غزل شماره ۱۰۶ حافظ: تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
غزل شماره ۱۰۶ حافظ در زمان بیماری شاه شجاع سروده شده و از لحاظ انتخاب وزن و ردیف و تنوع…
غزل شماره ۱۰۵ حافظ: صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد
غزل شماره ۱۰۵ حافظ در زمان شاه شجاع و هنگامی سروده شده است که جنگ لفظی بین حافظ و شیخ…
غزل شماره ۱۰۴ حافظ: جمالت آفتاب هر نظر باد
غزل شماره ۱۰۴ حافظ از تراوشات ذوقی ایام شباب شاعر است که با زبان ساده و بدون نکات ایهامی و…
غزل شماره ۱۰۳ حافظ: روز وصل دوستداران یاد باد
غزل شماره ۱۰۳ حافظ به نامی از باغ‌کاران که باغی درکنار رودخانه زاینده‌رود است اشاره می‌کند و از آن به…
غزل شماره ۱۰۲ حافظ: دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد
غزل شماره ۱۰۲ حافظ پس از وصول خبری خوشحال کننده از شیخ ابواسحاق متواری سروده شده است. حافظ جمعاً در…
غزل شماره ۱۰۱ حافظ: شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد
غزل شماره ۱۰۱ حافظ به احتمال قوی در اواخر دوره شاه شیخ ابو اسحاق و یا اندکی بعد از او…
غزل شماره ۱۰۰ حافظ: دی پیر می فروش که ذکرش به خیر باد
غزل شماره ۱۰۰ حافظ برای دلداری شاه شیخ ابواسحاق پس از شکست‌های متوالی که از امیرمبارز‌الدین خورده و در بلاد…
غزل شماره ۹۹ حافظ: دل من در هوای روی فرخ
غزل شماره ۹۹ حافظ درباره یکی از غلامان شاه شجاع به نام فرخ است که حافظ بجای نام بردن از…
غزل شماره ۹۸ حافظ: اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح
غزل شماره ۹۸ حافظ می‌گوید صلاح کار عاشق هرچیزی که باشد به دست معشوق است، حتی اگر معشوق ریختن خون…
غزل شماره ۹۷ حافظ: تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج
غزل شماره ۹۷ حافظ می‌گوید در زندگی خود ظاهر بینی را کنار گذار. پس در نظر داشته باش باطن هر…
غزل شماره ۹۶ حافظ: درد ما را نیست درمان الغیاث
غزل شماره ۹۶ حافظ می‌گوید درد دل و فریاد‌ها و آه‌های جگر سوز او درمان ندارد، هرچند که تقوا پیشه…
غزل شماره ۹۵ حافظ: مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت
غزل شماره ۹۵ حافظ برای شاه منصور برادرزاده شاه شجاع و برادر شاه یحیی سروده شده که مدت زمان زیادی…