غزل شماره ۱۸۲ حافظ: حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند
غزل شماره ۱۸۲ حافظ در زمان تسلط شاه محمود بر شیراز و خطاب به شاه شجاع برای عزیمت مجدد به…
غزل شماره ۱۸۱ حافظ: بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند
غزل شماره ۱۸۱ حافظ می‌گوید از این به بعد، تنها همنشین آن یار زیبا خواهم شد و همچنان عاشق او…
غزل شماره ۱۸۰ حافظ: ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند
غزل شماره ۱۸۰ حافظ می‌گوید ای معشوق لبان تو چنان شیرین است که قند در مقایسه با آن هیچ است،…
غزل شماره ۱۷۹ حافظ: رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
غزل شماره ۱۷۹ حافظ بر اساس اخباری که به شاعر درباره شاه شجاع و تحولات شیراز رسیده سروده شده و…
غزل شماره ۱۷۸ حافظ: هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
غزل شماره ۱۷۸ حافظ پس از قتل شاه ابو اسحاق و در زمان حکومت امیر مبارزالدین سروده شده و بازگو…
غزل شماره ۱۷۷ حافظ: نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
غزل شماره ۱۷۷ حافظ در زمان تسلط شاه محمود بر شیراز و برای شاه شجاع سروده شده و در آن…
غزل شماره ۱۷۶ حافظ: سحرم دولت بیدار به بالین آمد
غزل شماره ۱۷۶ حافظ در روز‌های اول ورود مجدد شاه شجاع به شیراز پس از فراری شدن شاه محمود یعنی…
غزل شماره ۱۷۵ حافظ: صبا به تهنیت پیر می فروش آمد
غزل شماره ۱۷۵ حافظ در وصف بهار، در هشت بیت سروده شده که چهار بیت اول آن در توصیف آب…
غزل شماره ۱۷۴ حافظ: مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد
غزل شماره ۱۷۴ حافظ می‌گوید که علت شکست شاه شجاع و بازگشت مجدد او را هرکسی درک نمی‌کند و پاره‌ای…
غزل شماره ۱۷۳ حافظ: در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
غزل شماره ۱۷۳ حافظ از غزل‌هایی است که برای شاه شجاع سروده شده و معانی ابیات اشاره به اواخر دوران…
غزل شماره ۱۷۲ حافظ: عشق تو نهال حیرت آمد
غزل شماره ۱۷۲ حافظ با ردیف «حیرت آمد» وادی حیرت یعنی ششمین وادی از وادی‌های هفتگانه عرفان را توصیف می‌کند.…
غزل شماره ۱۷۱ حافظ: دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد
غزل شماره ۱۷۱ حافظ هنگام انتصاب صاحب عیار به مقام وزارت سروده شده و حافظ شادمان است از اینکه مقام…