غزل شماره ۳۱۱ حافظ: عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام

معنی و تفسیر غزل شماره ۳۱۱ حافظ

عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام
وز خدا دولت این غم به دعا خواسته‌ام

عاشق روی نوجوانی خوش‌رفتار و نورسیده هستم و از خداوند اقبال حاصل از غم این عشق را تمنا کرده‌ام.

عاشق و رند و نظربازم و می‌گویم فاش
تا بدانی که به چندین هنر آراسته‌ام

آشکارا می‌گویم که من عاشق، وارسته و جمال‌پرست هستم تا بدانی که وجود من با چه هنر‌هایی زینت داده شده است.

شرمم از خرقه آلوده خود می‌آید
که بر او وصله به صد شعبده پیراسته‌ام

از جامه زهد خود که به شراب و گناه آلوده شده و بر آن با صد نیرنگ وصله زده‌ام شرمسارم.

خوش بسوز از غمش‌ ای شمع که اینک من نیز
هم بدین کار کمربسته و برخاسته‌ام‌

ای شمع، از غم او بسوز و بگداز که اکنون من نیز به همین منظور آماده و بر پای بلند شده‌ام.

با چنین حیرتم از دست بشد صرفه کار
در غم افزوده‌ام آنچ از دل و جان کاسته‌ام

با این همه کارکُشتگی، عنان اختیار از دست من به در رفت و هرقدر که دل و جان را فرسوده و از دست داده‌ام به اندوهم اضافه شده است.

بیت ششم

همچو حافظ به خرابات روم جامه قبا
بو که در بر کشد آن دلبر نوخاسته‌ام