نویسنده: مجله ستاره
بروزرسانی: 2 آبان 1400
ستاره | سرویس سلامت – از سال‌ها پیش درد مشکلی جدی است که گریبان افراد مختلف را در مقطع زمانی‌های متفاوت می‌گیرد.از دیرباز برای درمان درد تحقیقاتی انجام گرفته است تا راهی برای از بین بردن آن یافته شود. درد خواه می‌تواند کم و خواه زیاد که هر دو باعث اختلال در زندگی روزمره می‌گردد. در روزگار جدید استفاده از مسکن‌های مختلف برای کاهش درد بسیار مرسوم شده است. شاید کمتر کسی باشد که نامی از استامینوفن نشیده باشد. استامینوفن، ژلوفن، ایبوپروفن، آسیفن و … از جمله این مسکن‌ها هستند که هر کدام برای کاهش دردهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند. بیشتر افراد با ناآگاهی از تفاوت مسکن‌ها و قرص‌ها به مصرف روزانه آنان پرداخته و از عوارض مصرف بیش از حدشان اطلاعات چندانی ندارند. به‌طور مثال آیا می‌دانید تفاوت ژلوفن با ایبوپروفن در چیست؟
ایبوپروفن یا بروفن چیست و چگونه عمل می‌کند؟
ایبوپروفن Ibuprofen یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدیا ست. از ایبوپروفن در درمان علائم آرتریت (التهاب مفصلی) مانند روماتیسم مفصلی، اسپوندیلیت انکیلوزان، نقرس، تب، دردهای قاعدگی، سردرد، کمردرد، درد دندان، کرامپ های عضلانی، درد ناشی از کشیدگی رباط ها و پیچ خوردن مفاصل و آسیب های کوچک استفاده می‌شود. ایبوپروفن می‌تواند درد، تورم و خشکی ناشی از آرتروز (ساییدگی مفصل) و روماتیسم مفصلی را کاهش دهد. مکانیسم اثر ایبوپروفن با واسطه مهار آنزیم سیکلواکسیژناز Cyclooxygenase است. این آنزیم موادی به نام پروستاگلاندین Prostaglandine را تولید می‌کند. پروستاگلاندین ها در بدن موجب درد و تورم و تب میشوند. پس ایبوپروفن می‌تواند با مهار تولید پروستاگلاندین ها موجب کاهش درد و تورم و تب شود.
ژلوفن چیست؟
ژلوفن به صورت کپسول نرم ژلاتینی است از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می‌باشد و در موارد زیر قابل استفاده است: کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد (مثل میگرن)، آرتریت روماتوئید، درد قاعدگی و کاهش تب. مسکن‌های دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و … نیز همانند ژلوفن عمل می‌کنند. این دسته از داروها می‌توانند ایجاد زخم معده کنند، بنابراین افرادی که دارای مشکل زخم معده هستند از مصرف این داروها باید خودداری کنند. همچنین مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است، ولی در سه ماه آخر بارداری که جزء گروه پرخطر است، مصرف آن ممنوع است.
مهمترین تفاوت ژلوفن با ایبوپروفن از نظر ساختاری
در تکنولوژی جدید داروسازی تولید داروها به صورت ژله‌ای بسیار جا باز کرده است زیرا تولید داروها به صورت ژله‌ای عوارض قرص را به حداقل می‌رساند و جذب دارو را سریع‌تر می‌کند. ژلوفن در واقع یکی از اشکال داروی ایبوپروفن است که به شکل ژلاتینی عرضه شده است و از نظر ساختار درونی تفاوتی با یکدیگر ندارند.
تفاوت ژلوفن با ایبوپروفن در محل رهایش
تفاوت ژلوفن با ایبوپروفن را می‌توان این‌گونه بیان کرد:
- ژلوفن فرم ژله‌ای داروی ایبوپروفن است
- ایبوپروفن به علت باز شدن در معده سودمندتر بوده و عوارض آن هم کمتر از دیگر مسکن‌های درد است بنابراین افرادی که از بیماری‌های روده‌ای و زخم اثنی‌عشری رنج می‌برند، بهتر است از این نوع مسکن برای التیام دردهایشان استفاده کنند.
- ژلوفن به صورت کپسولی بوده و در روده باز می‌شود و افرادی که دچار بیماری گوارشی و معده‌ای هستند، معمولا از این نوع قرص استفاده می‌کنند.
تذکر مهم: ژلوفن و ایبوپروفن هردو از یک خانواده دارویی بوده و مصرف آن با هم هیچ اثر مفید و سودمندی جز آسیب به کبد و کلیه‌ها ندارد.
عوارض مصرف ژلوفن و ایبوپروفن
مشکلات کلیوی جزو عوارضی است که به دنبال مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی از قبیل ایبوپروفن ممکن است رخ دهد.
البته اگر افرادی که آب زیادی از دست داده و مبتلا به بیماری‌های کلیوی و نارسایی‌های قلبی باشند، سالمند بوده و داروهای خاصی را به طور همزمان مصرف کرده باشند ممکن است بیشتر دچار عوارض ناشی از مصرف ژلوفن و ایبوپروفن شوند. از این رو، متخصصان توصیه می‌کنند افراد در طول روز به اندازه کافی آّب و سایر مایعات را مصرف کنند تا از کم‌آبی بدن جلوگیری شود.
علاوه بر این، این دو دارو معمولا در افرادی که ناراحتی معده دارند ممکن است خونریزی‌های معده را به دنبال داشته باشد، به همین دلیل محققان معتقدند استعمال دخانیات در ترکیب با ژلوفن و ایبوپروفن خطر خونریزی معده را بالا می‌برد. به همین دلیل پزشکان به این افراد توصیه می‌کنند کشیدن سیگار را کنار بگذارند.
