سوره کهف – صفحه ۲۴۳ قران

آیات استخاره سوره کهف به همراه ترجمه

سوره کهف (صفحه ۲۴۳)

عَلَىٰ ءَاثَارِهِمْ إِن لَّمْ یُؤْمِنُواْ بِهَـٰذَا ﭐلْحَدِیثِ أَسَفاً (۶)

بخاطر اعمال آنان، خود را از غم و اندوه هلاک کنى اگر به این گفتار ایمان نیاورند! (۶)

❈❈❈

إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى ﭐلْأَرْضِ زِینَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا (۷)

ما آنچه را روى زمین است زینت آن قرار دادیم، تا آن‌ها را بیازماییم که کدامینشان بهتر عمل مى ‏کنند! (۷)

❈❈❈

وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَیْهَا صَعِیداً جُرُزاً (۸)

(ولى) این زرق و برق‌ها پایدار نیست، و ما (سرانجام) قشر روى زمین را خاک بى گیاهى قرار مى ‏دهیم! (۸)

❈❈❈

أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ ﭐلْکَهْفِ وَﭐلرَّقِیمِ کَانُواْ مِنْ ءَایَاتِنَا عَجَباً (۹)

آیا گمان کردى اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟! (۹)

❈❈❈

إِذْ أَوَى ﭐلْفِتْیَةُ إِلَى ﭐلْکَهْفِ فَقَالُواْ رَبَّنَا ءَاتِنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً وَهَیِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَداً (۱۰)

«زمانى را به خاطر بیاور که آن جوانان به غار پناه بردند، و گفتند: «پروردگارا! ما را از سوى خودت رحمتى عطا کن، و راه نجاتى براى ما فراهم ساز!» (۱۰)

❈❈❈

فَضَرَبْنَا عَلَىٰ ءَاذَانِهِمْ فِی ﭐلْکَهْفِ سِنِینَ عَدَداً (۱۱)

ما (پرده خواب را) در غار بر گوششان زدیم، و سال‌ها در خواب فرو رفتند. (۱۱)

❈❈❈

ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَیُّ ﭐلْحِزْبَیْنِ أَحْصَىٰ لِمَا لَبِثُواْ أَمَداً (۱۲)

سپس آنان را برانگیختیم تا بدانیم (و این امر آشکار گردد که) کدام یک از آن دو گروه، مدت خواب خود را بهتر حساب کرده ‏اند. (۱۲)

❈❈❈

نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیْکَ نَبَأَهُم بِـﭑلْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ ءَامَنُواْ بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى (۱۳)

ما داستان آنان را بحق براى تو بازگو مى ‏کنیم؛ آن‌ها جوانانى بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند، و ما بر هدایتشان افزودیم. (۱۳)

❈❈❈

وَرَبَطْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُواْ فَقَالُواْ رَبُّنَا رَبُّ ﭐلسَّمَاوَاتِ وَﭐلْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَاْ مِن دُونِهِ إِلَـٰهاً لَقَدْ قُلْنَا إِذاً شَطَطاً (۱۴)

و دلهایشان را محکم ساختیم در آن موقع که قیام کردند و گفتند: «پروردگار ما، پروردگار آسمان‌ها و زمین است؛ هرگز غیر او معبودى را نمى ‏خوانیم؛ که اگر چنین کنیم، سخنى بگزاف گفته ‏ایم. (۱۴)

❈❈❈

هَـٰؤُلَاءِ قَوْمُنَا ﭐتَّخَذُواْ مِن دُونِهِ ءَالِهَةً لَّوْلَا یَأْتُونَ عَلَیْهِم بِسُلْطَانٍ بَیِّنٍ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ ﭐفْتَرَىٰ عَلَى ﭐللَّهِ کَذِباً (۱۵)

این قوم ما هستند که معبودهایى جز خدا انتخاب کرده ‏اند؛ چرا دلیل آشکارى (بر این کار) نمى ‏آورند؟! و چه کسى ظالمتر است از آن کس که بر خدا دروغ ببندد؟!» (۱۵)

❈❈❈

وَإِذِ ﭐعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ إِلَّا ﭐللَّهَ فَأْوُواْ إِلَى ﭐلْکَهْفِ یَنشُرْ لَکُمْ رَبُّکُم مِّن رَّحْمَتِهِ ویُهَیِّئْ لَکُم مِّنْ أَمْرِکُم مِّرْفَقاً (۱۶)

و (به آن‌ها گفتیم:) هنگامى که از آنان و آنچه جز خدا مى ‏پرستند کناره‏ گیرى کردید، به غار پناه برید؛ که پروردگارتان (سایه) رحمتش را بر شما مى‏ گستراند؛ و در این امر، آرامشى برای شما فراهم مى ‏سازد! (۱۶)

❈❈❈

وَتَرَى ﭐلشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن کَهْفِهِمْ ذَاتَ ﭐلْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ ﭐلشِّمَالِ وَهُمْ فِی فَجْوَةٍ مِّنْهُ ذَالِکَ مِنْ ءَایَاتِ ﭐللَّهِ مَن یَهْدِ ﭐللَّهُ فَهُوَ ﭐلْمُهْتَدِ وَمَن یُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُ

و (اگر در آنجا بودى) خورشید را مى‏ دیدى که به هنگام طلوع، به سمت راست غارشان متمایل مى‏ گردد؛ و به هنگام غروب، به سمت چپ؛ و آن‌ها در محل وسیعى از آن (غار) قرار داشتند؛ این از آیات خداست! هر کس را خدا هدایت کند، هدایت یافته واقعى اوست؛ و هر کس را گمراه نماید، هرگز براى او نخواهى یافت