فرق جودو، جوجیتسو و جوجیتسو برزیلی

 

ستاره | سرویس ورزش – سه ورزش جودو، جوجیتسو و جوجیتسو برزیلی، از هنر‌های رزمی هستند که می‌توان گفت از ژاپن سرچشمه می‌گیرند، در حقیقت سامورایی‌ها جوجیتسو را ابداع کردند. به طور کلی می‌توان فرق جودو، جوجیتسو و جوجیتسو برزیلی را اینگونه بیان کرد که در جودو حریف را می‌گیرند و به زمین می‌زنند و روی زمین مبارزه می‌کنند، اما در جوجیتسو ژاپنی و برزیلی هدف بیشتر تسلیم کردن یا کشتن حریف است که با تکنیک‌هایی مثل قفل کردن یا پیچاندن دست اجرا می‌شود. در ادامه‌ی این مطلب تفاوت این سه هنر رزمی را بیشتر بررسی می‌کنیم.

---

 در این مطلب می‌خوانید:

• فرق جودو و جوجیتسو
• فرق جوجیتسو و جوجیتسو برزیلی
• فرق جودو، جوجیتسو و جوجیتسو برزیلی

---

اولین و مهمترین وجه تمایز این دو ورزش این واقعیت است که جوجیتسو مادر جودو محسوب می‌شود. جوجیتسو یک سیستم جنگی کامل است که توسط جنگجویان سامورایی ژاپنی باستان تدوین شده و شامل استفاده از مشت، لگد، گراپلینگ (سرشاخ شدن)، شمشیربازی و مواردی است که باید برای به زمین زدن حریف به کار ببرید. جودو تنها یکی از بخش‌های جوجیتسو است که خشونت کمتری دارد. در واقع نوعی ورزش دفاعی است که در آن شخص با حریف گلاویز می‌شود، از وزن بدن خود استفاده می‌کند تا بر حریف غلبه کند و او را به زمین بزند.
اصول جوجیتسو در جبهه‌های نبرد ژاپن باستان توسط سامورایی‌ها به کار گرفته شد و توسعه یافت. این ورزش تمامی تکنیک‌های جودو را شامل می‌شود. علاوه بر این، برخی سیستم‌های ترکیبی از حمله به مراکز عصب و اندام‌ها را نیز دربردارد. جودو نسخه‌ای بسیار کم‌تحرک‌تر از جوجیتسو است که خشونت کمتری دارد، برای مثال در این ورزش تکنیک‌های حمله به مراکز عصبی و اندام‌ها کاملا در آن فاکتور گرفته شده‌اند و بیشتر به عنوان شکلی از هنرهای رزمی که می‌توان آن را به راحتی تمرین کرد و به عنوان یک ورزش رقابتی به آن پرداخت، درآمده است.
در جودو کلید پیروزی این است که از حرکات حریف استفاده کنید تا در یک گراپلینگ هوشمندانه و در فرصتی مناسب او را پرتاب کنید و به زمین بزنید. از طرف دیگر، جوجیتسو در این مورد بسیار گسترده‌تر است و از چندین ترکیب به دام انداختن، قفل مفاصل، حملات سریع و پین استفاده می‌کند.‌

 

به طور کلی در مورد فرق جودو و جوجیتسو می‌توان گفت درحالی‌که جودو بیشتر یک ورزش است، جوجیتسو شبیه به یک جنگ واقعی است. در اصل این بدان معناست در جودو هدف به زمین زدن حریف است، اما در جوجیتسو هدف از بین بردن حریف است.
اگر بخواهیم حرکات دو رشته را برشمریم، می‌گوییم جودو برابر با پرتاب، قفل کردن و خفه کردن است. در حالی‌که جوجیتسو در هیچ چیز محدودیتی ندارد، قفل، خفه کردن، شیوه‌های مختلف ضربه به عصب با استفاده از لگد، آرنج، زانو، مشت، سر، قلاب کردن و استفاده از سلاح از جمله حرکات این ورزش جنگی است.
جوجیتسو بخشی از سنت رزمی ژاپن باستان است و به نوعی بازتاب نگرش این کشور نسبت به زندگی و جنگ را نشان می‌دهد. از سوی دیگر جودو اختراعی از دوران مدرن است و به همین دلیل به نوعی لطیف‌تر و متمدنانه‌تر است. جودو در مدارس سراسر دنیا تدریس می‌شود، اما بعید است در هیچ مدرسه‌ای در دنیا کسی به فکر آموزش جوجیتسو به دانش‌آموزان خود باشد.

 

همانطور که گفته شد، جوجیتسو ریشه در ژاپن دارد. از این‌رو، این هنر رزمی بسیاری از تکنیک‌های دفاعی اقتباس شده از جیتسو سنتی ژاپن را شامل می‌شود. در این ورزش، مدافع برای جلوگیری از حمله حریف از تکنیک‌های مسدود کردن استفاده می‌کند. او همچنین تکنیک‌هایی را برای مقابله با حملات حریف اجرا می‌کند. مبارزان جوجیتسو از تکنیک‌های جوجیتسو برای مقابله با حملات در دنیای واقعی استفاده می‌کنند.
در تکنیک کوته گاشی (Kote Gaeshi) یا تکنیک پیچاندن مچ دست در جوجیتسو، مدافع از ضربه‌ مشت جا خالی می‌دهد و سپس دست حریف را به سمت پایین می‌چرخاند. سپس درحالیکه هنوز دست او را نگه داشته، بدن خود را از مهاجم دور می‌کند و او را به جلو می‌کشد که قبل از آن، مدافع با مهاجم روبرو می‌شود و با پیجاندن مچ به سمت داخل باعث درد می‌شود و حمله را خنثی می‌کند. درحالی‌که در تکنیک «Ippon Seoi Nage» مدافع قبل از زمین زدن مهاجم روش دفاعی را اجرا می‌کند.

 

در مقابل تکنیک‌های مسدود کردن و پیچاندن به کار رفته در جوجیتسو ژاپنی، جوجیتسو برزیلی تکنیک‌های مورد استفاده در زمین بازی را تکامل داده است. این ورزشکاران از موقعیت بدن برای قفل کردن حریف استفاده می‌کنند و او را به زمین می‌زنند تا حمله را خنثی کنند. این تکنیک بیشتر برای غلبه بر هماهنگی حریف است، که از تعداد بیشماری تکنیک ضد حمله استفاده می‌کند.
جوجیتسو برزیلی با افزایش طرفداران و ورزشکاران در این رشته، بسیار تکامل یافته است. رقابت‌های این ورزش تا به حال توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. از آنجا که در این رشته مدافع حریف را روی زمین می‌چسباند، بسیار مهم است که از محافظ در ناحیه شکم استفاده شود.

مانند تفاوت جوجیتسو و جودو، می‌توان گفت که جوجیتسو برزیلی نیز خشونت کمتری نسبت به جوجیتسو ژاپنی دارد و جنبه ورزشی آن بیشتر است.

 

جوجیتسو شامل بسیاری از تکنیک‌های شدید مثل «درآوردن چشم» یا «ضربات مرگبار» و پرتاب‌های جودو است. جودو بیشتر یک هنر رزمی سنتی است که بر رقابت تمرکز دارد، در حالیکه در این مورد جوجیتسو برزیلی، از آنجا که از فرهنگ برزیل نشات گرفته، دوستانه‌تر است.
مهم‌ترین تفاوت میان جودو و جوجیتسو برزیلی، تکنیک‌های پرتابی جودو است که با تکنیک‌های گلاویزی جوجیتسو برزیلی مقایسه می‌شود. جودو کاران، از سابمیشن‌ها برای کشاندن حریف به زمین استفاده می‌کنند تا امتیاز کسب کنند در حالیکه در جوجیتسو برزیلی به زمین زدن حریف امتیاز زیادی ندارد و تمرکز حریفان بیشتر بر واژگون کردن، پوزیسیونی و سابمیشن‌ها است.

 

حقیقت این است که همه‌ این هنر‌ها ریشه‌های یکسانی دارند و به نوعی مکمل یکدیگر محسوب می‌شوند. بسیاری از ورزشکاران جوجیتسو برزیلی، برای تقویت تکنیک‌های پرتابی شان جودو نیز تمرین می‌کنند و برخی جودو کاران برای تقویت تکنیک‌های گلاویز شدنشان کمی جوجیتسو برزیلی یاد می‌گیرند.
جوجیتسو نیز به شما یاد می‌دهد که یک سامورایی مسلح را به زمین پرتاب کنید و او را از پای درآورید. در مقابل جودو به شما کمک می‌کند او را به زمین بزنید و جوجیتسو برزیلی به شما کمک می‌کند او را خفه کنید یا دست و پایش را بشکنید. نظر شما در رابطه با این ورزش‌های رزمی چیست؟ کدام یک را ترجیح می‌دهید؟ فراموش نکنید نظرات و پیشنهادات خود را با ما و سایر همراهان ستاره به اشتراک بگذارید.

 

برگرفته از: differencebetween ، differencebetween2