غزل شماره ۳۷۲ حافظ: بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم
غزل شماره ۳۷۲ حافظ در زمان جوانی شاعر و به استقبال غزل سعدی سروده شده و مصراع نخست مطلع غزل…
غزل شماره ۳۷۱ حافظ: ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
غزل شماره ۳۷۱ حافظ در سال‌های پایانی عمر و دوره کمال خویش سروده و به طور خلاصه چکیده‌ای از اعمال…
غزل شماره ۳۷۰ حافظ: صلاح از ما چه می‌جویی که مستان را صلا گفتیم
غزل شماره ۳۷۰ حافظ حاوی شدیدترین اعتراضات حافظ بوده که خطاب به شاه شجاع و به موجب مفاد بیت مقطع…
غزل شماره ۳۶۹ حافظ: ما ز یاران چشم یاری داشتیم
غزل شماره ۳۶۹ حافظ نامه‌ای است که شاعر برای شاه شجاع در زمان دلخوری از وی نوشته است. معمولاً حافظ…
غزل شماره ۳۶۸ حافظ: خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم
غزل شماره ۳۶۸ حافظ بازگوکننده پاره‌ای از نکات عرفانی بوده و ماحصل تجربه‌هایی‌ست که از سیر و سلوک عاید شاعر…
غزل شماره ۳۶۷ حافظ: فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم
غزل شماره ۳۶۷ حافظ از خواجو و خواجو نیز از سعدی استقبال کرده و به نظر می‌رسد که نظر حافظ…
غزل شماره ۳۶۶ حافظ: ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم
غزل شماره ۳۶۶ حافظ جهان‌بینی و اندیشه‌های او را به نمایش می‌گذارد و تفاسیر عرفانی فراوانی از آن شده است.…
غزل شماره ۳۶۵ حافظ: عمریست تا به راه غمت رو نهاده‌ایم
غزل شماره ۳۶۵ حافظ می‌گوید آفرین بر شما که در زندگیتان ریا و دورویی وجود ندارد و پایه و بنیاد…
غزل شماره ۳۶۴ حافظ: ما بی غمان مست دل از دست داده‌ایم
غزل شماره ۳۶۴ حافظ احتمالا در زمان وزارت تورانشاه سروده شده و حافظ از تورانشاه می‌خواهد که در پیشرفت کارش…
غزل شماره ۳۶۳ حافظ: دردم از یار است و درمان نیز هم
غزل شماره ۳۶۳ حافظ از جمله غزل‌هایی است که حافظ برای هنرنمایی سروده و زمان آن به دوران شاه شجاع…
غزل شماره ۳۶۲ حافظ: دیدار شد میسر و بوس و کنار هم
غزل شماره ۳۶۲ حافظ در زمان امیر مبارزالدین در نسخه‌ای جداگانه برای خواجه برهان‌الدین وزیر وقت فرستاده شده است. برخی…
غزل شماره ۳۶۱ حافظ: آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم
غزل شماره ۳۶۱ حافظ در زمان شاه شجاع، در بزرگداشت خواجه جلال الدین تورانشاه وزیر سروده شده و به نام…