غزل شماره ۲۷۸ حافظ پس از قتل عام اهالی اصفهان به دست تیمور سروده شده که لحن کلام شاعر نیز بر این موضوع دلالت دارد. شر و بدی دنیا را فرا گرفته است و حافظ برای اینکه آسوده شود، به...
غزل شماره ۲۷۷ حافظ یکی از غزلهای مشهور حافظ است که پنج بیت آن تکیه کلام مردم و از جمله چهار بیت آن به صورت ضرب المثل بر زبانها جاری است. بیت اول غزل درباره تفاوت عاشق و معشوق است....
غزل شماره ۲۷۶ حافظ غزلی است با مضامین عاشقانه از شاعری چیرهدست که برای آوازخوانها در مجالس عیش و طرب ساخته و پرداخته شده است. حافظ در مطلع غزل میگوید اگر باغبان میخواهد که چند روزی همنشین گل باشد، باید...
غزل شماره ۲۷۵ حافظ یکی از غزلهایی است که روی سخن او با یکی از سرکردگان صوفی است و از یک طرف به زهد خشک و از طرفی به شطحیات او حمله میکند. از او میخواهد که جامه خشن صوفیان...
غزل شماره ۲۷۴ حافظ محل بحث بسیاری است، برخی شارحان آن را زمینی و شارحان دیگر مفهوم و منظور شاعر را عرفانی میدانند. دسته اول میگویند حافظ این غزل را هنگام بیماری شاه شجاع که اطبا و پزشکان او را...
غزل شماره ۲۷۳ حافظ در زمان بازگشت از یزد در دوران تبعید شاعر و خطاب به شاه شجاع و تورانشاه سروده شده است. در این غزل از محبوب میخواهد بر سر پیمان خویش ثابتقدم باشد و در همهحال با او...
غزل شماره ۲۷۲ حافظ به عنوان تشکر برای تورانشاه سروده شده و در سه بیت نخست با مضامین عارفانه خطاب به دل خود چند نکته عرفانی را یادآور میشود. شاعر دلتنگ است و از دوست میخواهد که بازگردد و مونس...
غزل شماره ۲۷۱ حافظ در زمان دربهدری شاه ابواسحاق و پیش از گرفتاری و کشته شدن او سروده شده است. زلف بلند اشاره به موی شاه ابواسحاق دارد. گله از زلف یار از مضامین پربسامد در شعرهای عاشقانه است، چراکه...
غزل شماره ۲۷۰ حافظ در استقبال به ادعاهای شاه نعمت الله ولی در رسیدن به مقامهای عرفانی سروده شده است. حافظ میگوید که هیچکس نمیتواند درک کند که من در راه عشق چه دردها کشیدهام و از هجران یار چه...
غزل شماره ۲۶۹ حافظ پس از آنکه تلاشهای شاعر در تغییر عقیده شاه شجاع و تورانشاه و اصرار آنها برای رفتن به تبعید، به جایی نرسید، سروده شد. حافظ دل خود را مخاطب قرار داده و به او میگوید اکنون...
غزل شماره ۲۶۸ حافظ نشان دهنده اظهار دوستی و تجدید ارادت و یادآوری خدمات گذشته شاعر و گله و شکایت از بیاعتناییهای شاه شجاع است. حافظ از گلستان جهان تنها یار گلچهره خود را میخواهد و در تمام گیتی تنها...
