غزل شماره ۳۹۱ حافظ: خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن
غزل شماره ۳۹۱ حافظ سراسر پند و اندرز است که شاعر با زبانی روان و ساده به بیان آن می‌پردازد؛…
غزل شماره ۳۹۰ حافظ: افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن
غزل شماره ۳۹۰ حافظ به ظاهر به مناسبت تبریک جلوس اتابک است، ولی در اصل راهی برای برقراری ارتباط با…
غزل شماره ۳۸۹ حافظ: چو گل هر دم به بویت جامه در تن
غزل شماره ۳۸۹ حافظ یکی از غزل‌هایی است که نیش و تعریف و گلایه را با هم دارد و می‌گوید…
غزل شماره ۳۸۸ حافظ: بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن
غزل شماره ۳۸۸ حافظ توصیف فصل بهار را با توصیه به خوشباشی در هم آمیخته است. حافظ می‌گوید اکنون که…
غزل شماره ۳۸۷ حافظ: شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان
غزل شماره ۳۸۷ حافظ تحت تأثیر غزل عبرت‌انگیز کمال خجند که در کمال آراستگی سروده شده و زمان آن مربوط…
غزل شماره ۳۸۶ حافظ: خدا را کم نشین با خرقه پوشان
غزل شماره ۳۸۶ حافظ با سادگی و صراحت لهجه شاه شجاع را به دوری از آلودگی‌های اخلاقی جماعت صوفی‌منش توصیه…
غزل شماره ۳۸۵ حافظ: یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
غزل شماره ۳۸۵ حافظ در مدتی که شاه شجاع از شیراز متواری شده و شاه محمود برادر وی زمام امور…
غزل شماره ۳۸۴ حافظ: می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان
غزل شماره ۳۸۴ حافظ غزلی عاشقانه است که در زمان شاه زین العابدین جانشین شاه شجاع سروده شده است. حافظ…
غزل شماره ۳۸۳ حافظ: چندان که گفتم غم با طبیبان
غزل شماره ۳۸۳ حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده و مربوط به اوایل فرجه و زمانی است که ابر…
غزل شماره ۳۸۲ حافظ: فاتحه‌ای چو آمدی بر سر خسته‌ای بخوان
غزل شماره ۳۸۲ حافظ آخرین غزل شاعر است که در روز‌های واپسین عمر و در بستر بیماری سروده است. حافظ…
غزل شماره ۳۸۱ حافظ: گر چه ما بندگان پادشهیم
غزل شماره ۳۸۱ حافظ با وجود داشتن ایهامات و کنایات فراوان در درونش، مخاطب را با اندیشه، روحیه و صفات…
غزل شماره ۳۸۰ حافظ: بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم
غزل شماره ۳۸۰ حافظ بخشی از افکار و عقاید او را بیان می‌کند که همواره بر آنها تأکید داشته و…