سوره اعراف – صفحه ۱۳۷ قران

آیات استخاره سوره اعراف به همراه ترجمه

وَکَانُواْ عَنْهَا غَافِلِینَ (۱۴۶)

و از آن غافل بودند! (۱۴۶)

❈❈❈

وَﭐلَّذِینَ کَذَّبُواْ بِئَایَاتِنا وَلِقَاءِ ﭐلْئَاخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ یُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ (۱۴۷)

و کسانى که آیات، و دیدار رستاخیز را تکذیب (و انکار) کنند، اعمالشان نابود مى گردد؛ آیا جز آنچه را عمل مى ‏کردند پاداش داده مى‏ شوند؟! (۱۴۷)

❈❈❈

وَﭐتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَىٰ مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِیِّهِمْ عِجْلًا جَسَداً لَّهُ خُوَارٌ أَلَمْ یَرَوْاْ أَنَّهُ لَا یُکَلِّمُهُمْ وَلَا یَهْدِیهِمْ سَبِیلًا ﭐتَّخَذُوهُ وَکَانُواْ ظَالِمِینَ (۱۴۸)

قوم موسى بعد (از رفتن) او (به میعادگاه خدا)، از زیورهاى خود گوساله ‏اى ساختند؛ جسد بى ‏جانى که صداى گوساله داشت! آیا آن‌ها نمى‏ دیدند که با آنان سخن نمى ‏گوید، و به راه (راست) هدایتشان نمى ‏کند؟! آن را (خداى خود) انتخاب کردند، و ظالم بودند! (۱۴۸)

❈❈❈

وَلَمَّا سُقِطَ فِی أَیْدِیهِمْ وَرَأَوْاْ أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمْ یَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَیَغْفِرْ لَنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ ﭐلْخَاسِرِینَ (۱۴۹)

و هنگامى که حقیقت به دستشان افتاد، و دیدند گمراه شده ‏اند، گفتند: «اگر پروردگارمان به ما رحم نکند، و ما را نیامرزد، بطور قطع از زیانکاران خواهیم بود!» (۱۴۹)

❈❈❈

وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفاً قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِی مِن بَعْدِی أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّکُمْ وَأَلْقَى ﭐلْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِیهِ یَجُرُّهُ إِلَیْهِ قَالَ ﭐبْنَ أُمَّ إِنَّ ﭐلْقَوْمَ ﭐسْتَضْعَفُونِی وَکَادُواْ یَقْتُلُونَنِی فَلَا تُشْمِتْ بِیَ ﭐلْأَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنِی مَعَ ﭐلْقَوْمِ ﭐلظَّالِمِینَ (۱۵۰)

و هنگامى که موسى خشمگین و اندوهناک به سوى قوم خود بازگشت، گفت: «پس از من، بد جانشینانى برایم بودید (و آیین مرا ضایع کردید)! آیا درمورد فرمان پروردگارتان (و تمدید مدت میعاد او)، عجله نمودید (و زود قضاوت کردید؟!)» سپس الواح را افکند، و سر برادر خود را گرفت (و با عصبانیت) به سوى خود کشید؛ او گفت: «فرزند مادرم! این گروه، مرا در فشار گذاردند و ناتوان کردند؛ و نزدیک بود مرا بکشند، پس کارى نکن که دشمنان مرا شماتت کنند و مرا با گروه ستمکاران قرار مده!» (۱۵۰)

❈❈❈

قَالَ رَبِّ ﭐغْفِرْ لِی وَلِأَخِی وَأَدْخِلْنَا فِی رَحْمَتِکَ وَأَنتَ أَرْحَمُ ﭐلرَّاحِمِینَ (۱۵۱)

(موسى) گفت: «پروردگارا! من و برادرم را بیامرز، و ما را در رحمت خود داخل فرما، و تو مهربانترین مهربانانى!» (۱۵۱)

❈❈❈

إِنَّ ﭐلَّذِینَ ﭐتَّخَذُواْ ﭐلْعِجْلَ سَیَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِی ﭐلْحَیاةِ ﭐلدُّنْیَا وَکَذَالِکَ نَجْزِی ﭐلْمُفْتَرِینَ (۱۵۲)

کسانى که گوساله را (معبود خود) قرار دادند، بزودى خشم پروردگارشان، و ذلت در زندگى دنیا به آن‌ها مى ‏رسد؛ و اینچنین، کسانى را که (بر خدا) افترا مى ‏بندند، کیفر مى دهیم! (۱۵۲)

❈❈❈

وَﭐلَّذِینَ عَمِلُواْ ﭐلسَّیِّئَاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِن بَعْدِهَا وَءَامَنُواْ إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ (۱۵۳)

و آن‌ها که گناه کردند، و بعد از آن توبه نمودند و ایمان آوردند، (امید عفو او را دارند؛ زیرا) پروردگار تو، در پى این کار، آمرزنده و مهربان است. (۱۵۳)

❈❈❈

وَلَمَّا سَکَتَ عَن مُّوسَى ﭐلْغَضَبُ أَخَذَ ﭐلْأَلْوَاحَ وَفِی نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِینَ هُمْ لِرَبِّهِمْ یَرْهَبُونَ (۱۵۴)

هنگامى که خشم موسى فرو نشست؛ الواح (تورات) را برگرفت؛ و در نوشته‏ هاى آن، هدایت و رحمت براى کسانى بود که از پروردگار خویش مى ‏ترسند (و از مخالفت فرمانش بیم دارند). (۱۵۴)

❈❈❈

وَﭐخْتَارَ مُوسَىٰ قَوْمَهُ سَبْعِینَ رَجُلًا لِّمِیقَاتِنَا

موسى از قوم خود، هفتاد تن از مردان را براى میعادگاه ما برگزید