غزل شماره ۴۹۴ حافظ: ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی
غزل شماره ۴۹۴ حافظ در زمان شروع سلطنت شاه زین العابدین جوان سروده شده و شاعر چاه زنخدان زین العابدین…
غزل شماره ۴۹۳ حافظ: ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
غزل شماره ۴۹۳ حافظ هنگامی که بازگشت شاه شجاع به شیراز و تصمیم به مبارزه و درگیری با شاه محمود…
غزل شماره ۴۹۲ حافظ: سلامی چو بوی خوش آشنایی
غزل شماره ۴۹۲ حافظ خطاب به شاه نعمت الله ولی است و حافظ عارف به منظور حفظ نزاکت، سخن را…
غزل شماره ۴۹۱ حافظ: به چشم کردهام ابروی ماه سیمایی
غزل شماره ۴۹۱ حافظ در اوایل حکومت شاه شجاع و هنگامی که شاعر در جلسات ادبی دربار شرکت میجسته است…
غزل شماره ۴۹۰ حافظ: در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
غزل شماره ۴۹۰ حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده و در مجلسی که اطرافیان شاه حضور داشتند قرائت شده…
غزل شماره ۴۸۹ حافظ: ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی
غزل شماره ۴۸۹ حافظ در بازگشت شاه شجاع از کرمان به صورت قصیده کوتاهی سروده شده و به حکم تشریفات…
غزل شماره ۴۸۸ حافظ: سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی
غزل شماره ۴۸۸ حافظ در زمان صدارت خواجه جلال الدین تورانشاه وزیر سروده شده و دو بیت آخر میگوید که…
غزل شماره ۴۸۷ حافظ: ای بیخبر بکوش که صاحب خبر شوی
غزل شماره ۴۸۷ حافظ یکی از غزلهای بینظیر شاعر است که دوره کمال حافظ در مراحل سیر و سلوک عرفان…
غزل شماره ۴۸۶ حافظ: بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی
غزل شماره ۴۸۶ حافظ در زمانی که خواجه تورانشاه در اوج قدرت و با کمال ابهت به امر وزارت مشغول…
غزل شماره ۴۸۵ حافظ: ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
غزل شماره ۴۸۵ حافظ خطاب به تورانشاه وزیر است و به منظور حفظ ادب و نزاکت و پرهیز از عواقب…
غزل شماره ۴۸۴ حافظ: تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی
غزل شماره ۴۸۴ حافظ در قالب غزلی عاشقانه خطاب به معشوق سروده شده اما شکایاتی را که شاعر از مقام…
غزل شماره ۴۸۳ حافظ: سحرگه ره روی در سرزمینی
غزل شماره ۴۸۳ حافظ در سالهای آخر عمر شاعر و در بحبوحه هرج و مرج شیراز سروده شده است. حافظ…