سوره توبه – صفحه ۱۶۱ قران

آیات استخاره سوره توبه به همراه ترجمه

وَیُقِیمُونَ ﭐلصَّلَوٰةَ وَیُؤْتُونَ ﭐلزَّکَوٰةَ وَیُطِیعُونَ ﭐللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَـٰئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ ﭐللَّهُ إِنَّ ﭐللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (۷۱)

و نماز را برپا مى ‏دارند؛ و زکات را مى ‏پردازند؛ و خدا و رسولش را اطاعت مى ‏کنند؛ بزودى خدا آنان را مورد رحمت خویش قرارمى‏ دهد؛ خداوند توانا و حکیم است! (۷۱)

❈❈❈

وَعَدَ ﭐللَّهُ ﭐلْمُؤْمِنِینَ وَﭐلْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا ﭐلْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَمَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِّنَ ﭐللَّهِ أَکْبَرُ ذَالِکَ هُوَ ﭐلْفَوْزُ ﭐلْعَظِیمُ (۷۲)

خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایى از بهشت وعده داده که نهر‌ها از زیر درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکن‏هاى پاکیزه‏اى در بهشت هاى جاودان (نصیب آن‌ها ساخته)؛ و (خشنودى و) رضاى خدا، (از همه اینها) برتر است؛ و پیروزى بزرگ، همین است! (۷۲)

❈❈❈

یَا أَیُّهَا ﭐلنَّبِیُّ جَاهِدِ ﭐلْکُفَّارَ وَﭐلْمُنَافِقِینَ وَﭐغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ ﭐلْمَصِیرُ (۷۳)

اى پیامبر! با کافران و منافقان جهاد کن، و بر آن‌ها سخت بگیر! جایگاهشان جهنم است؛ و چه بد سرنوشتى دارند! (۷۳)

❈❈❈

یَحْلِفُونَ بِـﭑللَّهِ مَا قَالُواْ وَلَقَدْ قَالُواْ کَلِمَةَ ﭐلْکُفْرِ وَکَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّواْ بِمَا لَمْ یَنَالُواْ وَمَا نَقَمُواْ إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ ﭐللَّهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن یَتُوبُواْ یَکُ خَیْراً لَّهُمْ وَإِن یَتَوَلَّوْاْ یُعَذِّبْهُمُ ﭐللَّهُ عَذَاباً أَلِیماً فِی ﭐلدُّنْیَا وَﭐلْئَاخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِی ﭐلْأَرْضِ مِن وَلِیٍّ وَلَا نَصِیرٍ (۷۴)

به خدا سوگند مى ‏خورند که (در غیاب پیامبر، سخنان نادرست) نگفته‏ اند؛ در حالى که قطعا سخنان کفرآمیز گفته ‏اند؛ و پس از اسلام ‏آوردنشان، کافر شده ‏اند؛ و تصمیم (به کار خطرناکى) گرفتند، که به آن نرسیدند. آن‌ها فقط از این انتقام مى ‏گیرند که خداوند و رسولش، آنان را به فضل (و کرم) خود، بى‏نیاز ساختند! (با این حال) اگر توبه کنند، براى آن‌ها بهتر است؛ و اگر روى گردانند، خداوند آن‌ها را در دنیا و آخرت، به مجازات دردناکى کیفر خواهد داد؛ و در سراسر زمین، نه ولى و حامى دارند، و نه یاورى! (۷۴)

❈❈❈

وَمِنْهُم مَّنْ عَاهَدَ ﭐللَّهَ لَئِنْ ءَاتَانَا مِن فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَکُونَنَّ مِنَ ﭐلصَّالِحِینَ (۷۵)

بعضى از آن‌ها با خدا پیمان بسته بودند که: «اگر خداوند ما را از فضل خود روزى دهد، قطعا صدقه خواهیم داد؛ و از صالحان (و شاکران) خواهیم بود!» (۷۵).

❈❈❈

فَلَمَّا ءَاتَاهُم مِّن فَضْلِهِ بَخِلُواْ بِهِ وَتَوَلَّوْاْ وَّهُم مُّعْرِضُونَ (۷۶)

اما هنگامى که خدا از فضل خود به آن‌ها بخشید، بخل ورزیدند و سرپیچى کردند و روى برتافتند! (۷۶)

❈❈❈

فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقاً فِی قُلُوبِهِمْ إِلَىٰ یَوْمِ یَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُواْ ﭐللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا کَانُواْ یَکْذِبُونَ (۷۷)

این عمل، (روح) نفاق را، تا روزى که خدا را ملاقات کنند، در دلهایشان برقرار ساخت. این بخاطر آن است که از پیمان الهى تخلف جستند؛ و بخاطر آن است که دروغ مى ‏گفتند. (۷۷)

❈❈❈

أَلَمْ یَعْلَمُواْ أَنَّ ﭐللَّهَ یَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ وَأَنَّ ﭐللَّهَ عَلَّامُ ﭐلْغُیُوبِ (۷۸)

آیا نمى‏ دانستند که خداوند، اسرار و سخنان درگوشى آن‌ها را مى ‏داند؛ و خداوند داناى همه غیب‌ها (و امور پنهانى) است؟! (۷۸)

❈❈❈

ﭐلَّذِینَ یَلْمِزُونَ ﭐلْمُطَّوِّعِینَ مِنَ ﭐلْمُؤْمِنِینَ فِی ﭐلصَّدَقَاتِ وَﭐلَّذِینَ لَا یَجِدُونَ

آنهایى که از مؤمنان اطاعت کار، در صدقاتشان عیبجویى مى ‏کنند، و کسانى را که دسترسى ندارند