دکلمه و متن ادبی ولادت امام حسین (ع) برای اجرا

متن ادبی ولادت امام حسین (ع)

سلام بر تو که گلویت، بوسه‌‏گاه پیامبر بود. ای خلاصه فاطمه و علی! بر ما بتاب که در تیرگی خاک، بی‏ آفتاب یاد تو، پامال عبور روزهاییم و تنها عشق است که می‌‏تواند در تعریف تو، قد راست کند. امروز، خانه محقر علی، در آفتاب جمال تو، به مرکزیّت عالم، شناخته خواهد شد و نورِ سرگردانِ حسین که سال‏‌ها پیش از خلقت آدم در افلاک غوطه می‏‌خورد، در قاب جسم خویش، حلول خواهد کرد. بیا ای هم‏‌کلام جبرئیل و پیمبر، که عشق تو، هول قیامت و سکرات مرگ را بر ما آسان می‌‏کند.

❆❆❆❆❆

← متن ادبی ولادت امام حسین (ع) →

۲. دریایی به نام حسین

می‏‌گویند:«پایان شب سیه سپید است» و ازاین‏ رو، خورشید تو دوبار، متولد شد؛ یکی در خانه فاطمه و دیگربار بر نیزه‏‌های شبزدگان.
روزی که عطر تو در ایوان ملائک پیچید، ملائک، تبریک‏‌گویِ پروردگارِ تو بودند، تا ذرات جهان، به سجود درآمدند و تو را ذکر گفتند؛ «یاحسین».
خداوند، تو را آفرید تا از رعدِ گریه‌‏های شبانه علی، بارانِ رحمت خود را بر زمین ببارد و به ازای هر قطره اشک علی، دریایی به نام حسین را هدیه کند.
میلادت مبارک یا ثارالله…

❆❆❆❆❆

۳. در دوستیِ حسین

هیچ سجاده‌‏ای باز نشد که نام تو را رمز عبور خود نکرد، یا حسین!
خاکِ تو، آبروی سجده من است و آب، با تولد تو، در فرهنگ لغات دلم، هم‏‌خانواده حسین شد.
آن‏که تو را زیارت کند، هزار هزار درجه نزد خداوند به او عطا کنند؛ چراکه باران مهرِ تو، پوسته سخت دانه دل را می‏‌شکافد.
یا حسین! از قرن‏‌های آن سوی تقویم، وقتی نوازشِ نور تو در رگ‏‌هایمان جاری می‏‌شود، چه تماشا دارد لذت گم شدن و غرق شدن در اسمت!
در روز ولادتت به آبرویت قسم ما را از درگاهت مران و از خوان کرم خود ما را بهره‌مند ساز.

❆❆❆❆❆

← متن ادبی ولادت امام حسین (ع) →

۴. شفیع قیامت

روز ولادت حضرت امام حسین روزی عجیب است. حسین، تنها واژه‌‏ای است که وقتی زاده شد، برخاست؛ مثل عطر، وقتی که سرِ مظروف آن را جدا می‌‏کنند و سرریز می‌‏شود.
تکرار نام «حسین» بر نوارهای سبز دیوارهای مسجد، یادمان داد که او بیش از یک نفر بود. نام زیبای «حسین» را باید آن‏قدر نوشت، تا محراب و جانماز و نقش اسلیمی طاق‏‌نماهای زمین، به ناتمامِی آن حضرت اقرار کنند؛ یا حسین!

به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم
به گفت‏‌وگوی تو خیزم به جست‏‌وجوی تو باشم

❆❆❆❆❆

۵. بشارت به زمین و زمان

تاریخ را بشارتِ ظهور، آب را بشارتِ تولد روشنی باد و تاریخ را بشارتِ ظهورِ یک تحول جاویدان! زمین، تندتند نفس می‌‏زند و صدای گام‌های روشنی از دور می‏‌آید؛ از سمتِ افق. آب، چند چنگ بر گلو دارد و سخت احساسِ تشنگی می‏‌کند. شمشیرها، در اعماق تاریخ، سر خم می‌‏کنند و نیزه‌ها در آسمان زار می‏‌زنند.

فرشته‏‌ها، لحظه‏‌ای لبخند می‏‌زنند و لحظه‏‌ای بغض می‌‏کنند. بعدها پیامبر، بشارت امتداد سرخی صبح را تا بی‏‌نهایت می‏‌دهد. و بعدها، چهره شفق‏‌گونِ صبح، روی نیزه، شکستِ شمشیر مقابل خون را فریاد می‏‌کند.
«سلام بر تو روزی که متولد شدی و روزی که از دنیا رخت بستی و روزی که دوباره زنده مبعوث می‌‏شوی».
خجسته باد آمدن سومین بهار ولایت و مبارک باد این طلوع سبز بی‌‏پایان؛ میلاد لاله‏‌ترین سرور جهان بر تمام عزت‏‌مداران و دوستدارانت مبارک باد!

دکلمه میلاد امام حسین (ع)

۱. قدم نورسیده آفتاب

خدا، لبخند می‏‌زند این روز شگفت را و مرد تنهای نخلستان‌‏ها، به نسل سبز این کودک می‌‏اندیشد. به نور ممتدی که سینه به سینه، تا قیامت خواهد رفت؛ «وَلَو کَرِهَ الْکافِرُون».
عاشورا متولد شد اتفاق کمی نیست… بگذار تمام کائنات بدانند آغاز تو را! دو دریای آبی، به هم آمیختند و در پیوند خدایی و زبان‌زدشان، اقیانوسی پدید آمد که تاریخ را دیگرگونه خواهد کرد.
بگذار از امروز، همه شمشیرها، خود را مهیا کنند! بگذار لب‏‌ها برای تشنگی، آب‌دیده شوند! بگذار کفر، ازهم‏‌اکنون، دست به کارِ تیز کردن تیغ کینه باشد و ایمان، کوه صبرش را به شانه‏‌های تو تکیه دهد!
تاریخ، در راه است تا با خون معصوم تو، خود را رقم زند. حادثه‌‏ها در راهند. آب‌‏های متلاطم و دست‏‌های جفاپیشه‏‌ای که سدِّ سیراب شدن‏‌اند، توفان خونخواهی حق و رسوایی باطل، خطبه‏‌های بلیغِ روسیاهی کفر، قرآن فصیح بر منبر نیزه‏‌ها و خدایی که دلشدگانِ زخم‏‌خورده را خود به پرسش و مرهم می‏‌آید؛ همه در راهند.

تو، مولود عشق، امروز، در آغوشِ مادر، مهیّای فردای خونخواهی و «هل من ناصر» باش! لبخند بزن، تا خون در رگ‌‏های طبیعت جاری شود! لبخند بزن، تا خدا به یمن آمدن تو، اهالی روزگار را امان دهد! لبخند بزن، تا همه بدانند «عاشورا» متولد شد.

❆❆❆❆❆

← متن ادبی ولادت امام حسین (ع) →

۲. بهارهای شگفتی در راهند