غزل شماره ۳۰۷ حافظ: هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل
غزل شماره ۳۰۷ حافظ احتمالاً در استقبال غزلی سروده شده است. این غزل عاشقانه چندین تلمیح دارد. حافظ در ابتدا…
غزل شماره ۳۰۶ حافظ: اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول
غزل شماره ۳۰۶ حافظ در زمانی سروده شده که شاعر از هر طرف تحت فشار بوده و در دل امیدی…
غزل شماره ۳۰۵ حافظ: به وقت گل شدم از توبهٔ شراب خجل
غزل شماره ۳۰۵ حافظ در اوایل تغییر سیاست شاه شجاع سروده شده که حافظ برای طرح نظریات خود تقاضای ملاقات…
غزل شماره ۳۰۴ حافظ: دارای جهان نصرت دین خسرو کامل
غزل شماره ۳۰۴ حافظ در مدح شاه یحیی و به حکم مصلحت سروده شده و شاعر به آنچه گفته مطلقاً…
غزل شماره ۳۰۳ حافظ: شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال
غزل شماره ۳۰۳ حافظ پس از گذشت دو سال از زمان تبعید شاعر به یزد و هنگام دریافت نامه‌هایی از…
غزل شماره ۳۰۲ حافظ: خوش خبر باشی ای نسیم شمال
غزل شماره ۳۰۲ حافظ در استقبال از غزل خواجو، در زمان تسلط شاه محمود بر شیراز و متواری شدن شاه…
غزل شماره ۳۰۱ حافظ: ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک
غزل شماره ۳۰۱ حافظ یکی از تابلو‌هایی است که پس از اخذ تصمیم شاه مبنی‌بر به تبعید رفتن شاعر سروده…
غزل شماره ۳۰۰ حافظ: هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک
غزل شماره ۳۰۰ حافظ از جمله غزل‌هایی است که شاعر در مجالس شعر و ادب دربار به استقبال شعر شاه…
غزل شماره ۲۹۹ حافظ: اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک
غزل شماره ۲۹۹ حافظ در استقبال از غزلی از عراقی، در اوایل حکومت شاه شجاع و فارغ از هرگونه ایهام…
غزل شماره ۲۹۸ حافظ: مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق
غزل شماره ۲۹۸ حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده و در آن هنگام که روابط بین حافظ و شاه…
غزل شماره ۲۹۷ حافظ: زبان خامه ندارد سر بیان فراق
غزل شماره ۲۹۷ حافظ تابلویی است که در شرح و بسط غم فراق به صورت هنرمندانه تهیه شده و در…
غزل شماره ۲۹۶ حافظ: طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف
غزل شماره ۲۹۶ حافظ در اوایل سلطنت امیرمبارزالدین و پیش از قتل شاه ابواسحاق سروده شده است که شاعر هنوز…