غزل شماره ۳۱۹ حافظ: سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم
غزل شماره ۳۱۹ حافظ در زمان سلطنت شاه شجاع و وزارت خواجه تورانشاه سروده شده است. طرفداران تفسیر مادی، کلماتی…
غزل شماره ۳۱۸ حافظ: مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم
غزل شماره ۳۱۸ حافظ در زمانی سروده شده که روابط شاعر و شاه شجاع تیره نشده ولی شاه گرمی و…
غزل شماره ۳۱۷ حافظ: فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم
غزل شماره ۳۱۷ حافظ از غزل‌های عرفانی خواجه شیراز است و هفت بیت اولیه آن بیان کننده شرح حال شاعر…
غزل شماره ۳۱۶ حافظ: زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
غزل شماره ۳۱۶ حافظ احتمالا در زمان شاه شجاع و وزارت تورانشاه و به قصد نمایش هنرنمایی در غزلسرایی عاشقانه…
غزل شماره ۳۱۵ حافظ: به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم
غزل شماره ۳۱۵ حافظ نشانی از پافشاری عقیدتی شاعر بر خط مشی زندگانی خود در برابر مخالفین دارد که در…
غزل شماره ۳۱۴ حافظ: دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم
غزل شماره ۳۱۴ حافظ و بیت نهم آن اشاره به صنمی لشکری دارد که وابسته به شاه بوده است و…
غزل شماره ۳۱۳ حافظ: بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم
غزل شماره ۳۱۳ حافظ در پاسخ شاه شجاع برای رفتن به کرمان سروده شده است. حافظ در کمال ادب و…
غزل شماره ۳۱۲ حافظ: بُشری اِذِ السّلامةُ حَلَّت بِذی سَلَم
غزل شماره ۳۱۲ حافظ در روز‌هایی که لشکر شاه شجاع در دروازه و میدان سعادت خارج از شهر شیراز اطراق…
غزل شماره ۳۱۱ حافظ: عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام
غزل شماره ۳۱۱ حافظ بیانگر عشق واقعی است. عشقی که شاعر در بیت اول به آن اشاره دارد و مقصود…
غزل شماره ۳۱۰ حافظ: مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام
غزل شماره ۳۱۰ حافظ در زمانی که شاه شجاع در تبریز به عیش و نوش مشغول بوده و پس از…
غزل شماره ۳۰۹ حافظ: عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام
غزل شماره ۳۰۹ حافظ یک تابلوی هنری بی‌نظیر از وصف یک مجلس بزم و شرح یک محفل عیش و نوش…
غزل شماره ۳۰۸ حافظ: ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
غزل شماره ۳۰۸ حافظ احتمالا در استقبال از قصیده ادیب صابر در مدح شاه خوارزمشاه با مطلع «ای رود تو…