غزل شماره ۲۸۷ حافظ: ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
غزل شماره ۲۸۷ حافظ می‌تواند شاهد مناسبی از تسلط حافظ بر سبک عراقی و به شیوه سهل و ممتنع سعدی…
غزل شماره ۲۸۶ حافظ: دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
غزل شماره ۲۸۶ حافظ حاوی اندرز‌های حکیمانه است. در این غزل شش نکته گوشزد شده که می‌توانند به عنوان شش…
غزل شماره ۲۸۵ حافظ: در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش
غزل شماره ۲۸۵ حافظ در سال‌های اول سلطنت شاه شجاع و در مدح او سروده شده است. شاعر در این…
غزل شماره ۲۸۴ حافظ: هاتفی از گوشه میخانه دوش
غزل شماره ۲۸۴ حافظ به استقبال غزل شاه شجاع سروده شده و زمان آن به سال‌های اول سلطنت برمی‌گردد که…
غزل شماره ۲۸۳ حافظ: سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش
غزل شماره ۲۸۳ حافظ در ایامی سروده شده که شاعر از حکومت پدر شاه شجاع در مضیقه بوده و از…
غزل شماره ۲۸۲ حافظ: ببرد از من قرار و طاقت و هوش
غزل شماره ۲۸۲ حافظ می‌گوید برای دیدن یار هوش و حواس خودت را از دست داده‌ای، اما مطمئن نیستی که…
غزل شماره ۲۸۱ حافظ: یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
غزل شماره ۲۸۱ حافظ در تعریف و تمجید شاه شجاع بوده و به غیر از کنایه‌ای که شاعر در بیت…
غزل شماره ۲۸۰ حافظ: چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش
غزل شماره ۲۸۰ حافظ برای خواجه تورانشاه پس از کسب اجازه بازگشت حافظ از تبعید به شیراز در یزد سروده…
غزل شماره ۲۷۹ حافظ: خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
غزل شماره ۲۷۹ حافظ حاصل ایام جوانی شاعر و غزلی است که حافظ در وزنی مناسب در آن به ستایش…
غزل شماره ۲۷۸ حافظ: شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش
غزل شماره ۲۷۸ حافظ پس از قتل عام اهالی اصفهان به دست تیمور سروده شده که لحن کلام شاعر نیز…
غزل شماره ۲۷۷ حافظ: فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
غزل شماره ۲۷۷ حافظ یکی از غزل‌های مشهور حافظ است که پنج بیت آن تکیه کلام مردم و از جمله…
غزل شماره ۲۷۶ حافظ: باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش
غزل شماره ۲۷۶ حافظ غزلی است با مضامین عاشقانه از شاعری چیره‌دست که برای آوازخوان‌ها در مجالس عیش و طرب…