قرص کلونازپام چیست؟ (عوارض قرص کلونازپام)

قرص کلونازپام چیست؟

کلونازپام (Clonazepam) دارویی از گروه بنزودیازپین‌ها است که برای پیشگیری و درمان تشنج، حمله هراس و بی‌قراری حرکتی تجویز می‌شود. این دارو عمدتا برای مقابله با برخی از انواع تشنج، بخصوص در انواع خاصی از صرع و نیز برای مقابله با شوک‌های ناشی از ترس کاربرد دارد. اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که این دارو کیفیت زندگی و بهره‌وری کار افرادی را که از شوک‌های ناشی از ترس رنج می‌برند، بهبود می‌بخشد. از کلونازپام همچنین به عنوان یک داروی ضدافسردگی هم استفاده می‌شود. این دارو به خوبی از دستگاه گوارشی جذب و دفع آن از طریق ادرار صورت می‌گیرد.

توجه داشته باشید که هر فردی که از این دارو استفاده می‌کند به عوارضی که در جدول بالا ذکر شد دچار نمی‌شود. همچنین معمولا این علایم خود به خود بهبود می‌یابد. با این وجود در صورتی که این علایم برای شما بسیار آزاردهنده هستند یا این علایم در شما تداوم یافت بایستی پزشک خود را از موضوع باخبر سازید.

موارداحتیاط مصرف قرص کلونازپام

1. بعد از مصرف طولانی مدت قطع ناگهانی مصرف می‌تواند منجر به صرع پایدار شود.
2. در طی مصرف دارو باید آزمایش های CBC و کارکرد کبدی را انجام دهید.
3. استفاده زیاد از این دارو می‌تواند کشنده باشد.
4. اگر مبتلا به ناراحتی‌های کبدی هستید یا به کلونازپام یا دیگر بنزودیازپین حساسیت دارید نباید از این دارو استفاده کنید.
5. در طول حاملگی بدون تجویز پزشک از این دارو استفاده نکنید و یا استفاده از آن را قطع ننمایید.
6. کلونازپام ممکن است برای نوزاد متولد نشده خطراتی به همراه داشته باشد، و همچنین ممکن است اختلالات تنفسی و تغذیه‌ای را در نوزاد تازه متولد شده ایجاد نماید.
7. در طی مصرف این دارو باید شیردهی قطع گردد.
8. هیچ‌گاه مصرف دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید. یک آزمایش نشان داد در درمان بی‌خوابی، زمانی که افراد مصرف دارو را قطع می‌کنند همه چیز به جای اول خود باز می‌گردد به این معنی که نه تنها بیماری درمان نمی‌شود بلکه شرایط، حداقل برای مدتی، از قبل هم بدتر می‌شود.
9. قبل از مصرف این قرص اگر اختلالات کلیوی یا کبدی، گلوکوم، مشکلات تنفسی، یا سابقه افسردگی، افکار خودکشی، آسم، نفخ، اختلال مزمن انسداد ریه یا اعتیاد به داروها و الکل دارید پزشک خود را در جریان قرار دهید.
10. این دارو را در دمای اتاق دور از رطوبت، گرما و نور نگاه دارید.

• علایم و نشانه‌های واکنش ناخواسته را برای بیمار توضیح دهید.

• به بیمار هشدار دهید که هرگونه تغییر در رژیم دارویی باید توسط پزشک صورت گیرد.

• تا وقتی که درجه اثرات تسکینی دارو در بیمار مشخص نشده است باید از انجام اعمالی که نیاز به هوشیاری کامل دارند پرهیز کند.