سوره نسا – صفحه ۷۷ قران

آیات استخاره سوره نسا به همراه ترجمه

سوره نسا (صفحه ۷۷)

عَلَى ﭐلْقَاعِدِينَ أَجْراً عَظِيماً(95)

بر قاعدان، با پاداش عظيمى برترى بخشيده است. (۹۵)

❈❈❈

دَرَجَاتٍ مِّنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً وَکَانَ ﭐللَّهُ غَفُوراً رَّحِيماً(96)

درجات (مهمى) از ناحيه خداوند، و آمرزش و رحمت (نصيب آنان مى‏ گردد)؛ و (اگر لغزشهايى داشته ‏اند،) خداوند آمرزنده و مهربان است.(۹۶)

❈❈❈

إِنَّ ﭐلَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ ﭐلْمَلَائِکَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ کُنتُمْ قَالُواْ کُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي ﭐلْأَرْضِ قَالُواْ أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ ﭐللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَـٰئِکَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءَتْ مَصِيراً(97)

كسانى كه فرشتگان (قبض ارواح)، روح آنها را گرفتند در حالى كه به خويشتن ستم كرده بودند، به آنها گفتند: «شما در چه حالى بوديد؟ (و چرا با اينكه مسلمان بوديد، در صف كفار جاى داشتيد؟!)» گفتند: «ما در سرزمين خود، تحت فشار و مستضعف بوديم.» آنها ( فرشتگان) گفتند: «مگر سرزمين خدا، پهناور نبود كه مهاجرت كنيد؟!» آنها (عذرى نداشتند، و) جايگاهشان دوزخ است، و سرانجام بدى دارند. (۹۷)

❈❈❈

إِلَّا ﭐلْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ ﭐلرِّجَالِ وَﭐلنِّسَاءِ وَﭐلْوِلْدَانِ لَا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلَا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا(98)

مگر آن دسته از مردان و زنان و كودكانى كه براستى تحت فشار قرار گرفته ‏اند (و حقيقتا مستضعفند)؛ نه چاره‏ اى دارند، و نه راهى (براى نجات از آن محيط آلوده) مى ‏يابند.(۹۸)

❈❈❈

فَأُوْلَـٰئِکَ عَسَى ﭐللَّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَکَانَ ﭐللَّهُ عَفُوّاً غَفُوراً(99)

ممکن است خداوند، آن‌ها را مورد عفو قرار دهد؛ و خداوند، عفو کننده و آمرزنده است. (۹۹)

❈❈❈

وَمَن يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ ﭐللَّهِ يَجِدْ فِي ﭐلْأَرْضِ مُرَاغَماً کَثِيراً وَسَعَةً وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِراً إِلَى ﭐللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِکْهُ ﭐلْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى ﭐللَّهِ وَکَانَ ﭐللَّهُ غَفُوراً رَّحِيماً(100)

كسى كه در راه خدا هجرت كند، جاهاى امن فراوان و گسترده‏اى در زمين مى ‏يابد. و هر كس بعنوان مهاجرت به سوى خدا و پيامبر او، از خانه خود بيرون رود، سپس مرگش فرا رسد، پاداش او بر خداست؛ و خداوند، آمرزنده و مهربان است.(۱۰۰)

❈❈❈

وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي ﭐلْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ ﭐلصَّلَوٰةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَکُمُ ﭐلَّذِينَ کَفَرُواْ إِنَّ ﭐلْکَافِرِينَ کَانُواْ لَکُمْ عَدُوّاً مُّبِيناً(101)

هنگامى که سفر مى‏ کنید، گناهى بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید اگر از فتنه (و خطر) کافران بترسید؛ زیرا کافران، براى شما دشمن آشکارى هستند. (۱۰۱)

❈❈❈

وَإِذَا کُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ ﭐلصَّلَوٰةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَکَ وَلْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَکُونُواْ مِن وَرَائِکُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَىٰ لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَکَ وَلْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ ﭐلَّذِينَ کَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ

و هنگامى كه در ميان آنها باشى، و (در ميدان جنگ) براى آنها نماز را برپا كنى، بايد دسته‏ اى از آنها با تو (به نماز) برخيزند، و سلاحهايشان را با خود برگيرند؛ و هنگامى كه سجده كردند (و نماز را به پايان رساندند)، بايد به پشت سر شما (به ميدان نبرد) بروند، و آن دسته ديگر كه نماز نخوانده ‏اند (و مشغول پيكار بوده ‏اند)، بيايند و با تو نماز بخوانند؛ آنها بايد وسايل دفاعى و سلاحهايشان (را در حال نماز) با خود حمل كنند؛ (زيرا) كافران آرزو دارند كه شما از سلاحها و متاعهاى خود غافل شويد