سوره بقره – صفحه ۳۷ قران

آیات استخاره سوره بقره به همراه ترجمه

سوره بقره (صفحه ۳۷)

ﭐلَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ ﭐللَّهِ ثُمَّ لَا یُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُواُ مَنّاً وَلَا أَذًى لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ (۲۶۲)

کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى‏ کنند، سپس به دنبال انفاقى که کرده ‏اند، منت نمى ‏گذارند و آزارى نمى ‏رسانند، پاداش آن‌ها نزد پروردگارشان (محفوظ) است؛ و نه ترسى دارند، و نه غمگین مى ‏شوند. (۲۶۲)

❈❈❈

قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِّن صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَا أَذًى وَﭐللَّهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ (۲۶۳)

گفتار پسندیده (در برابر نیازمندان)، و عفو (و گذشت از خشونتهاى آنها)، از بخششى که آزارى به دنبال آن باشد، بهتر است؛ و خداوند، بى ‏نیاز و بردبار است. (۲۶۳)

❈❈❈

یَا أَیُّهَا ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِـﭑلْمَنِّ وَﭐلْأَذَىٰ کَـﭑلَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ ﭐلنَّاسِ وَلَا یُؤْمِنُ بِـﭑللَّهِ وَﭐلْیَوْمِ ﭐلْئَاخِرِ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْداً لَّا یَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَیْءٍ مِّمَّا کَسَبُواْ وَﭐللَّهُ لَا یَهْدِی ﭐلْقَوْمَ ﭐلْکَافِرِینَ (۲۶۴)

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! بخشش هاى خود را با منت و آزار، باطل نسازید! همانند کسى که مال خود را براى نشان دادن به مردم، انفاق مى ‏کند؛ و به خدا و روز رستاخیز، ایمان نمى ‏آورد؛ (کار او) همچون قطعه سنگى است که بر آن، (قشر نازکى از) خاک باشد؛ (و بذرهایى در آن افشانده شود؛) و رگبار باران به آن برسد، (و همه خاک‌ها و بذر‌ها را بشوید) و آن را صاف (و خالى از خاک و بذر) رها کند. آن‌ها از کارى که انجام داده ‏اند، چیزى به دست نمى ‏آورند؛ و خداوند، جمعیت کافران را هدایت نمى ‏کند. (۲۶۴)

❈❈❈

وَمَثَلُ ﭐلَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ﭐبْتِغَاءَ مَرْضَاتِ ﭐللَّهِ وَتَثْبِیتاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَئَاتَتْ أُکُلَهَا ضِعْفَیْنِ فَإِن لَّمْ یُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَﭐللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (۲۶۵)

و (کار) کسانى که اموال خود را براى خشنودى خدا، و تثبیت (ملکات انسانى در) روح خود، انفاق مى ‏کنند، همچون باغى است که در نقطه بلندى باشد، و بارانهاى درشت به آن برسد، (و از هواى آزاد و نور آفتاب، به حد کافى بهره گیرد) و میوه خود را دو چندان دهد (که همیشه شاداب و با طراوت است.) و خداوند به آنچه انجام مى ‏دهید، بیناست. (۲۶۵)

❈❈❈

أَیَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَن تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا ﭐلْأَنْهَارُ لَهُ فِیهَا مِن کُلِّ ﭐلثَّمَرَاتِ وَأَصَابَهُ ﭐلْکِبَرُ وَلَهُ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِیهِ نَارٌ فَـﭑحْتَرَقَتْ کَذَالِکَ یُبَیِّنُ ﭐللَّهُ لَکُمُ ﭐلْئَایَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ (۲۶۶)

آیا کسى از شما دوست دارد که باغى از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر درختان آن، نهر‌ها بگذرد، و براى او در آن (باغ)، از هر گونه میوه ‏اى وجود داشته باشد، در حالى که به سن پیرى رسیده و فرزندانى (کوچک و) ضعیف دارد؛ (در این هنگام) گردبادى (کوبنده)، که در آن آتش (سوزانى) است، به آن برخورد کند و شعله ‏ور گردد و بسوزد؟! (همین‏طور است حال کسانى که انفاق هاى خود را، با ریا و منت و آزار، باطل مى‏ کنند.) این چنین خداوند آیات خود را براى شما آشکار مى ‏سازد؛ شاید بیندیشید (و با اندیشه، راه حق را بیابید)! (۲۶۶)

❈❈❈

یَا أَیُّهَا ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ أَنفِقُواْ مِن طَیِّبَاتِ مَا کَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَکُم مِّنَ ﭐلْأَرْضِ وَلَا تَیَمَّمُواْ ﭐلْخَبِیثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِئَاخِذِیهِ

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! از قسمتهاى پاکیزه اموالى که (از طریق تجارت) به دست آورده ‏اید، و از آنچه از زمین براى شما خارج ساخته‏ ایم (از منابع و معادن و درختان و گیاهان)، انفاق کنید! و براى انفاق، به سراغ قسمتهاى ناپاک نروید در حالى که خود شما، (به هنگام پذیرش اموال) حاضر نیستید آن‌ها را بپذیرید