غزل شماره ۳۶۶ حافظ جهان‌بینی و اندیشه‌های او را به نمایش می‌گذارد و تفاسیر عرفانی فراوانی از آن شده است. به عقیده برخی شارحان نحوه کلام شاعر بازگو کننده حالت شرمندگی مخلوقی است که از عدم توفیق کامل در راه شناخت ذات الهی به درگاه او می‌نمایاند. حافظ می‌گوید ما برای کسب مقام به دنیا نیامده‌ایم و اجباراً پناهنده شده‌ایم.
تعبیر و تفسیر این غزل در فال حافظ شما
غزل شماره ۳۶۶ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی
متن غزل شماره ۳۶۶ حافظ
ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم
از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم
ره رو منزل عشقیم و ز سرحد عدم
تا به اقلیم وجود این همه راه آمده‌ایم
سبزه خط تو دیدیم و ز بستان بهشت
به طلبکاری این مهرگیاه آمده‌ایم
با چنین گنج که شد خازن او روح امین
به گدایی به در خانه شاه آمده‌ایم
لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست
که در این بحر کرم غرق گناه آمده‌ایم
آبرو می‌رود ای ابر خطاپوش ببار
که به دیوان عمل نامه سیاه آمده‌ایم
حافظ این خرقه پشمینه مینداز که ما
از پی قافله با آتش آه آمده‌ایم
معنی و تفسیر غزل شماره ۳۶۶ حافظ
ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم
از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم
ما برای رسیدن به مقام و بزرگی به در این خانه نیامده‌ایم بلکه بر اثر رویداد‌های ناگوار زمانه به اینجا پناه آورده‌ایم.
رهرو منزل عشقیم و ز سرحد عدم
تا به اقلیم وجود این همه راه آمده‌ایم
ما رهپویان مسکن و مأوای عشق هستیم و برای رسیدن به عشق، این راه دراز از مرز نیستی تا جهان وجود را پیموده‌ایم.
سبزه خط تو دیدیم و ز بستان بهشت
به طلبکاری این مهرگیاه آمده‌ایم
با دیدن سبزه نودمیده بر چهره تو و برای به‌دست آوردن این گیاه مهر و محبت، از باغ بهشت به این دنیا آمده‌ایم.
با چنین گنج که شد خازن او روح امین
به گدایی به در خانه شاه آمده‌ایم
با داشتن چنین گنجی یعنی قرآنی که در سینه دارم؛ که جبرئیل امین نگهبان و خزانه‌دار اوست به درِ خانه خدا برای گدایی آمده‌ایم.
لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست
که در این بحر کرم غرق گناه آمده‌ایم
ای کشتی بهروزی، لنگر شکیبایی و توقف تو کجاست؟ یعنی لنگر بینداز، زیرا ما سراپا گناه به سوی دریای بخشندگی الهی رو آورده‌ایم.
آبرو می‌رود ای ابر خطاپوش ببار
که به دیوان عمل نامه سیاه آمده‌ایم
آبروی ما در خطر است؛ ای ابر رحمت الهی که شوینده خطا‌ها هستی، بر ما باران بزن که با نامه‌ای سیاه از گناه به محکمه عدل الهی آمده‌ایم.
حافظ این خرقه پشمینه مینداز که ما
از پی قافله با آتش آه آمده‌ایم
ای حافظ، این خرقه پشمین زاهدانه را دور مینداز، زیرا ما با آه آتشین خود، به دنبال قافله پشمینه‌پوشان راه افتاده‌ایم.
منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.