غزل شماره ۲۵۷ حافظ: روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر
غزل شماره ۲۵۷ حافظ یک غزل عاشقانه است که در ایام جوانی سروده و بازگو کننده خواهش‌های دل در این…
غزل شماره ۲۵۶ حافظ: نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر
غزل شماره ۲۵۶ حافظ در حین صدرات خواجه تورانشاه وزیر سروده شده و بازگو کننده دوره‌ایست که حافظ تا اندازه‌ای…
غزل شماره ۲۵۵ حافظ: یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور
غزل شماره ۲۵۵ حافظ حاصل ایام پر از تشویش زندگی حافظ است و او از غزل شمس الدین محمد جوینی…
غزل شماره ۲۵۴ حافظ: دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور
غزل شماره ۲۵۴ حافظ می‌گوید خوشحال باش و غصه و غم را کنار بگذار. تا دوری و سختی نکشی هرگز…
غزل شماره ۲۵۳ حافظ: ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر
غزل شماره ۲۵۳ حافظ در قالب مضامین عاشقانه ساخته و پرداخته شده و حاصل ایام شباب شاعر است. حافظ با…
غزل شماره ۲۵۲ حافظ: گر بود عمر به میخانه رسم بار دگر
غزل شماره ۲۵۲ حافظ در ایام تبعید دو ساله که شاعر در زندان اسکندر در یزد به سر می‌برده و…
غزل شماره ۲۵۱ حافظ: شب وصل است و طی شد نامه هجر
غزل شماره ۲۵۱ حافظ می‌گوید زمان هجران به‌سرآمده و شب وصل رسیده است. مطلع این غزل به آیه‌ای از سوره…
غزل شماره ۲۵۰ حافظ: روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر
غزل شماره ۲۵۰ حافظ قبل از تبعید به یزد سروده شده و این در حالی است که در دو بیت…
غزل شماره ۲۴۹ حافظ: ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار
غزل شماره ۲۴۹ حافظ یکی دیگر از غزل‌هایی است که در فاصله بین دوره زمانی سلطنت شاه شجاع و دوری…
غزل شماره ۲۴۸ حافظ: ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر
غزل شماره ۲۴۸ حافظ می‌گوید بر سر دو راهی قرار گرفته‌ای و نمی‌دانی کدام راه را باید انتخاب کنی. در…
غزل شماره ۲۴۷ حافظ: صبا ز منزل جانان گذر دریغ مدار
غزل شماره ۲۴۷ حافظ در هنگامی سروده شده که حکم تبعید شاعر در شیراز قطعی شده بود. این غزل را…
غزل شماره ۲۴۶ حافظ: عید است و آخر گل و یاران در انتظار
غزل شماره ۲۴۶ حافظ در سالی که ماه رمضان در فرجه پایان فصل بهار قرار گرفته و عید فطر مقارن…