آشنایی با جاذبه های گردشگری میلان

شهر میلان را پایتخت طراحی و مد دنیا می نامند. معروف ترین شرکت های مد دنیا مانند آرمانی ، ورساچه ، پرادا ، دولچه ، میومیو و گابانا و شرکت بزرگ ری بن در این شهر فعالیت دارند. شهر میلان همچنین از نظر مالی و اقتصادی نیز شهری شناخته شده در جهان است. این شهر به سبب جاذبه‌های تاریخی و مدرن گردشگری و جاذبه‌های تفریحی خود سالانه میلیون ها بازدید کننده را از سراسر جهان به دیدار خود می کشاند. میلان دارای آب و هوایی گرمسیری و شرجی است. تابستان های میلان گرم و مرطوب و زمستان هایش سرد و مرطوب است. بهترین زمان برای سفر به شهر میلان اوایل بهار است.

شام آخر لئوناردو دواینچی

شامِ آخر (به ایتالیایی: Il Cenacolo or L’Ultima Cena) یکی از دیوارنگاره‌های لئوناردو داوینچی ایتالیایی است. این اثر هنری نشانگر صحنه‌هایی از شام آخر روزهای پایانی عمر مسیح است آنطور که انجیل به آن اشاره کرده‌ است. این نقاشی بر پایهٔ کتاب یوحنا، باب ۱۳ آیهٔ ۲۱ است آنجا که مسیح می‌گوید که یکی از ۱۲ حواری اش به وی خیانت خواهد کرد.

این نقاشی یکی از مشهورترین و باارزش‌ترین نقاشی‌های جهان است، که بر خلاف بسیاری از نقاشی‌هایی از این دست قابل مالکیت شخصی نیست چرا که به آسانی نمی‌توان آنرا جابجا کرد. این نقاشی سراسر یک دیوار تالار مستطیل شکلی را می‌پوشاند که سالن غذاخوری صومعه سانتا ماریا دله گرتزیه در شهر میلان بوده است.

برای حفاظت از شهر میلان در سال ۱۳۶۸ میلادی ساخته شده است. این قلعه در زمانهای قدیم محل زندگی دوچی میلان بوده است.  در حال حاضر نیز یکی از بزرگ ترین قلعه های نظامی مستقر در اروپا و خانه چند موزه و مجموعه هنری به شمار می رود. ساخت ساختمان اصلی قلعه اسفورزسکو در قرن ۱۴ میلادی آغاز شده است. در سال ۱۴۵۰ میلادی، فرانچسکو اسفورزسکو بازسازی این قلعه را شروع کرد و در سال های بعد توسط افراد دیگری بارها مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت. اتاق های مختلف این قلعه هر کدام شهرت خود را دارند. اما یکی از مشهورترین آنها، اتاق سالا دلا آسه است که سقف آن توسط نقاش  و هنرمند بزرگ، لئوناردو داوینچی نقاشی شده است. این قلعه برای حفاظت از شهر میلان در سال ۱۳۶۸ میلادی ساخته شده است.

کلیسای آمبروز که شاهکاری از هنر معماری رومانسک است، در سال ۳۶۸ میلادی توسط آمبروز مقدس ساخته شد. وی در میلان متولد شد و از حامیان ساخت و توسعه میلان بود. چیزهای زیادی برای دیدن در این کلیسا وجود دارد؛ در ابتدای ورود، رواق بلندی چشم انسان را خیره می‌کند که متعلق به قرن نهم میلادی است، همچنین سنگ‌های تراش خورده تالار میانی بر اعتبار سبک رومانسک این بنا افزوده است. مطمئن شوید که در داخل بنا، منبر تراش خورده به سبک رومانسک و همچنین تابوتی که از قرن چهرم میلادی در زیر آن قرار دارد را ببینید. محراب بلند این کلیسا یک شاهکار هنری کارولینگین است که به سال ۸۳۵ میلادی تعلق دارد.

با تمام آسمان خراش‌هایی که دیدن آسمان را غیرممکن کرده‌اند، پیدا کردن فضاهایی که حس میلان قرون وسطی را به گردشگر بدهند، دشوار است؛ اما تنها با پنج دقیقه پیاده‌روی از «پیاتزا دل دوئومو»، می‌توانید جایی را بیابید که شما را قرن‌ها به عقب بر می‌گرداند. پیاتزا دی مرکانتی با تالار ساخته شده در سال ۱۲۳۳ میلادی، میدانی کوچک را در قلب سیاسی میلان ایجاد کرده است. نمای این عمارت از سنگ مرمر سیاه و سفید ساخته شده است و با کاربری دادگاه و محلی برای قضاوت ساخته شده بود. دریاچه لوگانو و درخت‌های نخل از سال ۱۲۷۲ میلادی، از دیگر جزئیاتی هستند که در این مجموعه فضای قرون وسطی را تداعی می‌کنند.

پارک سمپیونه یا پارک سیمپلون یکی از بزرگ ترین پارک های شهر میلان است. این پارک در سال ۱۸۸۸ میلادی در فضایی به مساحت بیش از ۳۸۶ متر مربع ساخته شده است. طراحی داخلی این پارک توسط معمار و هنرمندی به نام امیلیو آلماگنا صورت گرفته است. طراحی این به گونه ای ست که نمایی ۳۶۰ درجه از قلعه اسفورزا و طاق صلح را در خود دارد و گردشگر از این پارک می توان به خوبی آنها را نیز مشاهده کند. سومین بنای زیبای این پارک، خانه هنرمندان به نام پالازا  دلارته است. این خانه در سال ۱۹۳۳ میلادی توسط جیوانی موزیو ساخته شده است. از دیگر جاذبه های این پارک نیز می توان به آکواریوم عمومی آرنا سیویکا و برج توره برانکا اشاره کرد.