غزل شماره ۲۸۰ حافظ: چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش
غزل شماره ۲۸۰ حافظ برای خواجه تورانشاه پس از کسب اجازه بازگشت حافظ از تبعید به شیراز در یزد سروده…
غزل شماره ۲۷۹ حافظ: خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
غزل شماره ۲۷۹ حافظ حاصل ایام جوانی شاعر و غزلی است که حافظ در وزنی مناسب در آن به ستایش…
غزل شماره ۲۷۸ حافظ: شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش
غزل شماره ۲۷۸ حافظ پس از قتل عام اهالی اصفهان به دست تیمور سروده شده که لحن کلام شاعر نیز…
غزل شماره ۲۷۷ حافظ: فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
غزل شماره ۲۷۷ حافظ یکی از غزل‌های مشهور حافظ است که پنج بیت آن تکیه کلام مردم و از جمله…
غزل شماره ۲۷۶ حافظ: باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش
غزل شماره ۲۷۶ حافظ غزلی است با مضامین عاشقانه از شاعری چیره‌دست که برای آوازخوان‌ها در مجالس عیش و طرب…
غزل شماره ۲۷۵ حافظ: صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش
غزل شماره ۲۷۵ حافظ یکی از غزل‌هایی است که روی سخن او با یکی از سرکردگان صوفی است و از…
غزل شماره ۲۷۴ حافظ: به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش
غزل شماره ۲۷۴ حافظ محل بحث بسیاری است، برخی شارحان آن را زمینی و شارحان دیگر مفهوم و منظور شاعر…
غزل شماره ۲۷۳ حافظ: اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش
غزل شماره ۲۷۳ حافظ در زمان بازگشت از یزد در دوران تبعید شاعر و خطاب به شاه شجاع و تورانشاه…
غزل شماره ۲۷۲ حافظ: بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش
غزل شماره ۲۷۲ حافظ به عنوان تشکر برای تورانشاه سروده شده و در سه بیت نخست با مضامین عارفانه خطاب…
غزل شماره ۲۷۱ حافظ: دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
غزل شماره ۲۷۱ حافظ در زمان دربه‌دری شاه ابواسحاق و پیش از گرفتاری و کشته شدن او سروده شده است.…
غزل شماره ۲۷۰ حافظ: درد عشقی کشیده‌ام که مپرس
غزل شماره ۲۷۰ حافظ در استقبال به ادعا‌های شاه نعمت الله ولی در رسیدن به مقام‌های عرفانی سروده شده است.…
غزل شماره ۲۶۹ حافظ: دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس
غزل شماره ۲۶۹ حافظ پس از آنکه تلاش‌های شاعر در تغییر عقیده شاه شجاع و تورانشاه و اصرار آن‌ها برای…