دعای رفع دعوا و اختلافات داخلی – دعاهای قرآنی

ستاره | سرویس مذهبی – هنگامی که اختلاف بین حضرت شعیب (ع) و پیروانش با قدرتمندانی که به او ایمان نمی آوردند زیاد شد، آنها این دعای زیبا را خواندند. در پی این دعا زمین لرزه شدیدی سران کافر قومش را به هلاکت رساند و مردم از شر آنان خلاص شدند.

 

دعای رفع دعوا و اختلافات داخلی

هرگاه با دشمنان تان بر سر اعتقادات دینی به بن بست برخورد کردید این دعاهای قرآنی را زمزمه کنید:

«وَسِعَ رَبُّنا کُلَّ شَيْ‏ءٍ عِلْماً عَلَي اللَّهِ تَوَکَّلْنا رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحينَ»

(قسمتی از آیه ۸۹ سوره اعراف)

«علم پروردگار ما، به همه چیز احاطه دارد. تنها بر خدا توکل کرده ایم. پروردگارا! میان ما و قوم ما به حق داوری کن که تو بهترین داورانی»

 

دعای رفع دعوا و اختلافات داخلی از زبان کیست؟

شعیب (ع) به نیابت از یارانش در جواب کافران سرسخت و لجوج گفتند: «ما از دین شما کراهت داریم و خداوند ما را از آیین شما رهایی بخشیده است. لذا اگر دوباره به آن آیین بازگردیم و شرک بورزیم، در واقع به خدا افتراء زده ایم». آن ها با این جملات علت کراهت و نفرت خود را از مشرکان و آئین آن ها بیان می کنند.

در این دعا شعیب (ع) به نمایندگی از قوم خود سخن می گوید و اینکه سخن از رجوع به آیین شرک می نماید، در واقع به نیابت از ایشان است چرا که خود شعیب معصوم بوده و از ابتدا خدا را می پرستیده است.

شعیب (ع) در آیه شریفه از ارتداد و اعراض از دین توحید اظهار کراهت نموده و با جمله «قَدِ افْتَرَیْنا عَلَى اللَّهِ کَذِباً» و سایر جملات بعدى کراهت خود را توجیه نموده و به کافران می فهماند در صورتى که او و قومش مجبور به اختیار یکى از دو شق ارتداد و یا تبعید شوند جز شق دوم را اختیار نخواهند کرد.

 

نکات طلایی دعای رفع دعوا و اختلافات داخلی

۱- دلیل تسلیم شدن و پذیرفتن ربوبیت خداوند، علم بى‏پایان اوست. (وسع ربّنا کلّ شى‏ء علماً)

۲- دلیل توکل ما بر خداوند نیز علم مطلق او بر همه چیز است. (وسع ربّنا کلّ شى‏ء علماً على اللّه توکّلنا)

۳- براى پایدارى در ایمان، از خداوند استمداد و به او توکل کنیم. (على اللّه توکّلنا)

۴- در برابر پیشنهادهاى شوم دشمنان، باید با توکل بر خدا، قاطعانه ایستاد. (ما یکون لنا… توکّلنا)

۵- واگذارى داورى به خداوند، نمونه و مصداق توکل و تسلیم است. (على اللّه توکّنا ربّنا افتح…)

۶- در دعا، تناسب بین خواسته و اسماى الهى را باید در نظر گرفت. آنجا که نیاز به فتح داریم، خدا را با خیرالفاتحین صدا مى‏زنیم. (افتح… خیر الفاتحین)

۷- لازمه داورى صحیح، علم و آگاهى همه جانبه است. داورى، حق کسى است که همه چیز را مى‏داند. (وسع ربّنا کلّ شى‏ء علما… ربّنا افتح…)

۸- داورى، از شئون ربوبیت خداوند است. (ربّنا افتح)

۹- هدف انبیا تثبیت و بر کرسى نشاندن حرف حق است، نه سخن خویشتن. (افتح بیننا و بین قومنا بالحقّ)

 

از این دعا چه می آموزیم؟

• بازگشت از راه حق و آرمان ها و ارزش های دینی، نوعی پیمان شکنی با خداست و مومن هرگز بر سر عقایدش با کسی سازش نمی کند.

• در برابر فشارها و تهدیدهای مخالفان، هم به وظیفه خود عمل کنیم و هم به علم و قدرت بی پایان خداوند توکل نماییم.

 

برگرفته از کتاب مرا زیبا بخوان (ربناهای قرآنی)