ستاره | سرویس علوم – ابرها از قطرات بسیار ریز آب و کریستالهای یخی ذره بینی که قادرند در آسمان معلق شوند، تشکیل شده اند. اگر قطرات به اندازه کافی بزرگ شوند، چشم قادر به مشاهده آنها به عنوان ابر یا مه خواهد بود و در صورتی که بیشتر رشد کنند، به عنوان باران (برف) به سمت زمین سرازیر خواهند شد. در ادامه با مراحل تشکیل ابر، عوامل تشکیل دهنده ابرها و گونههای مختلف ابری آشنا میشوید.
اصلاً چنین به نظر نمیرسد که ممکن است آب داخل یک لیوان متحرک باشد، اما مولکولهای تشکیل دهنده آب همواره در حال حرکت هستند. مولکولها با گرم شدن آب با سرعت بیشتری حرکت میکنند و در شرایطی که خنک شوند جنبش آنها آهستهتر صورت میگیرد. تحرک تعدادی از مولکولها در حدی است که میتوانند به داخل هوا گریز بزنند و وقتی که وارد هوا شدند، فرآیند تبخیر شروع میشود. اگر آب حرارت داده شود مولکولهای بیشتری تبخیر شده و به بخار آب تبدیل میشوند، و با خنک شدن آب فرآیند انقباض شروع میشود، یعنی جنبش مولکولهای آب آهسته شده و تعدادی از آنها توان ماندن به شکل بخار را از دست میدهند؛ پس در هوا جمع شده و به شکلگیری قطرات مایع ریزی میانجامند. در مورد ابرها، قطرات مایعی که در فرآیند انقباض شکل گرفتهاند به اندازهای کوچک و کم وزن هستند که در هوا معلق میمانند، و تنها در صورتی که به حد کافی بزرگ شوند، شاهد بارش آنها به سمت زمین خواهیم بود.
مراحل تشکیل ابرها
- یک دیگچه پر از آب را روی شعله گاز قرار داده و آن را تا درجه جوشش بجوشانید. یک سرپوش روی آن قرار دهید و اجازه دهید تا به مدت یک دقیقه روی دیگچه بماند و سپس آن را بردارید. چه چیزی را مشاهده میکنید؟ قطرات آب از سرپوش جدا شده و به داخل دیگچه میریزند. این همان فرآیندی است که “انقباض” خوانده میشود.
مرحله اول تشکیل ابر) افزایش بخار آب
مرحله دوم تشکیل ابر) بالارفتن بخار آب و ترکیب با هواویز
اما بخار آب به این دلیل به سوی آسمان بالا میرود که نوعی هوای گرم محسوب شده و نسبت به هوای سرد غلظت کمتری دارد؛ البته در حالتی که یک جبهه هوای متحرک سرد (که غلیظتر است) به یک جبهه هوای گرم برخورد کند باز هم بخار آب قادر به حرکت به بالا خواهد بود، چون جبهه هوای سرد میتواند خود را به فضای زیرین منتقل کرده و به جبهه هوای گرم فشار وارد کند تا ارتفاعش را افزایش دهد. هنگام ورود بخار آب به جو زمین، ذرههای بسیار ریز غبار، دوده و نمک که مواد ذره بینی موجود در جو هستند (هواویز) با آن ترکیب میگردند. ذرههای آب به وسیله بادهای عمودی قوی یا جریانهای جا به جایی نگه داشته شده و در حین افزایش ارتفاع منبسط شده و خنک میشوند. هوای گرم مرطوب در اثر فرآیند خنک سازی ادیابتیک سرد میشود.
مرحله سوم تشکیل ابر) رسیدن به نقطه شبنم و تشکیل ابر
نکته: نقطه شبنم دمایی است که آب موجود در هوا در فشار ثابت با همان سرعت تبخیر، تقطیر میشود.
چندان طول نمیکشد که رطوبت فراوانی به شکل ابر رسانا در جو زمین، بسیار بیشتر از آنچه که هوای منطقه میتواند تحمل کند، جمع میشود؛ در این حالت گفته میشود که اشباع صورت پذیرفته و آب و کریستالهای یخ برای ریزش به سوی زمین آماده شدهاند.
وقتی که هوا اشباع میشود و دیگر قادر به انباشت بخار آب بیشتری نیست، به دو طریق ابرها شکل میگیرند:
- مقدار آب موجود در هوا (برای مثال از طریق تبخیر) به نقطهای رسیده که هوا قادر به انباشت بیشتر آب نیست.
- هوا تا نقطه شبنم (نقطهای که در آن انقباض صورت میگیرد) سرد شده و دیگر قادر به انباشت آب بیشتری نیست.
خلاصه چگونگی تشکیل ابر
- آب موجود در سطح دریاها و آب گیاهان تبخیر میشود و به صورت بخار آب به سمت آسمان روانه میشود.
- بخار آب با ذرات ریز دیگر موجود در آسمان ترکیب شده و متراکم میشود. برای این که بخار آب به ابر تبدیل شود، دمای آن باید کاهش پیدا کند.
- جمع شدن بخار آب و متراکم شدن آنها دور ذرات ریز هواویز و کاهش تدریجی دما ابرها را به وجود میآورد.
عوامل تشکیل ابر کدامند؟
گرمایش سطح
توپوگرافی یا فشار کوهزاد
جبهههای هوایی
همگرایی
جریان گردابی
اسامی و طبقه بندی ابرها
- ابرهای کم ارتفاع: ابرهای کم ارتفاع به این قرار هستند: کومولوس، کومولو نیمبوس، استراتو کومولوس و استراتوس.
- ابرهای با ارتفاع میانی: ابرهای با ارتفاع میانی به این شرح هستند: آلتو کومولوس، آلتو استراتوس و نیمبو استراتوس.
- ابرهای مرتفع: سیروس، سیرو کومولوس و سیرو استراتوس در این گروه قرار میگیرند. تمام ابرهای مرتفع در ارتفاع بیش از ۲۰۰۰۰ پایی قرار دارند.
- دیگر ابرها: این دسته شامل دیگر پدیدههای ابری از قبیل نوکتیلوسنت، ابرهای شب و کونترایلها هستند.
چرا رنگ ابرها سفید است؟
مه چیست؟
ارتفاع ابرها چقدر است؟
نوع ابر |
ارتفاع ابر (بر حسب واحد پا) |
سیروس سیرو کومولوس سیرو استراتوس |
ابرهای مرتفع معمولاً در ارتفاع ۲۰۰۰۰ پایی و بیشتر بر فراز جزایر بریتانیا |
آلتو کومولوس آلتو استراتوس نیمبو استراتوس |
ابرهای با ارتفاع میانی معمولاً در ارتفاع ۶۵۰۰ و ۲۰۰۰۰ پایی جزایر بریتانیا |
استراتو کومولوس استراتوس کومولوس |
ابرهای کم ارتفاع معمولاً در ارتفاع ۶۵۰۰ پایی جزایر بریتانیا |
نکته مهم: هر پا یا فوت ۰.۰۰۰۳ کیلومتر است. اگر ارتفاعات بالا را در این عدد ضرب کنید، ارتفاع ابرها بر حسب کیلومتر به دست خواهد آمد.
|
اسامی ابرها
اکثر اسامی ابرها از زبان لاتین مشتق شدهاند و معمولاً ترکیبی از پیشوندها و پسوندهای زیر هستند:
- Stratus/strato (استرا/استراتوس)= تخت/ لایهای و هموار
- Cumulus/cumulo (کومولو/کومولوس) = بلند/ پف کرده، مانند گل کلم
- Cirrus/cirro (سیرو/سیروس) =مرتفع، بلند/ بقچهای
- Alto (آلتو) = با ارتفاع میانی
- Nimbus/nimbo (نیمبو/نیمبوس) = ابر باران زا