غزل شماره ۳۸۴ حافظ: می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان
غزل شماره ۳۸۴ حافظ غزلی عاشقانه است که در زمان شاه زین العابدین جانشین شاه شجاع سروده شده است. حافظ…
غزل شماره ۳۸۳ حافظ: چندان که گفتم غم با طبیبان
غزل شماره ۳۸۳ حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده و مربوط به اوایل فرجه و زمانی است که ابر…
غزل شماره ۳۸۲ حافظ: فاتحه‌ای چو آمدی بر سر خسته‌ای بخوان
غزل شماره ۳۸۲ حافظ آخرین غزل شاعر است که در روز‌های واپسین عمر و در بستر بیماری سروده است. حافظ…
غزل شماره ۳۸۱ حافظ: گر چه ما بندگان پادشهیم
غزل شماره ۳۸۱ حافظ با وجود داشتن ایهامات و کنایات فراوان در درونش، مخاطب را با اندیشه، روحیه و صفات…
غزل شماره ۳۸۰ حافظ: بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم
غزل شماره ۳۸۰ حافظ بخشی از افکار و عقاید او را بیان می‌کند که همواره بر آنها تأکید داشته و…
غزل شماره ۳۷۹ حافظ: سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم
غزل شماره ۳۷۹ حافظ می‌گوید از آنچه که دارید راضی هستید و خداوند را شکر می‌گویید. تنها آرزویتان سلامتی برای…
غزل شماره ۳۷۸ حافظ: ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
غزل شماره ۳۷۸ حافظ در اعتراض به شیخ زین‌الدین علی کلاه سروده شده و زمان سرودن آن هنگامی است که…
غزل شماره ۳۷۷ حافظ: ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم
غزل شماره ۳۷۷ حافظ در زمان استقرار حکومت امیر مبارزالدین و پیش از آنکه شاه ابواسحاق گرفتار و کشته شود…
غزل شماره ۳۷۶ حافظ: دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
غزل شماره ۳۷۶ حافظ در خلال مدت حکومت شش ماهه شاه یحیی که مردی سخت لئیم و بخیل و نسبت…
غزل شماره ۳۷۵ حافظ: صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم
غزل شماره ۳۷۵ حافظ خطاب به شیخ زین‌الدین علی کلاه است که همیشه خرقه کبود می‌پوشید؛ او از کسانی‌ست که…
غزل شماره ۳۷۴ حافظ: بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
غزل شماره ۳۷۴ حافظ شاهدی بر اختیارگرا بودن اوست که به استقبال غزلی از کمال خجند رفته و مضامینی در…
غزل شماره ۳۷۳ حافظ: خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
غزل شماره ۳۷۳ حافظ حمله تند و شدیدی است به آن‌هایی که در راه رسیدن به مبدأ دچار انحراف فکری…