سوره ابراهیم – صفحه ۲۱۳ قران

آیات استخاره به همراه ترجمه

سوره ابراهیم (صفحه ۲۱۳)

دَارَ ﭐلْبَوَارِ (۲۸)

به سراى نیستى و نابودى (۲۸)

❈❈❈

جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا وَبِئْسَ ﭐلْقَرَارُ (۲۹)

(سراى نیستى و نابودى، همان) جهنم است که آن‌ها در آتش آن وارد مى ‏شوند؛ و بد قرارگاهى است! (۲۹)

❈❈❈

وَجَعَلُواْ لِلَّهِ أَندَاداً لِّیُضِلُّواْ عَن سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعُواْ فَإِنَّ مَصِیرَکُمْ إِلَى ﭐلنَّارِ (۳۰)

آن‌ها براى خدا همتایانى قرار داده‏ اند، تا (مردم را) از راه او (منحرف و) گمراه سازند؛ بگو: «(چند روزى از زندگى دنیا و لذات آن) بهره گیرید؛ اما عاقبت کار شما به سوى آتش (دوزخ) است!» (۳۰)

❈❈❈

قُل لِّعِبَادِیَ ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ یُقِیمُواْ ﭐلصَّلَوٰةَ وَیُنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلاَنِیَةً مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا بَیْعٌ فِیهِ وَلَا خِلَالٌ (۳۱)

به بندگان من که ایمان آورده ‏اند بگو نماز را برپا دارند؛ و از آنچه به آن‌ها روزى داده ‏ایم، پنهان و آشکار، انفاق کنند؛ پیش از آنکه روزى فرا رسد که نه در آن خرید و فروش است، و نه دوستى! (نه با مال مى ‏توانند از کیفر خدا رهایى یابند، و نه با پیوندهاى مادى!) (۳۱)

❈❈❈

ﭐللَّهُ ﭐلَّذِی خَلَقَ ﭐلسَّمَاوَاتِ وَﭐلْأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنَ ﭐلسَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ ﭐلثَّمَرَاتِ رِزْقاً لَّکُمْ وَسَخَّرَ لَکُمُ ﭐلْفُلْکَ لِتَجْرِیَ فِی ﭐلْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَکُمُ ﭐلْأَنْهَارَ (۳۲)

خداوند همان کسى است که آسمان‌ها و زمین را آفرید؛ و از آسمان، آبى نازل کرد؛ و با آن، میوه‏ ها (ى مختلف) را براى روزى شما (از زمین) بیرون آورد؛ و کشتى ‏ها را مسخر شما گردانید، تا بر صفحه دریا به فرمان او حرکت کنند؛ و نهر‌ها را (نیز) مسخر شما نمود؛ (۳۲)

❈❈❈

وَسَخَّرَ لَکُمُ ﭐلشَّمْسَ وَﭐلْقَمَرَ دَائِبَیْنَ وَسَخَّرَ لَکُمُ ﭐللَّیْلَ وَﭐلنَّهَارَ (۳۳)

و خورشید و ماه را -که با برنامه منظمى درکارند- به تسخیر شما درآورد؛ و شب و روز را (نیز) مسخر شما ساخت؛ (۳۳)

❈❈❈

وَءَاتَاکُم مِّن کُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ ﭐللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ ﭐلْإِنسَانَ لَظَلُومٌ کَفَّارٌ (۳۴)

و از هر چیزى که از او خواستید، به شما داد؛ و اگر نعمتهاى خدا را بشمارید، هرگز آن‌ها را شماره نتوانید کرد! انسان، ستمگر و ناسپاس است! (۳۴)

❈❈❈

وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ ﭐجْعَلْ هَـٰذَا ﭐلْبَلَدَ ءَامِناً وَﭐجْنُبْنِی وَبَنِیَّ أَن نَّعْبُدَ ﭐلْأَصْنَامَ (۳۵)

(به یاد آورید) زمانى را که ابراهیم گفت: پروردگارا! این شهر (مکه) را شهر امنى قرار ده! و من و فرزندانم را از پرستش بت‌ها دور نگاه دار! (۳۵)

❈❈❈

رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثِیراً مِّنَ ﭐلنَّاسِ فَمَن تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی وَمَنْ عَصَانِی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (۳۶)

پروردگارا! آن‌ها (بتها) بسیارى از مردم را گمراه ساختند! هر کس از من پیروى کند از من است؛ و هر کس نافرمانى من کند، تو بخشنده و مهربانى! (۳۶)

❈❈❈

رَّبَّنَا إِنِّی أَسْکَنتُ مِن ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِندَ بَیْتِکَ ﭐلْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُواْ ﭐلصَّلَوٰةَ فَـﭑجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ ﭐلنَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَﭐرْزُقْهُم مِّنَ ﭐلثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ (۳۷)

پروردگارا! من بعضى از فرزندانم را در سرزمین بى‏ آب و علفى، در کنار خانه‏اى که حرم توست، ساکن ساختم تا نماز را برپا دارند؛ تو دلهاى گروهى از مردم را متوجه آن‌ها ساز؛ و از ثمرات به آن‌ها روزى ده؛ شاید آنان شکر تو را بجاى آورند! (۳۷)

❈❈❈

رَبَّنَا إِنَّکَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِی وَمَا نُعْلِنُ وَمَا یَخْفَىٰ عَلَى ﭐللَّهِ مِن شَیْءٍ فِی ﭐلْأَرْضِ وَلَا فِی ﭐلسَّمَاءِ (۳۸)

پروردگارا! تو مى ‏دانى آنچه را ما پنهان و یا آشکار مى ‏کنیم؛ و چیزى در زمین و آسمان بر خدا پنهان نیست! (۳۸)