نویسنده: امیر آزادی
بروزرسانی: 21 مرداد 1402
ستاره | سرویس ورزش – ورزش کایت سواری را در این مطلب بیشتر بشناسید.
تاریخچه مختصر از پیدایش کایت سواری
شواهدی وجود دارد که فرم های ابتدایی کایت در چین بوجود آمده است. در انتهای قرن ششم میلادی، چینی ها شبه کایت هایی ساختند که به طرز باورنکردنی سبک و آیرودینامیک بود، این هواگرد ها می توانستند وزن یک انسان سایز متوسط را تحمل کنند. اما کایت های اختراع شده در مرحله آزمایش به خوبی عمل نمی کردند، چراکه بیشتر کایت های ابتدایی طراحی خوب و ایمنی نداشتند. مخترعان آن زمان درک و علم کافی از نوع و شکل بال پرندگان و نحوه عملکرد چنین ساختاری نداشتند.
پیشرفت علم تاثیر زیادی در پیشرفت این ورزش داشته است. در سال ۱۸۸۰، اتو لیلیتنال، نوعی کایت سبک و قابل کنترل اختراع کرد. این مهندس آلمانی به اولین فردی تبدیل شد که توانسته با یک وسیله پروازی بدون موتور پرواز کند. البته او یک روز پس از کایت سواری با کایتی که خود اختراع کرده بود در اثر حادثه درگذشت.
در ۲۳ نوامبر ۱۹۴۸، فرانسیس روگالو و کرترود روگالو در ساخت کایت نوعی طراحی بادبادک مانند را به کار گرفتند. طرح های فرانسیس بر استحکام و سازگاری با پرواز دلالت داشتند. بسیاری از محققان او را از پیشگامان طراحی کایت و پاراگلایدر می دانند. امروزه طرح ها و ساختار های او در طراحی کایت های مدرن امروزی کاربرد زیادی داشته است.
در سال ۱۹۶۳، جان دیکنسون، مخترع استرالیایی، نوعی ساختار انعطاف پذیر را برای کایت در نظر گرفت. طراحی ناب او فدراسیون بین المللی هوانوردی را ترغیب کرد که دیپلم کایت سواری را به او اهدا کند. امروزه طراحی او به عنوان طرح و ساختار استاندارد یک کایت شناخته می شود.
کایت چیست؟
کایت (به انگلیسی: Kite) درست همانند یک بال بزرگ است؛ یک فریم ساده اما محکم که با نوعی پارچه بادوام و سبک پوشیده شده است. خلبان با آویزان شدن از فریم بال و قرار گرفتن در نوعی دهنه و یا کسیه نگهدارنده کایت را کنترل می کند. برای به حرکت در آوردن کایت، خلبان باید به صورت سراشیبی بر باد سوار شود تا این سبک پر بر روی باد بلغزد. خلبان با تغییر موقیت بدن خود حرکات کایت را کنترل می کند. کار کردن با کایت راحت است و سرهم کردن اجزای آن در مدت زمان کوتاهی انجام می شود.
شکل هندسی کایت و نحوه کار آن
- میله کنترل: خلبان با در درست داشتن این میله بر آن تکیه دارد. با افزایش تجربه خلبان و یادگیری کامل کنترل میله، این فرد با مهارت می تواند حرکات و لرزش های کایت را احساس کند، و تفاوت های بین تاثیرات مختلف باد و جریان هوا را تشخیص دهد.
- خلبان: خلبان با پوشیدن یک کلاه ایمنی، لباس خاص پرواز، پوتین و دستکش کمک زیادی به بهینه سازی پرواز و بالا بردن سطح ایمنی می کند. بعضی خلبان ها با خود چتر نجات نیز حمل می کنند.
- دهنه و کنترل: خلبان دقیقا از زیر فریم کایت در یک نقطه متعادل و در مرکز گرانش آویزان می شود. بدن این فرد در یک کیسه یا دهنه که شباهت زیادی به کیسه خواب دارد قرار می گیرد. در این صورت با وجود هوای سرد، خلبان قادر است چندین ساعت بدون وقفه به پرواز ادامه دهد.
- بال: ساختار بال به نوعی بادبان نیز تشبیه شده است. جنس بال معمولا از فیبرهای مصنوعی بافته شده مانند نایلون و پلی استر است. این ترکیب بسیار سبک اما محکم، عایق هوا و ضد پارگی است.
- فریم: فریم از آلومینیوم یا لوله های فیبر کربنی ساخته شده است. وجود خطوط و انشعابات فلزی در پایین و بالای این ساختار، فریم را قدرتمند تر می کند.
رکورد کایت سواری
رکورد طولانی ترین مسافت طی شده توسط یک کایت ۷۶۴ کیلومتر است که توسط کایت سواران آمریکایی داستین مارتین و جانی دوراند در سال ۲۰۱۲ به ثبت رسیده است. این پرواز ۱۱ ساعت طول کشید. در سال ۲۰۱۶، این دو کایت سوار بار دیگر بر سر شکسندن رکورد قبلی خود بر فراز آسمان پرواز کردند.
