مجموعه شعر در مورد تبریز از شاعران گذشته و امروز

در طول تاریخ زبان و ادبیات فارسی یکی از مضامینی که باعث برانگیخته شدن حس شاعران شاعران شده است، زیبایی شهرها بوده است، به همین دلیل اگر نگاهی به اشعار فارسی بیندازید اشعاری مانند شعر در مورد شیراز و شعر در مورد تهران و شعر در مورد اصفهان را زیاد می‌بینید.

در این میان شهر زیبا و پر قدمت تبریز، سومین شهر بزرگ ایران پس از تهران و مشهد، با جاذبه های طبیعی و جاذبه های گردشگری بسیار، موضوعی جذاب برای سرودن شعر شاعران از گذشته تا کنون بوده است. همچنین وصف سلحشوری‌ها و بزرگی‌های مردم ترک زبان تبریز، در طول تاریخ توجه نویسندگان و شاعران زیادی را جلب کرده است. در این مطلب زیباترین مجموعه شعر در مورد تبریز را به زبان فارسی و آذربایجانی می‌خوانید. 

 

 

شعر در مورد تبریز

ساربانا بار بگشا زاشتران
شهر تبریز است و کوی دلبران

شعشع عرشی است این تبریز را
فرّ فردوسی است این پالیز را

هر زمانی موج روح انگیز جان
از فراز عرش بر تبریزیان

«مولوی»

✿❀✾✾❀✿

دیده حاصل کن دلا آنگه ببین تبریز را
بی بصیرت کی توان دیدن چنین تبریز را

هر چه بر افلاک روحانیست از بهر شرف
می‌نهد بر خاک پنهانی جبین تبریز را

پا نهادی بر فلک از کبر و نخوت بی‌درنگ 
گر به چشم سر بدیدستی زمین تبریز را

روح حیوانی تو را و عقل شب کوری دگر 
با همین دیده دلا بینی همین تبریز را

تو اگر اوصاف خواهی هست فردوس برین 
از صفا و نور سر بنده کمین تبریز را

نفس تو عجل سمین و تو مثال سامری 
چون شناسد دیده عجل سمین تبریز را

همچو دریاییست تبریز از جواهر وز دُرر 
چشم درناید دو صد در ثمین تبریز را

گر بدان افلاک کاین افلاک گردانست از آن 
وافروشی هست بر جانت غبین تبریز را

گر نه جسمستی تو را من گفتمی بهر مثال 
جوهرین یا از زمرد یا زرین تبریز را

چون همه روحانیون روح قدسی عاجزند 
چون بدانی تو بدین رای رزین تبریز را

چون درختی را نبینی مرغ کی بینی برو 
پس چه گویم با تو جان جان این تبریز را

«مولوی»

✿❀✾✾❀✿

 

 

شهر تبریز است و خاکش تربت مردانگی
مردمانش سرو قامت، اسوۀ آزادگی

به چه شیرین است زبانش، ترکی شیرین سخن
من که می‌نازم به نامش، با تمام بندگی

شهر تبریز است و شهر صائب و قطران ها
شهریارش بَه چه زیبا گوید و با سادگی

شهر تبریز است و، شهر عارف و علامه ها
جعفری و شمس تبریز، با همه دلدادگی

این دیار قهرمانان قهرمان می پرورد
آب و خاک و نام و یادش با تمام خستگی

شهر تبریز است و تاریخ در دلش جا کرده خوش
فخر تاریخ است و اما، با همه افتادگی

شهر تبریز است و یادش مونس جانم شده
می نوازد چون نسیمی که بیارد عشوه گی

«دکتر بشیر بیگ بابایی»

✿❀✾شعر در مورد تبریز✾❀✿

تبریز مرا راحت جان خواهد بود
پیوسته مرا ورد زبان خواهد بود

تا در نشکم آب چرنداب و گجیل
سرخاب زچشم من روان خواهد بود

«کمال الدین خجندی»

✿❀✾✾❀✿

هر آنکس که چو من آشنای تبریز است
به هرکجا که رود در هوای تبریز است

کجا روم به تفرج که روح عاشق من
اسیر این همه لطف و صفای تبریز است

فراز کوه دل انگیز ارغوانی رنگ
جهان گمشده زیر لوای تبریز است

چراغهای شب از دور چون جزیره نور
نشان روشن آتش سرای تبریز است

نسیم باغ گلستان صفای شاه گلی
مدام باد که عشرت فزای تبریز است

چه حالت است در آن ابر سرخ فام غروب
که چون کبوتر دل در فضای تبریز است

قسم به خرمن گلهای زرد دشت مغان
که خار حادثه دائم به پای تبریز است

چه حسنها که نهان مانده در غبار سیاه
چه غنچه‌ها که به گل خانه‌های تبریز است

عروس شهر توئی ای بهشت روی بخند
که خنده‌های تو خاطرگشای تبریز است

چه خوش بود که شبی از شراب خانه تو
چنان خورم که ندانم کجای تبریز است

تو گاه گاه سفر کن که فتنه بنشیند
که حسن روی تو دائم بلای تبریز است

نگاه چشم تو تنها نه دل ز مفتون برد
که این کرشمۀ خوش دل ربای تبریز است

«یدالله مفتون امینی»

✿❀✾✾❀✿

 

شعر شهریار در وصف شهر تبریز

شهر تبریز است و جان قربان جانان می‌کند
سرمۀ چشم از غبار کفش میهمان می‌کند

شهر تبریز است کوی دلبران
ساربانا بار بُگشا زاشتران*

شهر تبریز است و مشکین مرز و بوم
مهد شمس و کعبۀ ملای روم

کاورانا خوش فرود آی و درآی
ای بتار قلب ما بسته در آی

شهر ما امشب چراغان می کند
آفتاب چرخ مهمان می کند

شب کجا و میهمان آفتاب
این به بیداریست با رب با بخواب

شهر ما از شور لبریز آمده است
وه که مولانا به تبریز آمده است

امشب آن دلبر میان شهر ما است
آنچه بخت دولت است از بهر ما است

آنکه آنجا میزبان شمس ما است
یک شب اینجا میهمان شمس مااست

اینک از در می رسد سلطان عشق
مرحبا ای حسن بی پایان عشق

پا بچشم من نه ای جان عزیز
جان بقربان تو مهمان عزیز

در دل ویران ما گنجی بیا
گرچه در عالم نمی گنجی بیا

تو بیا ای ماه مهر آیین ما
ای تو مولانا جلال الدین ما

ما همه ماهی و تو در یای ما
آبروی دین ما دنیای ما

سعدیا کنز اللغه قاموس تو
او همه دریا و اقیانوس تو

هرچه فردوسی بلند آوا بود
چون رسد پیش تو مشتش وا بود…

*تضمین به بیت مولوی

✿❀✾شعر در مورد تبریز✾❀✿

 

شعر درباره تبریز از شاعران تبریزی

بود محال مرا داشتن امید محال
به عالمی‌که نباشد همیشه در یک حال

از آن زمان که جهان بود حال زین سان بود
جهان بگردد لیک نگردد این احوال

نبود شهر در آفاق بهتر از تبریز
به ایمنی و به مال به نکویی و جمال

زناز و نوش همه خلق بود نوشانوش
ز خلق و مال همه شهر بود مالامال

خدا پدید نیاورد شهر بهتر از آن
فلک به نعمت آن شهر برگماشت زوال

فراز گشت نشیب و نشیب گشت فراز
رمال گشت رماد و جبال گشت رمال

«قطران تبریزی»

✿❀✾✾❀✿

لباس لفظ را من تار و پود تازگی دادم
ز فکر تازه حق بسیار بر اهل سخن دارم

ز خاک پاک تبریزست صائب مولد پاکم
از آن با عشقباز شمس تبریزی سخن دارم

 

 

همراهان عزیز؛ امیدواریم این مجموعه شعر در مورد تبریز مورد پسند شما قرار گرفته باشد. اگر نظر یا پیشنهادی دارید یا شعری در مورد تبریز خوانده اید که از نظرتان زیبا بوده است می‌توانید آن را پایین همین صفحه با خوانندگان ستاره در میان بگذارید.