نویسنده: بهاره قاسم پور
بروزرسانی: 23 مرداد 1401
ستاره | سرویس سلامت – ورم مفاصل به سطوح نرم مفصل‌ها آسیب می‌رساند. این سطوح نرم، غضروف نام دارند. آسیب دیدگی غضروف، باعث بروز آرتروز می‌شود. اگر به عارضه آرتروز انگشتان دست مبتلا شوید، انجام بسیاری از فعالیت‌ها برای شما مشکل خواهد شد.
انواع آرتروز انگشتان دست
معمولا سه نوع آرتروز وجود دارند که بر روی انگشتان دست تاثیر می‌گذارند:
- ساییدگی مفصل (Osteoarthritis): این نوع آرتروز، شایع‌ترین نوع آرتروز انگشتان دست است. در افراد مبتلا به این بیماری، غضروف مفاصل به تدریج ساییده شده و استخوان‌ها در تماس با یکدیگر قرار می‌گیرند. این نوع آرتروز، بیش‌ترین تاثیر را بر روی بند انگشت میانی، نوک انگشت و انگشت شست می‌گذارد.
- آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی): آرتریت روماتوئید، نوع متفاوتی از ساییدگی مفصل را پدید می‌آورد. این بیماری، نوعی اختلال سیستمیک و خود ایمنی است که باعث بروز مشکلات متعددی می‌شود. آرتریت روماتوئید باعث ایجاد التهاب در بافت‌های نرم مفاصل شده و بیش‌ترین تاثیر را بر روی بند انگشتان دست دارد.
- نقرس: نقرس زمانی ایجاد می‌شود که در میان مفصل‌های بدن، بلور و کریستال خاصی تشکیل شود. زمانی که بدن نتواند ماده‌ای به نام اسید اوریک را به درستی متابولیز کند، تجمع اسید اوریک باعث تشکیل این کریستال‌ها در یک یا چند مفصل می‌شود. نقرس بیشتر بر روی شست پا تاثیر می‌گذارد، اما می‌تواند مفاصل دست را نیز درگیر کند.
علائم آرتروز انگشتان دست
- درد مفصل
- ورم
- سفتی و چوب شدگی
- عدم تحرک
اغلب در افراد مبتلا به ساییدگی مفصل، توده یا گره‌هایی در اطراف بند انگشتان ایجاد می‌شود. این توده‌ها، گره هبردن (در اطراف مفاصل بند انگشتان دوم و سوم) و یا گره بوشارد (در اطراف مفاصل بند انگشتان اول) نامیده می‌شوند. این توده‌ها در واقع از زائده‌های استخوانی در اطراف مفاصل تشکیل شده اند. این توده‌ها اغلب بزرگ، متورم و سفت می‌شوند. بیماران مبتلا به رماتیسم مفاصل علاوه بر علائم گفته شده، دچار تغییر شکل انگشت نیز می‌شوند.
درمان آرتروز انگشتان دست
درمان های اولیه این بیماری، بیشتر بر روی کنترل علائم تمرکز داشته تا نیاز به جراحی را به حداقل برسانند. گزینه‌های درمان عبارتند از:
- دارو‌های ضد التهابی: این دارو‌ها به کاهش درد، التهاب و تورم مفاصل کمک می‌کنند.
- مکمل‌های مفصلی: این مکمل ها شامل گلوکوزامین و کندریتین اند که به تشکیل غضروف کمک می‌کنند. استفاده از این مکمل‌ها بی خطر است. اگرچه اطلاعات بالینی، تاثیر آن‌ها را ناچیز می‌داند، اما بسیاری از بیماران، آن‌ها را مفید ارزیابی کرده اند.
- تزریق کورتیزون: کورتیزون نوعی داروی ضد التهابی قوی است. اگرچه، استفاده مداوم از این دارو مناسب نیست، اما تزریق‌های گاه و بی گاه می‌توانند شدت آرتروز را کاهش دهند.
- دست درمانی: با کمک درمانگر‌های حرفه‌ای می‌توان به حفظ حرکت و پیشگیری از سفتی مفاصل کمک کرد.
- گرما و سرما درمانی: با گرما و سرما درمانی می‌توان سفتی مفاصل را بهبود بخشید. بیشتر افراد مبتلا به آرتروز بیان کرده اند که گرم کردن انگشت‌ها با حوله گرم یا گرفتن دست زیر آب گرم، به تسکین سفتی انگشتان کمک می‌کند.
- استفاده از آتل و محافظ: استفاده از آتل به تسکین و استراحت مفاصل کمک می‌کند. البته از آتل‌ها باید به مدت محدود استفاده کرد تا باعث بروز سفتی در مفاصل نشوند.
اگر این درمان‌ها موثر واقع نشوند، ممکن است به جراحی نیاز باشد. جراحی‌های انگشت شامل موارد زیر می‌شود:
- برداشتن زائده‌های استخوانی
- خشک کردن مفصل
- جایگزینی مفصل
شایع‌ترین روش جراحی، خشک کردن مفصل انگشتان است. در این روش، مفصل را در یک موقعیت، ثابت نگه می‌دارند تا مانع حرکت آن‌ها شوند. اگرچه در این روش انگشتان برای همیشه سفت خواهند ماند، اما معمولا درد دست از بین می‌رود. علاوه بر این، پزشک در حین جراحی، هر گونه تغییر شکل و زائده‌های استخوانی را نیز درمان خواهد کرد.
برخی افراد نیاز به جایگزینی مفصل انگشت خواهند داشت. این افراد می‌توانند مفاصل مصنوعی خود را بدون آنکه درد داشته باشند، حرکت دهند. همچنین پزشک در این نوع جراحی نیز می‌تواند هر گونه تغییر شکل دست را اصلاح کند و زائده‌های استخوانی را از بین ببرد. به طور کلی، این نوع جراحی برای افراد کم تحرک و سالخورده مناسب است، زیرا ایمپلنت‌های به کار رفته در انگشتان برای فعالیت‌های شدید طراحی نشده اند. جنس ایمپلنت‌ها از فلز، پلاستیک، سرامیک یا ترکیبی از مواد مختلف است که با گذشت زمان دچار فرسایش خواهند شد.
برگرفته از: verywellhealth
