ستاره | سرویس مذهبی – حکم جراحی زیبایی بینی چیست؟ از نظر بیشتر مراجع تقلید جراحی زیبایی بینی به خودی خود اشکالی ندارد؛ ولی اگر مستلزم انجام فعل حرامی (مانند لمس و نگاه حرام از سوی پزشک) باشد، تنها در صورت ضرورت جایز است.
جراحی زیبایی بینی از نظر مراجع تقلید
آیت الله خامنه ای:
اگر موجب ضرر قابل اعتنا و چشمگیر نباشد فی نفسه منعی ندارد ولی توجه داشته باشید بطور کلى عمل جراحی زیبایی درمان بیماری محسوب نمیشود و نگاه کردن و لمسِ حرام به خاطر آن جایز نیست مگر در مواردی که برای درمان سوختگی و مانند آن ضرورى باشد و پزشک مجبور به لمس و نگاه کردن باشد و مراجعه به پزشک مماثل حاذق و متخصص غیرممکن و یا خیلى سخت باشد.
جراحى بینى و یا گوش جهت زیبایى اگر موجب ضرر قابل اعتنا و چشمگیر نباشد، فى نفسه منعى ندارد.
آیت الله مکارم شیرازی:
در صورتى که آمیخته با حرام یا ضرر مهم دیگرى نباشد ذاتاً اشکالى ندارد، ولى چنانچه مستلزم حرامى باشد (مانند لمس و نظر حرام) تنها در صورت ضرورت جایز است.
جراحی زیبایی بینی در صوتی که خطر و ضرر مهمی نداشته باشد و توسط همجنس صورت گیرد و مفسده دیگری بر آن مترتب نشود اشکالی ندارد.
آیت الله نوری همدانی:
اگر در جراحی مذکور غرض عقلائی داشته باشد و اسراف نباشد اشکال ندارد.
آیت الله سیستانی:
فی نفسه اشکال ندارد. اگر احتمال مرگ یا نقص عضو باشد و احتمال به قدری قوی باشد که برای عقلا موجب خوف باشد، جراحی مذکور به هیچ وجه جایز نیست و اما اگر چنین ضرری نداشته باشد جایز است حتی اگر ضروری نباشد مگر اینکه مستلزم گناهی مانند نگاه نامشروع یا لمس نامحرم باشد که در این صورت فقط در صورت ضرورت جایز است و ضرورت را خود مکلف باید تشخیص دهد. مثلا اگر چهره انسان مشوه باشد معالجه ضروری است و در مورد زنان طبیعی است که زیبایی در بسیاری از موارد ضروری است.
آیت الله فاضل لنکرانی:
اگر طبق تشخیص پزشک متخصص و مورد اطمینان عمل مذکور خطر جانی و ضرر قابل توجهی برای شخص داشته باشد انجام آن جایز نیست.
آیت الله نوری همدانی:
اگر در جراحی مذکور غرض عقلانی وجود داشته باشد و اسراف نباشد جایز است.
آیت الله موسوی اردبیلی:
ضرورت جراحی زیبایی باید با نظر پزشک متخصص و متعهد معین شود و اگر از آن جراحی ضرر و یا خطر بزرگ و متنابهی متوجه شخص گردد جایز نیست و در صورت غیر ضروری بودن در فرض مذکور به طریق اولی جایز نیست.
آیت الله صانعی:
به طور کلی جراحی برای زیبایی فی حد نفسه حرمت شرعی ندارد، لکن اگر همراه با احتمال ضرر و مشکلات و حرج های متعدد و شدید و سخت باشد. همان مرض های پوستی و بدنی صعب العلاج، به خاطر آن گونه ضررها حرام و غیرجایز است و در حلیت و حرمت ذکر شده ضرورت و عدم ضرورت تأثیری ندارد مگر آن که فردی اگر این عمل جراحی زیبایی را انجام ندهد خود ترک عمل باعث مشقت و صدمه فراوان غیر قابل تحمل در زندگی می گردد که در آن صورت باید بین حرج و ضرر حاصله و خطرهای جانی کسر و انکسار شود و تشخیص آن هم بعد از معلوم بودن مقدار ضرر و حرج با فتوی است و ناگفته نماند که این فرض، نادر اما صور مختلفه ای دارد.
امام خمینی:
اگر جراح زن باشد و موجب ضرر هم نشود مانع ندارد.
آیت الله صافی گلپایگانی:
اگر غرض عقلانی در بین باشد اشکال ندارد.
آیت الله بهجت:
برای صرف زیبایی باشد جایز نیست بنابر احتیاط (واجب)
آیت الله تبریزی:
اگر توسط پزشکان زن و با استفاده از اجزاء بدن خود بوده باشد یا عمل جراحی در باطن انجام گیرد و به طوری که پوست بدن خود آن را بپوشاند. مانعی ندارد و در غیر این صورت جایز نیست.
آیت الله هادوی تهرانی:
در صورتی که عمل زیبایی در پی یک غرض عقلایی مشروع باشد، مطلقاً جایز است؛ در غیر اینصورت، اگر متوقف بر لمس و نگاه حرام از سوی پزشک، بیمار و شخص ثالث نباشد و مفسدۀ دیگری هم در پی نداشته باشد، حرام نیست.
جراحی زیبایی بینی از نظر مجتهدین و مدرسین حوزه علمیه
آیت الله علوی گرگانی:
از نظر ما جایز نیست.
آیت الله سید محمد شاهرودی:
فی نفسه جایز است لکن باید از تماس با نامحرم و نگاه اجنبی و محرمات دیگری که ممکن است همراه آن صورت گیرد اجتناب نمود.
نکاتی در مورد جراحی زیبایی بینی
- اگر این جراحی ها ضرورت دارد بی تردید باید انجام شود. فقط باید دقت کرد که اگر پزشک هم جنس وجود دارد باید به آن مراجعه کرد تا نظر و یا لمس حرامی صورت نگیرد.
- اگر این جراحی ضرورت نداشت لازم است دقت داشت که عمل مربوطه، آسیب قابل توجه ای را به انسان نرسانده و موجب ضرر چشمگیری نشود و باید پزشک مربوطه هم جنس باشد و از لمس و نگاه حرام هم پرهیز شود.
- این احکام در تمام انواع و اقسام جراحی ها چه آن که برای زیبایی انجام می شود و چه آن که برای غیرزیبایی است و یا سایر مراجعات پزشکی، مشترک است و باید رعایت شود.
- باید توجه داشت که این جمله «پزشک محرم است» غلطی است که متاسفانه شهرت فراوانی هم دارد. پزشک، به هیچ عنوان محرم نیست و تنها در صورت عدم دسترسی به پزشک همجنس، پزشک غیر همجنس آن هم فقط به مقداری که لازم است می تواند آن بخش لازم از بدن نامحرم را ببیند یا لمس کند.