ستاره | سرویس گردشگری – مسجد امام، در میدان نقش جهان اصفهان، یکی از مهمترین بناهای عصر صفویه است که پیشتر به نامهای مسجد شاه، مسجد سلطانی جدید و جامعِ عباسی شهرت داشت. این بنا از شاهکارهای معماری، کاشیکاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است. مسجد امام، نمایانگر اوج هزار سال مسجدسازی در ایران به شمار میرود. سنتهای شکلدهی، آرمانها، شعایر و مفاهیم دینی، نقشه که از انواع قدیمیتر و سادهتر بهآرامی کمال یافته، عناصر بزرگ ساختمانی و تزیینات همه در این مسجد، با عظمت و شکوهی که آن را در شمار بزرگترین بناهای جهان قرار داده، تحقق و یگانگی یافته است.
تصویری قدیمی از مسجد امام اصفهان
تاریخچه مسجد امام
این مسجد مهمترین مسجد دوره صفویه در شهر اصفهان است که هم به لحاظ عظمت جنبه معماری و هم کثرت تزیینات حائز اهمیت می باشد. ساخت مسجد جامع عباسی که در ضلع جنوبی میدان نقش جهان قرار دارد در سال ۱۰۲۰ ه. ق به فرمان شاه عباس اول و در بیست و چهارمین سال سلطنت وی شروع گشته و به منظور تزیین میدان، در سال ۱۰۲۵ هجری قمری و در حالی كه هنوز مشغول پیریزی قسمت های دیگر مسجد بودهاند، سر در نفیس كاشیكاری معرق آن را به اتمام رسانیدهاند.
این مسجد شاهكاری جاویدان از معماری و كاشیكاری و حجاری ایران در قرن یازدهم هجری است و آخرین تاریخ های ثبت شده در مسجد، سال ۱۰۷۷ هجری قمری یعنی آخرین سال سلطنت شاه عباس دوم و ۱۰۷۸ هجری یعنی اولین سال سلطنت شاه سلیمان و نیز سال ۱۰۹۵ هجری قمری است و معلوم میدارد كه اتمام تزیینات و الحاقات مسجد، در دورهی جانشینان شاه عباس اول صورت گرفته است.
گنبد و گلدستههای مسجد امام
سازندگان بنا
کتیبه سر در مسجد به خط ثلث علیرضای عباسی و مورخ به سال ۱۰۲۵ حاکی از آن است که شاه عباس این مسجد را از مال خالص خود بنا کرده و ثواب آن را به روح جد اعظم خود شاه طهماسب اهدا نموده است. در ذیل این کتیبه به خط ثلث محمد رضا امامی، کتیبه دیگری نصب شده که به موجب آن مقام معماری و مهندسی معمار مسجد شاه، استاد علی اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب علی بیکالله تجلیل شده است.
مسجد شاه یکی از شاهکارهای معماری و کاشیکاری و حجاری ایران در قرن یازدهم هجری است و آخرین سال تاریخی که در مسجد دیده میشود سال ۱۰۷۷ هجری یعنی آخرین سال سلطنت شاه عباس دوم و ۱۰۷۸ هجری یعنی اولین سال سلطنت شاه سلیمان است و معلوم میدارد که اتمام تزیینات مسجد در دوره جانشینان شاه عباس کبیر یعنی شاه صفی و شاه عباس دوم و شاه سلیمان صورت گرفته است.
محاسبه جهت قبله برای این بنا توسط شیخ بهائی انجام شده است. این قبله یابی که با استفاده از ابزارهای آن زمان صورت پذیرفته تنها هفت درجه با جهت واقعی قبله اختلاف دارد.
نمایی از درون مسجد امام اصفهان
معماری مسجد امام
مسجد جامع عباسی در ضلع جنوبی میدان نقش جهان اصفهان و در محدوده دولتخانه صفوی قرار گرفته است.در مجاورت با بناهای مهم دوران صفوی چون، عالی قاپو و مسجد شیخ لطف الله بوده و در محدودهی مجموعه بناهای مهم دوران صفوی قرار دارد.
تمام مسجد دارای تناسبی شاهانه بوده و بر شالودهای وسیع بنا گردیده است. قوس نیم گنبد سردر خارجی در میدان ۲۷ متر بلندی دارد و بلندی منارهها در حدود ۳۳ متر است. منارههای بالای شبستان از آن هم بلندتر است، در حالی که گنبد روی آن بلندتر از همه قرار واقع گردیده است. جلوخان، که خود تقریباً ساختمانی است، حالتی دعوت کننده دارد که جمعیت بیرو ن را به پناه، امنیت و تجدید قوا در مسجد فرا میخواند.
نمای حیاط به دالانها، طاقچهها، تودههای مقرنسهای روشن و نوارهای درازی از کتیبههای سفید درخشان آراسته است و سراسر آن از کاشیهای هفت رنگالوان پوشیده شده که مایههای آبی بر بالای پوشش زیرین مرمر با مایههای طلایی مستولی است.دو قابی که در دو طرف مدخل واقع شده طرح سجاده را دارد که نمازگزار بر آن نماز میخواند. در فاصلهای بیشتر حجم جالب توجه این نما، که گاه بر اثر رنگ آبی درخشانش حالتی تقریباً اثیری پیدا میکند، کاملاً بر میدان مسلط است و در تضاد با کاخ برازنده شاهی، برتری خیرهکننده دین را بر قدرت دنیوی و اهمیت اساسی دین را در زندگی شهر نشان میدهد.
جلوخان رو به شمال است، همچنانکه ضرورت میدان بوده، ولی از آنجا که محراب میباید رو به قبله باشد (یعنی شمال شرقی به جنوب غربی) برای جلوگیری از قناس شدن سلیقه و دقت زیادی لازم بود. این مشکل با موفقیت حل شده. شخص از جلوخان وارد دهلیزی عالی میشود که از ویژگیهای بناهای تاریخی ایران از زمانها قدیم بوده است. این دهلیز مدور است و از این رو هیچ جهتی ندارد و میتواند مانند پاشنهای باشد که محور بنا بر روی آن بچرخد. دهلیز رو به طاق بلند ایوان شمالی باز میشود و از عمق تاریک آن انسان ناگهان حیاط روشن از آفتاب را میبیند. در آن سوی حیاط سر در وسیع شبستان قرار دارد، دروازهای به جهان دیگری از شکوه و قدرت متمرکز.
یکی از راهروهای مسجد جامع اصفهان
گنبد
یکی از ویژگیهای خاص این مسجد گنبد آن است. این گنبد در حدود ۴۰۰ سال پیش به گونهای طراحی شده که در زیر و نزدیک به مرکز آن، حتی کمترین صدا با وضوح و شدت بالا انعکاس مییابد. این وِیژگی گنبد مسجد در گذشته به دلیل عدم وجود دستگاههای صوتی و … برای اذان گفتن و سخنرانیها بسیار مورد استفاده قرار میگرفته است. این ویژگی منحصر به فرد بوده و در دیگر آثار باستانی ایران به چشم نمیخورد؛ که نشان دهنده دانش بالای سازندگان و معماران این گنبد از مسائل فیزیکی و ریاضی مربوط به پژواک صوت دارد.
یکی از سنگابهای مسجد امام اصفهان
سنگاب ها
- سنگاب در ورودی: این سنگاب بر روی پایه ای هشت ضلعی در برابر درِ ورودی مسجد قراردارد، و از سنگ یشم ساخته شده است. کتیبه ای بر روی این سنگاب وجود ندارد، و بر سطح خارجی آن، با فاصلهای از لبه، نقش های برجسته گل و بته کنده کاری شده است. از اواخر دهه ۱۳۷۰ حفاظی چوبی برای جلوگیری از آسیبهای احتمالی دور سنگاب نصب شده بود که در سال ۱۳۸۹ با حفاظی شیشه ای تعویض شد. با وجود حفاظ امکان لمس سنگاب وجود ندارد.
- سنگاب چهلستون غربی: این سنگاب هم از سنگ یشم ساخته شده و بر پایه ای هشت ضلعی در میان دو مربع سنگی پاشویه دار قرار گرفته است. علاوه بر نقشهای گل و بته در سطح خارجی سنگاب، در اطراف لبه آن اشعاری به خط نستعلیق بصورت برجسته کنده کاری شده است، و در بین بیت های شعر اصلی، جملات شعرگونه دیگری در وصف علی نگاشته شده اند.
- سنگاب چهلستون شرقی: این سنگاب از جنس سنگ آهک است و به این دلیل دارای نقش و رگههای طبیعی است. پایه آن هشت گوش است و در میان دو پاشویه چهارگوش قرار دارد.
- سنگاب گنبد غربی: این سنگاب از جنس سنگ مرمر است و پایه ای چهارگوش دارد که در میان دو پاشویه قرار گرفته است. آب اضافی که از سنگاب بیرون می ریخته در پاشویه ها جمع می شده است. به علت نرم بودن جنس سنگ مرمر، در طول زمان مردم یادگاری هایی بر روی این سنگاب نوشته اند.
- سنگاب گنبد شرقی: این سنگاب قرینه سنگاب گنبد غربی است، و دارای همان جنس، شکل، و خصوصیات نصب است.
- در دالان مشرف به حیاط در گوشه جنوب غربی مسجد سنگابی وجود دارد که این جملات بر روی آن حک شده اند : «وقف حضرت امام حسین کرد این حوض را هرکه طمع کند به لعنت خدا گرفتار شود. سنه ۱۹۰۱». به نظر میرسد که سنگتراش تاریخ را اشتباه حکاکی کرده باشد و تاریخ درست احتمالا سال ۱۰۹۱ (قمری) است که برابر سال ۱۰۵۹ (خورشیدی) و مصادف با حکومت شاه سلیمان خواهد بود.
- در انتهای شرقی مدخل اصلی مسجد سنگاب دیگری قرار دارد که شبیه به سنگاب دالان جنوب غربی است، و دارای چند نقش ساده و ناقص بر بدنه و برجستگی جای کاسه آب است. این سنگاب بر روی پایه گردی قرار دارد.
نمونهای از کاشیکاری برجسته در مسجد امام اصفهان
کاشیکاریها
این مسجد دارای دو شبستان قرینه در اضلاع شرقی و غربی صحن است. یکی از این شبستان ها (شبستان شرقی) بزرگتر اما ساده و بی تزیین است و دیگری (شبستان غربی) کوچکتر است اما تزییناتی با کاشی های خشت هفت رنگ دارد و محراب آن نیز از زیباترین محراب های مساجد اصفهان است.
بخش عمده شکوه و زیبایی مسجد امام اصفهان برآیند تزیینات کاشی کاری آن است که تمامی سطوح نمایان خارجی و کلیه سطوح داخلی از بالای ازارههای مرمری را شامل میشود. شاهکار کاشیکاری مسجد در سر در ورودی مشهود است. طرحهای اسلیمی متنوع و کتیبهها با کاشیهای معرق اعلا نمای ورودی را میپوشاند. ابزار طنابی با کاشی آبیرنگ از دو گلدان نقش برجسته مرمرین برخاسته، قوس ایوان را تزیین میکند. نیم گنبد ورودی با ردههای مقرنس کاشی کاری از بالای حاشیه کتیبه اصلی که پایهگذاری مسجد را اعلام میدارد، منشأ میگیرد.
در هر طرف درِ ورودی قاببند تزیینی با طرحهای ترنج و اسلیمی بر کاشی مرغوب اجرا شده است. برخلاف کاشیهای معرق ورودی مسجد، تزیینات دیگر بخشهای ساختمان از کاشیهای خشتی ۷ رنگ است که در آنها درجات مختلف رنگ آبی بر دیگر رنگها ارجحیت یافته، به استثنای شبستانها که با کاشیهایی بیشتر به رنگ زرد و سبز در مرمتهای بعد از صفویه پوشیده شده است. کیفیت مصالح و نحوه اجرای کاشیهای ۷ رنگ مسجد از کاشیهای معرق ایوان ورودی پایینتر است. شاید سبب آن هزینه گزاف، و عجلهای بوده است که برای به پایان بردن تزیین چنین بنای وسیعی داشتهاند.
نمای بیرونی مسجد جامع اصفهان از داخل میدان نقش جهان
پیشنهاد ستاره