سوره آل عمران – صفحه ۵۷ قران

آیات استخاره سوره آل عمران به همراه ترجمه

سوره آل عمران (صفحه ۵۷)

کَفَرُواْ یَرُدُّوکُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِکُمْ فَتَنقَلِبُواْ خَاسِرِینَ (۱۴۹)

کافر شده‏ اند، شما را به گذشته‏ هایتان بازمى ‏گردانند؛ و سرانجام، زیانکار خواهید شد. (۱۴۹)

❈❈❈

بَلِ ﭐللَّهُ مَوْلَاکُمْ وَهُوَ خَیْرُ ﭐلنَّاصِرِینَ (۱۵۰)

(آن‌ها تکیه‏ گاه شما نیستند) بلکه ولى و سرپرست شما، خداست؛ و او بهترین یاوران است. (۱۵۰)

❈❈❈

سَنُلْقِی فِی قُلُوبِ ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ ﭐلرُّعْبَ بِمَا أَشْرَکُواْ بِـﭑللَّهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَاناً وَمَأْوَاهُمُ ﭐلنَّارُ وَبِئْسَ مَثْوَى ﭐلظَّالِمِینَ (۱۵۱)

بزودى در دلهاى کافران، بخاطر اینکه بدون دلیل، چیزهایى را براى خدا همتا قرار دادند، رعب و ترس مى ‏افکنیم؛ و جایگاه آنها، آتش است؛ و چه بد جایگاهى است جایگاه ستمکاران! (۱۵۱)

❈❈❈

وَلَقَدْ صَدَقَکُمُ ﭐللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّىٰ إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِی ﭐلْأَمْرِ وَعَصَیْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاکُم مَّا تُحِبُّونَ مِنکُم مَّن یُرِیدُ ﭐلدُّنْیَا وَمِنکُم مَّن یُرِیدُ ﭐلْئَاخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَکُمْ عَنْهُمْ لِیَبْتَلِیَکُمْ وَلَقَدْ عَفَا عَنکُمْ وَﭐللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى ﭐلْمُؤْمِنِینَ (۱۵۲)

خداوند، وعده خود را به شما، (در باره پیروزى بر دشمن در احد) تحقق بخشید؛ در آن هنگام (که در آغاز جنگ) دشمنان را به فرمان او، به قتل مى ‏رساندید؛ (و این پیروزى ادامه داشت) تا اینکه سست شدید؛ و (بر سر رهاکردن سنگرها) در کار خود به نزاع پرداختید؛ و بعد از آن که آنچه را دوست مى ‏داشتید (از غلبه بر دشمن) به شما نشان داد، نافرمانى کردید. بعضى از شما، خواهان دنیا بودند؛ و بعضى خواهان آخرت. سپس خداوند شما را از آنان منصرف ساخت؛ (و پیروزى شما به شکست انجامید؛) تا شما را آزمایش کند؛ و او شما را بخشید؛ و خداوند نسبت به مؤمنان، فضل و بخشش دارد. (۱۵۲)

❈❈❈

إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَىٰ أحَدٍ وَﭐلرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ فِی أُخْرَاکُمْ فَأَثَابَکُمْ غَمَّاً بِغَمٍّ لِّکَیْلَا تَحْزَنُواْ عَلَىٰ مَا فَاتَکُمْ وَلَا مَا أَصَابَکُمْ وَﭐللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (۱۵۳)

(به خاطر بیاورید) هنگامى را که از کوه بالا می‌رفتید؛ و جمعى در وسط بیابان پراکنده شدند؛ و از شدت وحشت) به عقب ماندگان نگاه نمى‏ کردید، و پیامبر از پشت سر، شما را صدا مى ‏زد. سپس اندوه‏ ها را یکى پس از دیگرى به شما جزا داد؛ این بخاطر آن بود که دیگر براى از دست رفتن (غنایم جنگى) غمگین نشوید، و نه بخاطر مصیبت‏ هایى که بر شما وارد مى ‏گردد؛ و خداوند از آنچه انجام مى ‏دهید، آگاه است. (۱۵۳)

❈❈❈

ثُمَّ أَنزَلَ عَلَیْکُم مِّن بَعْدِ ﭐلْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاساً یَغْشَىٰ طَائِفَةً مِّنکُمْ وَطَائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ یَظُنُّونَ بِـﭑللَّهِ غَیْرَ ﭐلْحَقِّ ظَنَّ ﭐلْجَاهِلِیَّةِ یَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ ﭐلْأَمْرِ مِن شَیْءٍ قُلْ إِنَّ ﭐلْأَمْرَ کُلَّهُ لِلَّهِ یُخْفُونَ فِی أَنفُسِهِم مَّا لَا یُبْدُونَ لَکَ یَقُولُونَ لَوْ کَانَ لَنَا مِنَ ﭐلْأَمْرِ شَیْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا قُل لَّوْ کُنتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ ﭐلَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ ﭐلْقَتْلُ إِلَىٰ مَضَاجِعِهِمْ وَلِیَبْتَلِیَ ﭐللَّهُ مَا فِی صُدُورِکُمْ

سپس بدنبال این غم و اندوه، آرامشى بر شما فرستاد. این آرامش، بصورت خواب سبکى بود که (در شب بعد از حادثه احد) گروهى از شما را فرا گرفت؛ اما گروه دیگرى در فکر جان خویش بودند؛ (و خواب به چشمانشان نرفت.) آن‌ها گمان هاى نادرستى -همچون گمانهاى دوران جاهلیت- درباره خدا داشتند؛ و مى ‏گفتند: «آیا چیزى از پیروزى نصیب ما مى ‏شود؟!» بگو: «همه کار‌ها (و پیروزیها) به دست خداست!» آن‌ها در دل خود، چیزى را پنهان مى ‏دارند که براى تو آشکار نمى ‏سازند؛ مى‏ گویند: «اگر ما سهمى از پیروزى داشتیم، در این جا کشته نمى ‏شدیم!» بگو: اگر هم در خانه‏ هاى خود بودید، آنهایى که کشته‏ شدن بر آن‌ها مقرر شده بود، قطعا به سوى آرامگاه‏ هاى خود، بیرون مى‏ آمدند (و آن‌ها را به قتل مى‏ رساندند)؛ و این‌ها براى این است که خداوند، آنچه در سینه ‏هایتان پنهان دارید، بیازماید