غزل شماره ۳۲۳ حافظ: ز دست کوته خود زیر بارم

معنی و تفسیر غزل شماره ۳۲۳ حافظ

ز دست کوته خود زیر بارم
که از بالابلندان شرمسارم

از تهی‌دستی و بی‌چیزی خودم در رنج و زیر فشار هستم. زیرا از روی سهی‌قامتان زیباروی شرمنده‌ام.

مگر زنجیر مویی گیردم دست
وگرنه سر به شیدایی برآرم

مگر اینکه زلف حلقه‌وار زنجیر مانند معشوقی از من دستگیری کند وگرنه کارم به دیوانگی خواهد کشید.

ز چشم من بپرس اوضاع گردون
که شب تا روز اختر می‌شمارم

اوضاع و احوال این سپهر گردون را از چشمان من بپرس که شب تا صبح بیدارم و ستاره می‌شمارم.

بدین شکرانه می‌بوسم لب جام
که کرد آگه ز راز روزگارم

به شکر اینکه جام شراب، همانند جام جهان‌نما مرا از احوال روزگار با خبر ساخت بر لبش بوسه می‌زنم.

اگر گفتم دعای می‌فروشان
چه باشد حق نعمت می‌گزارم

اگر فروشندگان شراب را دعا کردم جای شگفتی نیست، از نعمت آن‌ها قدردانی می‌کنم.

من از بازوی خود دارم بسی شکر
که زور مردم آزاری ندارم

سپاسگزار بازوان خود هستم که نیرومند نیستند و من توان آزردن کسی را ندارم.

سری دارم چو حافظ مست لیکن
به لطف آن سری امیدوارم