غزل شماره ۸۹ حافظ: یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
غزل شماره ۸۹ حافظ می‌گوید بر اثر دوری از یار بی‌قراری می‌کنم و مردم سرزنشم می‌کنند؛ خدایا سببی بساز که…
غزل شماره ۸۸ حافظ: شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت
غزل شماره ۸۸ حافظ مربوط به دوره متواری بودن شاه شجاع به منظور تجدید قوا و حمله به شیراز است…
غزل شماره ۸۷ حافظ: حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
غزل شماره ۸۷ حافظ به خاطر یکی از فتوحات دوره حکومت شاه شجاع سروده شده و شاعر از پیروزی شاه…
غزل شماره ۸۶ حافظ: ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت
غزل شماره ۸۶ حافظ در زمان به قدرت رسیدن مجدد شاه شجاع سروده شده و خوشحالی و خوشدلی شاعر از…
غزل شماره ۸۵ حافظ: شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
غزل شماره ۸۵ حافظ به هنگام مسافرت شاه شجاع سروده شده و همانطور که از مفاد ابیات غزل برمی‌آید خواجه…
غزل شماره ۸۴ حافظ: ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
غزل شماره ۸۴ حافظ نشان می‌دهد که شاعر شعر کمال خجندی را که در هلال شوال سروده شده، پسندیده و…
غزل شماره ۸۳ حافظ: گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت
غزل شماره ۸۳ حافظ می‌گوید کاری است که انجام داده‌ای و در این لحظه باید به فکر جبران آن باشی.…
غزل شماره ۸۲ حافظ: آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت
غزل شماره ۸۲ حافظ در زمانی که شاه شجاع بالاجبار از شیراز به ابرقو عزیمت کرد سروده شده و در…
غزل شماره ۸۱ حافظ: صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
غزل شماره ۸۱ حافظ پس از فرار شیخ ابواسحاق و قبل از دستگیری و قتل او، در اوایل تسلط امیر…
غزل شماره ۸۰ حافظ: عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
غزل شماره ۸۰ حافظ می‌گوید در پی پیدا کردن عیوب دیگران مباش که در این عالم هیچکس بی‌نقص نیست. این…
غزل شماره ۷۹ حافظ: کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت
غزل شماره ۷۹ حافظ به نظر می‌رسد در ماه اردیبهشت یکی از سال‌های دوره کمال زندگانی شاعر و در کنار…
غزل شماره ۷۸ حافظ: دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت
غزل شماره ۷۸ حافظ در عین‌حال که از محبوب بی‌وفای خود گله می‌کند به خاطر تعلق خاطری که در میان…