تحقیق، مقاله و انشا در مورد ولادت امام حسین (ع)

اگر به دنبال موضوع انشا در مورد ولادت امام حسین هستید، این مطلب مختص شماست. مشهور است که امام حسین (ع) در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری در مدینه به دنیا آمد، ولی اساسا در تاریخ ولادت او و فاصله سنی‌اش با برادرش امام حسن علیه السلام چندین نظر وجود دارد.

 

 

تحقیق در مورد ولادت امام حسین (ع)

تاریخ ولادت

منابع حدیثی و تاریخی، سال ولادت امام حسین (ع) را مختلف گزارش کرده اند: سال سوم، چهارم، ششم و هفتم هجرت. بر همین اساس مدت عمر ایشان نیز مورد اختلاف خواهد بود؛ لیکن بنابر اکثر منابع و مشهورترین روایات، سال ولادت امام حسین (ع) سال چهارم هجری است و عمر ایشان در وقت شهادت، ۵۷ سال بوده است.

منابع حدیثی و تاریخی، ماه ولادت امام حسین (ع) را مختلف گزارش کرده‌اند: سوم ماه شعبان، پنجم ماه شعبان، آخر ماه ربیع اوّل، سیزدهم ماه رمضان، پنجم ماه جمادی اوّل و پانزدهم ماه جمادی ثانی. علّامه مجلسی، سوم ماه شعبان را مشهورتر می‌داند؛ لیکن تتبّع در منابع تاریخی و حدیثی، نشان می‌دهد که پنجم ماه شعبان، از شهرت بیشتری برخوردار است.

منابع حدیثی و تاریخی، روز ولادت امام حسین (ع) را مختلف گزارش کرده‌اند: سه شنبه و پنج شنبه. تعیین و یا ترجیح یکی از این دو نقل، دشوار است؛ زیرا نمی‌توان شاهدی بر آن اقامه کرد.

 

نظریات مختلف درباره روز ولادت امام حسین (ع)

۱- آخر ربیع الاول سال سوم هجری.

۲- روز سه شنبه یا پنج شنبه سوم یا پنجم شعبان سال چهارم هجری؛ و ده ماه و بیست روز پس از تولد برادرش.

۳- پنجم شعبان سال چهارم هجری.

۴- پنج شنبه سوم شعبان سال چهارم هجری.

۵- پنجم شعبان سال سوم هجری و ۵۰ روز پس از ولادت امام حسن، نطفه‌ی مطهرش بسته شد.

۶ـ فاصله او و برادرش ۷ ماه و ۱۰ روز بود.

۷ـ آخر ربیع الاول سال سوم هجری و به روایتی پنج شنبه سیزدهم ماه رمضان.

۸ـ پنجم جمادی الاول، با اختلاف سنی مدت ۶ ماه.

 

 

نامگذاری امام حسین (ع)

امام حسین (ع) در شهر مدينه به دنيا آمد. پدر بزرگوار ايشان امام علی و مادر ايشان حضرت فاطمه، سيد زنان اهل عالم است. پس از آن كه امام حسین به دنیا آمد پيامبر اكرم (ص) به علی (ع) فرمود:

“چه نامی بر اين فرزندم نهادی. ايشان عرض كرد ما در نام گذاری اين فرزند بر شما پيشی نمی‌گيريم. پيامبر فرمود: من نيز در اين نام گذاری بر خداوند سبقت نمی‌گيرم. پس از مدتی جبرئيل بر پيامبر نازل شد و عرضه داشت يا رسول الله خداوند به تو سلام می‌رساند و می‌فرمايد نسبت علی به تو بمانند نسبت هارون به موسی است پس فرزندت را به نام فرزند هارون بنام. پيامبر فرمود نام فرزند هارون چه بود جبرئيل عرض كرد «شبير» پيامبر فرمود: زبان ما عربی است او را به عربی چه بنامم و جبرئيل گفت او را حسين بنام.”

 

مقاله در مورد ولادت امام حسین (ع)

لطف پیامبر به امام حسین (ع)

رسول خدا علاقه بسياری نسبت به ايشان و برادر عزيزشان امام حسن (ع) داشت به طوری كه محبت خويش را به صورت علنی نسبت به آنان ابراز می‌نمود. بدين صورت كه گاه از منبر به زير آمده آنان را بوسيده و مجدداً از منبر بالا می‌رفت و گاه آن دو را به دوش می‌گرفت و با آنها به بازی می‌پرداخت و گاه بدين صورت می‌شد كه حضرت در بين اصحاب نشسته بود و حسين (ع) وارد می‌شد آنگاه حضرت رسول اكرم كلام خود را قطع می‌نمود، بر می‌خاست و از او استقبال می‌كرد. وی را به دوش گرفته و در دامان خود می‌نشاند و می‌فرمود: «انه مهجة قلبی».

در حكايت ديگری از پيامبر اسلام (ص) نقل شده است كه ايشان روزی حسين (ع) را در كوچه ديد كه با اطفال بازی می‌كند. حضرت به سوی او رفت و دست خود را به طرف او دراز كرد ولی حسين (ع) از سويی به سويی ديگر می‌گريخت تا اين كه پيامبر (ص) او را گرفت. آنگاه يک دست زير چانه و دست ديگرش را بر سر حسين (ع) گذاشت و سپس لب‌های او را بوسيد و فرمود: «من از حسين هستم و حسين از من است.»

و گاه اين طور می شد كه حسين (ع) در سجده بر شانه پيامبر (ص) بالا می‌رفت آن حضرت سجده خويش را طولانی می‌كرد تا اين كه حسين به اختيار پايين بيايد اصحاب از طولانی شدن سجده سؤال می‌كردند كه آيا وحی شده است و حضرت می‌فرمود: نه ليكن فرزندم (حسين) بر پشت من سوار شده بود.

و حكايت ديگر در فضل امام حسين (ع) اين كه روزی پيامبر طفلی را در كوچه ديد. نشست و با او به مهربانی و لطف پرداخت. شخصی علت ملاطفت را سؤال نمود ايشان فرمود: «اين طفل حسين مرا دوست دارد زيرا من ديدم كه خاک قدم او را می‌گرفت و به صورت خود می‌ماليد.»

 

 

روزهای سخت نوجوانی و جوانی امام حسین (ع)

امام حسين (ع) حدود هفت سال داشت كه جدش پيامبر در ۲۸ صفر سال يازده هجری از دنيا رفت. وی در سنين كودكی شاهد آن بود كه ياران ديروز جدش حق مسلم پدرش را غصب نموده و از گرد وی پراكنده شده و وی را خانه نشين نمودند. وی در همان كودكی به همراه مادر و برادرش در طلب حق پدر می‌كوشيد و شبانه به در خانه انصار می‌رفت و از آنان كمک طلب می‌كرد.

در همان ايام در ميان حزن رحلت جدش پيامبر و خانه نشينی پدر، مادر عزيزش كه رنج بسياری را تحمل كرده بود از دست داد. حضرت بعد از رحلت پيامبر پيوسته به همراه پدر بزرگوارش بود چنانچه در جنگ های جمل، صفين و نهروان حضور داشت و در كنار پدر به جنگ با پيمان شكنان و ظالمان پرداخت از آن حضرت خطبه‌ای در جنگ صفين نقل شده است كه در ضمن آن مردم را به جنگ ترغيب می‌كردند. امام در همان مراحل مقدماتی صفين در گرفتن چشمه آب از دست شاميان نقش عمده داشت كه امام علی (ع) پس از آن فرمود: اين اولين پيروزی به بركت حسين (ع) است.

و در ماجرايی ديگر وقتی عبيدالله بن عمر در صفين به امام گفت پدر تو قريش را چنين و چنان كرد. امام وی را متهم به پيروی از قاسطين كرده و فرمودند اينان به زور اسلام را قبول كردند اما در اصل مسلمان نشده‌اند.

ايشان ۳۷ ساله بود كه پدر بزرگوارشان در ۲۱ رمضان سال ۴۱ قمری به شهادت رسيده و اهل بيت را به غمی جانگاه مبتلا نمودند. امام حسين پس از شهادت پدر در كنار برادرش امام حسن (ع) بود و از سياست‌های وی دفاع می‌نمود، حتی پس از آن كه او با معاويه بيعت كرد شيعيان كوفه همان روز صلح نزد او رفته و خواهان نقض صلح و قيام عليه معاويه شدند ولی ايشان نپذيرفت و بر ادامه صلح برادر تأكيد نمود.

حضرت پس از شهادت امام حسن (ع) نيز در برابر درخواست‌های مكرر مردم عراق برای آمدن آن حضرت به كوفه مقاومت كرده و فرمودند تا معاويه زنده است نبايد دست به اقدامی زد و اين بدان معناست كه امام در فاصله ده سال به اجبار حكومت معاويه را تحمل كرده بودند.

 

انشا در مورد ولادت امام حسین (ع)

امام حسین سومین پیشوای شیعیان در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری قمری در مدینه متولد شد. پدر بزرگوار او حضرت علی (ع) و مادرش فاطمه زهرا (س) دختر پیامبر اسلام بود. تولد فرزندی از حضرت زهرا (س) از قبل به پیامبر وعده داده شده بود. امام صادق در روایتی میفرمایند که جبرئیل نزد پیامبر رسید و عرض کرد:  ای محمد! به راستی خدای سبحان تو را بشارت داد به مولودی از دخترت فاطمه زهرا سلام الله علیها، ولیکن امتت وی را پس از تو خواهند کشت.

ریختن خون سید الشهدا توسط دشمنان خاندان اهل بیت پیش از ولادت ایشان پیش بینی شده بود. مظلوم‌ترین انسان‌ها از کودکی محبوب جدش بود تا جایی که پیامبر می‌فرمودند: حسین از من است و من از حسین. ولی سال‌ها بعد کینه‌توزان نبوت با حسین بن علی چه کردند و در صحرای کربلا او را به همراه یاران باوفایش به شهادت رساندند.

نام حسین توسط پروردگار باری تعالی انتخاب شد. جبرئیل بر پیامبر (ص) نازل شد و عرض کرد: سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» که به عربی «حسین» خوانده می شود، نام بگذار. چون علی علیه السلام برای تو بسان هارون برای حضرت موسی است، جز آن که تو خاتم پیغمبران هستی»

ولادت، نامگذاری و پیشگویی شهادت امام حسین (ع) دلایل قاطعی بر حق بودن ایشان است. ولی صد افسوس که سیه دلان به هیچ دلیل برای تبعیت از امام خویش قانع نخواهند شد.

❆❆❆

به روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت علی (ع) و فاطمه (س)، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه ی وحی و ولایت،چشم به جهان گشود.

به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحی الهی، جبرئیل، فرود آمد و گفت:

سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» که به عربی «حسین» خوانده می شود، نام بگذار. و به این ترتیب نام پر عظمت «حسین» از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.

از ولادت حسین بن علی (ع) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام (ص) درباره ی حسین (ع) ابراز می داشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند.

عالی ترین،صمیمی ترین و گویاترین رابطه ی معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین را می توان در این جمله ی رسول گرامی اسلام (ص) خواند که فرمود: حسین از من است و من از حسینم.

❆❆❆

ای رهبر عاشقان و دلدادگان، ای حسین (ع) آمدی تا با یمن وجود تو جهان از تاریکی نجات پیدا کند. سلام بر تو ای نزدیک‌ترین نام به خدا، سلام بر تو ای سفینه عشق، مدینه را شور حضور تو پر کرده است.

شمیم لبخند پنجره‌ها، فضا را عطرآگین نموده و آسمان، خیره به نور افشانی مُنزل وحی، نام زیبای تو را زمزمه می‌کند و زمین چه سعادتمند در گهواره حضور تو پیدا شده است.

وقتی خبر ولادت امام حسین (ع) به پيامبر (ص) رسيد، به خانه حضرت على (ع) و فاطمه (س) آمد و به اسماء فرمود تا كودك را بياورد. اسماء او را در پارچه اى سپيد پيچيد و خدمت رسول اكرم (ص) برد، آن حضرت (ص) هم به دستور خدای متعال و براساس پیامی که جبرئیل امین وحی الهی آورد، این مولود مبارک و نورانی را به نام پسر كوچك هارون (شُبِیر) كه به عربى (حسين ) خوانده مي شود، نام نهاد.

حضرت امام حسین علیه السلام یکی از بزرگ مردان آزاده است که سراسر پراز شهامت و راستگویی و وفا و عدالت اسا مانند پدر بزرگوارشان و جد گرامیشان حضرت محمد ص

او دوستِ دوستان حق و عدالت و دشمنِ دشمنان حق و حقیقت بود. از جمله کسانی که امامِ آزادگان را بسیار آزرد و در تمام مدت برای به شهادت رساندنش تلاش کرد مردی بود به نام معاویه. اما تا زنده بود موفق نشد.

حسین، زیباترین نامی است که در شناسنامه بشر نوشته‌اند و میزان سنجش صداقت آدمی است که به ما یک درس بزرگ‌تر از شهادتش داد

حسین (علیه السلام) حماسی‌ترین شاهنامه جهان است
نام حسین را مشعل راهمان می‌کنیم
خون حسین و یارانش، قبله نمای کمال و سعادتمان
خون حسین همچون خورشیدی قرن‌ها است که هر روز می‌درخشد
تا در بیراهه‌های پرپیچ و خم گمراهی گم نشویم