غزل شماره ۴۱۳ حافظ: خط عذار یار که بگرفت ماه از او
غزل شماره ۴۱۳ حافظ در اوایل سلطنت شاه زین العابدین سروده شده و شاعر از این نوجوانی که به تازگی…
غزل شماره ۴۱۲ حافظ: مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
غزل شماره ۴۱۲ حافظ محصول طبع آزمایی شاعر در دوره اول حکومت شاه شجاع است که با ردیف ابرو سروده…
غزل شماره ۴۱۱ حافظ: تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
غزل شماره ۴۱۱ حافظ یکی از غزل‌هایی است که حافظ پیرانه‌سر برای خوشامدگویی به شاه زین العابدین جوان ساخته و…
غزل شماره ۴۱۰ حافظ: ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو
غزل شماره ۴۱۰ حافظ در زمان کدورت فیمابین شاعر و شاه شجاع سروده شده است. حافظ در این غزل با…
غزل شماره ۴۰۹ حافظ: ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
غزل شماره ۴۰۹ حافظ با الهام از غزل عبید زاکانی که در مدح شاه شیخ ابواسحاق است برای تمجید از…
غزل شماره ۴۰۸ حافظ: ای آفتاب آینه دار جمال تو
غزل شماره ۴۰۸ حافظ در اوج ناز و نعمت و قدرت شاه شجاع یا به قول خودش پادشاه یا آفتاب…
غزل شماره ۴۰۷ حافظ: مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
غزل شماره ۴۰۷ حافظ در سال‌های پایانی عمر شاعر سروده شده است. شارحان برای آن معانی عرفانی بسیار بیان نموده‌اند…
غزل شماره ۴۰۶ حافظ: گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
غزل شماره ۴۰۶ حافظ و به خصوص بیت ششم آن تحت تأثیر فلسفه خیامی بوده و از بی‌وفایی دنیا و…
غزل شماره ۴۰۵ حافظ: به جان پیر خرابات و حق صحبت او
غزل شماره ۴۰۵ حافظ مربوط به دفاع شاعر از عقاید باطنی خویش است. حافظ از راه طنز به تورانشاه گوشزد…
غزل شماره ۴۰۴ حافظ: ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق
غزل شماره ۴۰۴ حافظ مربوط به اوایل حکومت شاه شجاع و زمانیست که هنوز کدورت فیمابین شدت نیافته بود و…
غزل شماره ۴۰۳ حافظ: شراب لعل کش و روی مه جبینان بین
غزل شماره ۴۰۳ حافظ یکی از غزل‌هایی است که شاعر در ایام جوانی و در مخالفت با صوفیان ریاکار و…
غزل شماره ۴۰۲ حافظ: نکته‌ای دلکش بگویم خال آن مه رو ببین
غزل شماره ۴۰۲ حافظ در سال‌های آخر عمر شاعر، در ستایش شاه منصور که مردی شجاع و متهور و وطن‌دوست…