غزل شماره ۳۵۵ حافظ: حالیا مصلحت وقت در آن می‌بینم
غزل شماره ۳۵۵ حافظ در بازگشت شاعر از تبعید یزد به شیراز سروده شده است. حافظ می‌گوید صلاح در این…
غزل شماره ۳۵۴ حافظ: به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
غزل شماره ۳۵۴ حافظ بیانگر شرح اشتیاق به دیدار و ملاقات دوست و مربوط به دوره جوانی حافظ و زمان…
غزل شماره ۳۵۳ حافظ: من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم
غزل شماره ۳۵۳ حافظ در پاسخ به افراد نان به نرخ روز خور سروده شده و آینه تمام نمای افکار…
غزل شماره ۳۵۲ حافظ: روزگاری شد که در میخانه خدمت می‌کنم
غزل شماره ۳۵۲ حافظ از غزلیات دوپهلو است که از آن برداشت عرفانی و برداشت غیرعرفانی می‌شود. طرفداران برداشت مادی…
غزل شماره ۳۵۱ حافظ: حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
غزل شماره ۳۵۱ حافظ در دوره کمال شاعر، در دفاع از فلسفه خیامی سروده شده و او با همه تظاهر…
غزل شماره ۳۵۰ حافظ: به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم
غزل شماره ۳۵۰ حافظ امر به معروف و نهی از منکر امیر مبارزالدین را به مسخره گرفته و به جای…
غزل شماره ۳۴۹ حافظ: دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
غزل شماره ۳۴۹ حافظ یکی از غزل‌هایی است که شاعر با هدف نزدیک شدن به شاه شجاع و برگرداندن آب…
غزل شماره ۳۴۸ حافظ: دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
غزل شماره ۳۴۸ حافظ یکی از غزل‌های عاشقانه حافظ است که در عین داشتن مضامین ثقیل، موسیقی کلام و مورد…
غزل شماره ۳۴۷ حافظ: صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم
غزل شماره ۳۴۷ حافظ غزلی است عاشقانه و یکدست و شاعر در آن تعابیر عرفانی به کار نبرده است. در…
غزل شماره ۳۴۶ حافظ: من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
غزل شماره ۳۴۶ حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده و منظور حافظ از ذکر تُرک شهر آشوب، در پاره‌ای…
غزل شماره ۳۴۵ حافظ: بی تو ای سرو روان با گل و گلشن چه کنم
غزل شماره ۳۴۵ حافظ در قالب عاشقانه و با مضامین عارفانه و با ایهام‌های لطیف در زمان شاه شجاع سروده…
غزل شماره ۳۴۴ حافظ: عمریست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم
غزل شماره ۳۴۴ حافظ دارای ابیات با معانی مستقل است در حالی که شاعر به بهترین وجهی ابیات این غزل…