جذاب‌ترین دانستنی‌های ورزش غواصی

ستاره | سرویس ورزش – غواصی اسکوبا نوعی غواصی در زیر آب است که غواص با استفاده از دستگاه اکسیژن می‌تواند در زیر آب تنفس کرده و به غواصی بپردازد. غواصی اسکوبا هم نوعی فعالیت تفریحی است و هم از آن در موارد نظامی، علمی، امنیت عمومی و بخش‌های تجاری استفاده می‌شود. غواص با پوشیدن نوعی کفش باله مانند، قادر به شنا کردن بوده و همچنین با استفاده از یک ماسک غواصی، می تواند محیط اطراف خود را ببیند. غواصان معمولا برای کنترل شناوری خود از لباس و تجهیزاتی خاص استفاده می‌کنند. در ادامه با دانستنی‌ های ورزش غواصی و نکات اعجاب آور آن آشنا می‌شوید.

۱. اسکوبا مخفف “دستگاه خودکفای تنفس زیر آب” است.
۲. اسکوبای مدار بسته در ابتدا برای نجات و فرار اختراع شد. ارتش به این دلیل به آن علاقه‌مند شد، زیرا حباب بسیار کمی تولید کرده و در نتیجه کمتر قابل شناسایی بود.
۳. اولین مجموعه موفقیت آمیز اسکوبای مدار بسته در سال ۱۸۷۸ توسط هنری فلوس طراحی شد.
۴. اولین مجموعه موفقیت آمیز اسکوبای مدار باز در سال ۱۹۴۳ توسط ژاک ایو کوستو و امیل گوگنان طراحی شد.
۵. از خطرات ایجاد شده در حین غواصی اسکوبا می‌توان به بیماری کاهش فشار اشاره کرد. در این بیماری به علت کاهش ناگهانی فشار محیط، حباب‌های نیتروژن در خون و بافت بدن غواصان تشکیل می‌شود. برای پیشگیری از این حالت، غواص باید به آرامی به سطح آب برگردد. این بیماری می‌تواند باعث مرگ یا معلولیت شود. دیگر خطرات ناشی از غواصی عبارتند از: خفتگی نیتروژنی، مسمومیت با اکسیژن و خرابی تجهیزات غواصی.
۶. قوانین اصلی برای غواصی اسکوبا عبارتند از:

۷. معمولا سالانه یک نفر به علت غواصی فوت می‌کند.
۸. قوانینی وجود دارند که مدت زمان و میزان عمق غواصی را مشخص می‌کنند.
۹. زمانی که غواص زیر ۳۰ متر در آب فرو رود، حالت خفتگی نیتروژنی را تجربه خواهد کرد که این حالت می‌تواند منجر به بی هوشی یا مرگ غواص شود.
۱۰. شکستگی انگشت یکی از شایع‌ترین آسیب‌های ناشی از غواصی اسکوبا است.
۱۱. در سال ۲۰۱۴، احمد گابر، غواص مصری، رکورد جهانی غواصی با تجهیزات اسکوبا را به ۳۳۲.۳۵ متر افزایش داد.
۱۲. در سال ۲۰۱۶، کم کارابی، غواص ترکی، رکورد طولانی‌ترین غواصی زیر آب را با ۱۹۲ ساعت، ۴۲ دقیقه و ۴۲ ثانیه، از آن خود کرد.
۱۳. در آب‌های آرام و معتدل، یک غواص به طور میانگین، ۶۰۰ کیلو کالری در ساعت می‌سوزاند.
۱۴. بیش از ۶ میلیون غواص اسکوبا در جهان وجود دارند.
۱۵. شایع‌ترین دلیلی که افراد نمی‌خواهند غواصی کنند، ترس از کوسه است.

۱۶. برای غواصی تفریحی، عمق مناسب بین ۳۰ و ۴۰ متر است. برای عمق‌های بیشتر نیاز به آموزش‌های ویژه خواهد بود.

غواصی اسکوبا عمدتا به علت جذابیت غیر قابل دسترس دنیای زیر آب انجام می‌شود. جهان زیر آب، قسمتی از طبیعت است که بشر نمی‌تواند آن را به طور کامل کنترل کند، به عبارت دیگر، ما نمی‌توانیم به راحتی در زیر آب نفس بکشیم. از این رو، غواصی اسکوبا به ما این فرصت را می‌دهد که در دنیای زیر آب قرار بگیریم، حتی اگر برای مدت زمان کوتاهی این اتفاق، روی دهد. دنیای زیر آب بسیار زیباست و گفته می‌شود آسیا، دریای سرخ و دیواره بزرگ مرجانی در استرالیا، از بهترین نقاط برای غواصی اسکوبا هستند.

اسکوبا مخفف دستگاه خودکفای تنفس زیر آب است. به عبارت دیگر، تجهیزاتی که به ما این امکان را می‌دهند تا در زیر آب نفس بکشیم. هوای داخل مخازن نوعی هوای فشرده است که ترکیبی از نیتروژن، اکسیژن و دیگر گاز‌ها را شامل می‌شود. بسیاری از مردم به اشتباه فکر می‌کنند که این هوا، تنها از اکسیژن خالص تشکیل شده است، اما این حالت باعث مسومیت غواصان می‌شود. به دلیل وجود نیتروژن در هوای فشرده، غواصان باید به هنگام غواصی در عمق‌های زیاد، توجه داشته باشند که دچار خفتگی نیتروژنی نشوند. این مشکل به راحتی با بازگشت به آب‌های کم عمق برطرف خواهد شد.  

به یاد داشته باشید که هرگز به تنهایی و بدون آموزش‌های مناسب غواصی نکنید. اکثر خطرات ناشی از غواصی به علت افزایش فشار آب هستند. این شرایط می‌تواند بیماری‌ها و وضعیت های زیر را پدید آورد.

باروتروما یا ترومای فشاری به آسیب فیزیکی ناشی از تغییرات فشار در زیر آب گفته می‌شود که عمدتا بر گوش میانی تاثیر می‌گذارد. برای پیشگیری از این حالت، غواص باید سوراخ‌های خارجی بینی خود را پر کرده، دهان خود را بسته و با شدت بدمد. با این روش، فشار در دهان و گلو افزایش یافته و باعث باز شدن شیپور‌های اوستاش می‌شود. علاوه بر این، غواصان به هنگام پایین رفتن در آب باید به طور مرتب فشار گوش‌های خود را یکسان سازی کنند.

این بیماری، به علت افزایش فشار در زیر آب ایجاد شده که سبب جذب نیتروژن بیشتر در بافت‌های بدن می‌شود. اگر این فشار ناگهان کاهش پیدا کند، نیتروژن اضافی باعث تشکیل حباب‌های مضر می‌شود. غواصان باید به صورت مرحله مرحله و با نظارت به سطح آب برگردند. بسته به میزان جذب نیتروژن و سرعت آزاد شدن آن، این بیماری می‌تواند باعث درد مفاصل، بروز بثورات پوستی، فلج و حتی مرگ شود.

مسمومیت با اکسیژن معمولا زمانی روی می‌دهد که غواص به عمق زیر ۱۳۵ فوت برود. در این شرایط، بدن اکسیژن زیادی را جذب می‌کند. اثرات این حالت عبارتند از: دید تونلی (از دست دادن دید محیطی با حفظ دید مرکزی)، تهوع، انقباض ناگهانی عضله، از دست دادن هوشیاری و تشنج.

غواصانی که به سرعت صعود می‌کنند، در معرض ابتلا به آمبولی ریه قرار می‌گیرند. افزایش فشار محیط زیر آب موجب می‌شود که گاز تنفسی غواص، غلیظ‌تر شده که این امر باعث ورود هوای بیشتر به ریه‌ها و در نتیجه تورم و بزرگ‌تر شدن ریه‌ها خواهد شد. صعود آرام و حبس نکردن نفس از عواملی هستند که غواصان باید به آن‌ها توجه  داشته باشند.

غواصان هرگز نباید فراموش کنند که وارد دنیای وحش زیر آب می‌شوند. در حالی که اکثر موجودات دریایی، خطری برای غواصان ندارند، با این حال، ممکن است حوادث غیر منتظره‌ای روی دهد. غواصان هرگز نباید حیوانات زیر آب، از جمله مرجان‌ها را لمس کنند.

بسیاری از غواصان ممکن است وسایل غواصی را اجاره کنند. یک عمق سنج شکسته می‌تواند منجر به بروز بیماری کاهش فشار شود. یک رگلاتور خراب می‌تواند باعث خفگی و غرق شدن شود. بنابراین، غواصان باید هر بار قبل از استفاده از وسایل، آن‌ها را بررسی کنند.

شما چه دانستی های جالب دیگری درباره ورزش غواصی می‌دانید؟ نظرات و تجربیات خود را در انتهای این صفحه در قسمت “ارسال نظر” با ما و سایر مخاطبان ستاره به اشتراک بگذارید.