غزل شماره ۲۹۹ حافظ: اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک
غزل شماره ۲۹۹ حافظ در استقبال از غزلی از عراقی، در اوایل حکومت شاه شجاع و فارغ از هرگونه ایهام…
غزل شماره ۲۹۸ حافظ: مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق
غزل شماره ۲۹۸ حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده و در آن هنگام که روابط بین حافظ و شاه…
غزل شماره ۲۹۷ حافظ: زبان خامه ندارد سر بیان فراق
غزل شماره ۲۹۷ حافظ تابلویی است که در شرح و بسط غم فراق به صورت هنرمندانه تهیه شده و در…
غزل شماره ۲۹۶ حافظ: طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف
غزل شماره ۲۹۶ حافظ در اوایل سلطنت امیرمبارزالدین و پیش از قتل شاه ابواسحاق سروده شده است که شاعر هنوز…
غزل شماره ۲۹۵ حافظ: سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ
غزل شماره ۲۹۵ حافظ می‌گوید به جوانی و شادابی خود نناز که روزی به پایان خواهد رسید. با غرور و…
غزل شماره ۲۹۴ حافظ: در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
غزل شماره ۲۹۴ حافظ حاصل کار شعر و شاعری او در عنفوان جوانی و در زمان شاه شیخ ابواسحاق بوده…
غزل شماره ۲۹۳ حافظ: بامدادان که ز خلوتگه کاخ ابداع
غزل شماره ۲۹۳ حافظ در اوایل سلطنت شاه شجاع و به منظور خیر مقدم و قرائت در جشنی که شاعران…
غزل شماره ۲۹۲ حافظ: قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع
غزل شماره ۲۹۲ حافظ علت مخالفت شاعر و رقیبان را برای شاه شجاع شرح داده و می‌گوید اختلافات بر سر…
غزل شماره ۲۹۱ حافظ: ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش
غزل شماره ۲۹۱ حافظ بازگو کننده مکنونات قلبی حافظ در موقعیتی است که شیخ زین‌الدین کلاه علیه او شروع به…
غزل شماره ۲۹۰ حافظ: دلم رمیده شد و غافلم من درویش
غزل شماره ۲۹۰ حافظ در اوایل حکومت امیر مبارزالدین، در آن هنگام که شاه ابواسحاق متواری بود سروده شده و…
غزل شماره ۲۸۹ حافظ: مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش
غزل شماره ۲۸۹ حافظ در مدح ولیعهد ۱۴ ساله شاه شجاع یعنی زین العابدین که بعد‌ها به دست عمویش شاه…
غزل شماره ۲۸۸ حافظ: کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش
غزل شماره ۲۸۸ حافظ غزلی است عاشقانه و بازگو کننده عقاید باطنی شاعر و ارائه کننده بهترین شیوه زندگی است.…