شعر نوکری امام حسین؛ تک بیتی، دوبیتی و شعر زیبا درباره نوکری امام حسین

ستاره | سرویس سرگرمی – اشعار بسیار تحت عنوان شعر ولادت امام حسین و شعر شهادت امام حسین سروده شده است. اما در ایام محرم استفاده از شعر امام حسین و شعر محرم برای مداحی و روضه خوانی مرسوم است. یکی از شعرهای مخصوص این ماه عزیز، شعر نوکری امام حسین است. در ادامه مجموعه‌ای کامل از شعر زیبا درباره نوکری امام حسین را برای شما گرادوری کرده‌ایم. پیش از این در مطالبی دیگر به موضوعاتی نظیر تک بیتی امام حسین، شعر کوتاه محرم، اشعار ویژه محرم نیز پرداخته‌ایم که می‌توانید آن‌ها را نیز مطالعه کنید.

 

 

شعر نوکری امام حسین (ع)

من شدم عاشق تو یا تو شدی عاشق من؟!
لطف ارباب به نوکر چه زیاد است زیاد!

یک نفر گفت ” حسین” اشک همه درآمد
نمک نام تو دلبر چه زیاد است زیاد

 

♦♦♦♦

 

گفتند کارتان، همه گفتیم نوکریم
چون بار عشق را به سر شانه می‌بریم

ما را اگر چه بازی دنیا خراب کرد
اما به لطف روضه‌ی ارباب بهتریم

 

♦♦♦♦

 

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بود گدای حسین

دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم
یکی برای حسن آن یکی برای حسین

یقین که آتش دوزخ حرام گردیده
به جسم آنکه بود یار آشنای حسین

برای بخشش کوه گناه یک راه است
بریز قطره ی اشکی تو در عزای حسین

کبوتر دل عشاق هر شب جمعه
نشسته است روی گنبد طلای حسین

خدا کند که شبی زائر حرم گردیم
و جان دهیم همان شب به کربلای حسین

به گوش جان تو اگر بشنوی هنوز آید
ز زیر نیزه و تیغ و سنان صدای حسین

 

♦♦♦♦

∼∼∼ شعر نوکری امام حسین ∼∼∼

 

من گدایی درت را دوست می‌‌دارم حسین
سائلان محضرت را دوست می‌‌دارم حسین

دست‌بوس نوکرت‌بودن برای من بس است
نوکری نوکرت را دوست می‌‌دارم حسین

«بارالها، گریه‌کن‌های حسینم را ببخش!»
این دعای مادرت را دوست می‌‌دارم حسین

من برای ماندن اسلام بعد از کربلا
دست زینب‌پرورت را دوست می‌‌دارم حسین

در میان آن شهیدانی که دورت خفته‌اند
زیر پایت، اکبرت را دوست می‌‌دارم حسین

در کنار علقمه، با دیدن آب فرات
هیبت آب آورت را دوست می‌‌دارم حسین

 

♦♦♦♦

 

مرغ دلم به عشق شما پر کشیده است
تا آسمان کرببلاتان پریده است

من آمدم برای شما نوکری کنم
من را خدا برای همین آفریده است

 

 

ای دُرّ خوشاب یا ابا عبدالله
ای گوهر ناب یا ابا عبدالله

از نوکر در ماندۀ خود دست بگیر
در روز حساب یا ابا عبدالله

 

♦♦♦♦
∼∼∼ شعر نوکری امام حسین ∼∼∼

 

اگر چه گریه کنت سر به زیر و محجوب است
به پیشگاه تو اما همیشه سر، بالاست

من این وسط چه بگویم زبان من لال است
که دل سپرده بزم محبت تو خداست

یقین شده است برای دلم که هر کس که
شده است نوکر این خانه مادرش زهراست

به چشم تنگ حقارت نگاهشان نکنید
گدا همین که به آقای ما رسید، آقاست

 

♦♦♦♦

 

اسیر عشق حسینم اسیر می میرم
به شوق کرب و بلایش حقیر می میرم

اگر که روزی من کرب و بلا شود مولا
میان آن حرم دلپذیر می میرم

اگر کرم کنی و وقت مرگ من آیی
به شوق این کرم بی نظیر می میرم

اگر که ملک جهام را بدست آرم من
بدون مهر و ولایت فقیر می میرم

لباس نوکریت داده اعتبار مرا
اگرچه نوکرم اما امیر می میرم

ز بس که گریه برایت مقدس است آری
میان گریه شبی ناگریز می میرم

میان روضه ی مقتل اگر خدا خواهد
به یاد آن بدن غرق تیر می میرم

برای عرض ارادت به ساحت ارباب
برای حنجر طفل صغیر می میرم

 

♦♦♦♦

∼∼∼ شعر نوکری امام حسین ∼∼∼

 

شکر خدا که چشم پر از اشک و سوز من
غیر از شما بهر کسی پر بکا نشد

خوشبخت، نوکری که دم جان سپردنش
چشمش به غیر روی شما هیچ وا نشد

 

♦♦♦♦

 

عمری بدون نام حسین سر نمی‌کنم
این سایه سار رحمت بی منتها که هست

بیرون مکن مرا ز عزا خانه ات حسین
اینجا برای نوکر آلوده جا که هست

 

♦♦♦♦

 

آقا! تو را «آقا» مرا «نوکر» نوشتند
یعنی تو را اوّل مرا آخر نوشتند

روی سیاه من یقیناً حکمتی داشت
شکر خدا نام مرا قنبر نوشتند

روزی که نام «بهتران» را می نوشتند
نام تو را از هر کسی بهتر نوشتند

آری تو را حتی میان پنج تن هم
در روز خلقت گریه آورتر نوشتند

این قسمت ما بوده که سردار باشیم
امّا تو را در کربلا بی سر نوشتند

این اشک دیده… نه… چراغ برزخ ماست
از برکت تو اشک را گوهر نوشتند

 

♦♦♦♦

∼∼∼ شعر نوکری امام حسین ∼∼∼

 

وقتی میان بزم عزای تو می رسم
حس می‌کنم به عرش خدای تو می‌‌رسم

در این دهه که لطف تو چندین برابر است
حتماً به اوج کوه عطای تو می‌رسم

شکر خدا که هر شب ماه محرّمت
بر کاروان اهل بکای تو می‌رسم

بی اختیار چشمه‌ی چشمم روان شود
وقتی به هر فراز دعای تو می‌رسم

با گریه‌ی برای تو پر در می‌آورم
پرواز می‌کنم به هوای تو می‌رسم

رحمت به مادرم که مرا نوکر تو کرد
با شیر پاک او به لقای تو می‌رسم

شکر خدا که بر سر این سفره‌ی عزا
هر وقت می‌رسم به غذای تو می‌رسم

با خواندن مداوم «یا لیتنا معک»
من هم به رتبه‌ی شهدای تو می‌رسم

با این امید زنده‌ام آقا…. بدون شک
یک روز من به کرب و بلای تو می‌رسم

 

 

هنگامه‌ی غم آمده فابک علی الحسین
ایّام ماتم آمده فابک علی الحسین

امشب هلال با قد خم ناله می‌زند:
ماه محرّم آمده فابک علی الحسین

صوت حزین حیّ علی مجلس العزا
بر اهل عالم آمده فابک علی الحسین

احرام نوکری حسین را به تن کنید
حجّی فراهم آمده فابک علی الحسین

گریه که از مناسک حجّ محرّم است
از چشم زمزم آمده فابک علی الحسین

توفیق گریه را که به هر کس نمی‌دهند
فیض دمادم آمده فابک علی الحسین

اذن ورود ما به حسینیّه ی عزا
از عرش اعظم آمده فابک علی الحسین

بانی روضه‌های محرّم که فاطمه است
با قامت خم آمده فابک علی الحسین

به تو سوگند شعار همه ی ما این است
ما همه نوکر این خانه و ارباب تویی

من گریه می‌کنم که مصفّا کنی مرا
مانند قطره راهی دریا کنی مرا

گرچه برای روضه‌ی تو کم گذاشتم
دارم امید این که تماشا کنی مرا

با این دو قطره اشک عزایی که ریختم
اصلاً بعید نیست مسیحا کنی مرا

من را در این لباس عزایت کفن نما
تا پیش چشم فاطمه زیبا کنی مرا

آن قدر بین روضه‌ی تو گریه می‌کنم
تا بین نوکران خودت جا کنی مرا

گشتم مریض خسته‌ی دارالشفای تو
با این بهانه‌ای که مداوا کنی مرا

دور است از کرامت بی‌انتهای تو
در روز حشر آیی و رسوا کنی مرا

شب‌های جمعه راهی کرب و بلا شوم
تا همنشین حضرت زهرا کنی مرا

در بین گریه‌ام به سر و سینه می‌زنم
تا داغدار زینب کبری کنی مرا

 

♦♦♦♦

∼∼∼ تک بیتی نوکری امام حسین ∼∼∼

 

به پایان آمد این دفتر، عزایت همچنان باقیست
برای نوکرت هر روز عاشورا و هر جا کربلا باشد

 

♦♦♦♦

 

گندم نخورده‌ایم که بی‌نان مان کنی
سیبی نچیده بنده‌ی شیطان‌مان کنی

خاصیت قنوت شما را شنیده‌ایم
یاربنا بخوان که مسلمان‌مان کنی

از مانده‌های آب و گلت روی خاک ما
قدر نمی‌بپاش که انسان‌مان کنی

تعلیم جبرئیل به ما هم رسیده است
مشغول یاقدیم بالاحسان مان کنی

در وقت هر فریضه که «والفجر» بهتر است
حالا که همنشین حسین جان مان کنی

شکر خدا که لطف حسین سایه سار ماست
شکر خدا که نوکری ات کار و بار ماست

 

♦♦♦♦
∼∼∼ شعر نوکری امام حسین ∼∼∼

 

گم می‌شویم تا که تو پیدایمان کنی
نوکر شدیم تا که تو آقایمان کنی

شاید دلت به حال دل ما بسوزد و
فکری برای روز مبادایمان کنی

ما یک برات کرب و بلا لای پوشه‌ایم
ساکت نشسته‌‌ایم تو امضایمان کنی

چیزی ز شاه بودن تو کم نمی‌شود
در بین نوکرانت اگر جایمان کنی

ما زیر بار منت عیسی نمی‌رویم
کور آمدیم تا که تو بینایمان کنی

ما را هدف ز نوکری ترفیع رتبه نیست
مجنون نمی‌شویم که لیلایمان کنی

من آن نیم که جامی یوسف رها کنم
پرهیز کن از این که زلیخایمان کنی

چندیست مرده‌ام ز انفاس قدسیت
اصلا بعید نیست مسیحایمان کنی

حتی غزل تغزلتان را بیان نکرد
باید عنایتی به غزل‌هایمان کنی

بی جذبه عصا که به جایی نمی‌رسم
یک جذبه کن که حضرت موسایمان کنی

 

♦♦♦♦

 

حالا که تیره روزم و قلبم مکدّر است
شب‌های من ز اشک غم تو منور است

تا بوده روزی‌ام در این خانه بوده است
تا هست دیده من از این روضه‌ها تر است

پیراهنم ز کودکی‌ام تا زمان مرگ
از عطر سرخ سینه زنی‌ها معطر است

حتی کنار جسم کفن پوشم ای حسین
گریه برای تو ز همه کار خوشتر است

وقت طواف هم ز غمت اشک ریختم
آخر طواف و دیده تر با صفا تر است

جانم بگیر گریه و سوز مرا مگیر
این اشک شور هدیه شیرین مادر است

هر کس مرا شناخت به نام شما شناخت
نوکر به عرش هم برود باز نوکر است

 

♦♦♦♦

∼∼∼ شعر نوکری امام حسین ∼∼∼

 

دنیا بدون روضه آقا جهنم است
یعنی بهار نوکری ما محرم است

شکر خدا که خرج عزای تو می‌شوم
روضه به کار و زندگی ما مقدم است

ما نوکری به شرط نکردیم تا بحال
هر چند سینه از کم دنیا پر از غم است

ما را بدون کوثر اشکت رها نکن
گریه به زخم‌های شما عین مرهم است

تکلیف چشم‌های تمامی عاشقان
هر روز گریه به غم آقای عالم است

آقا بیا و نوکرتان را حساب کن
هر چند سهم نوکری این گدا کم است

من سینه چاک هر کس دیگر نمی‌شوم
تا نوکر توأم لقبم نام آدم است

 

متن نوکری امام حسین (ع)

هر چه هست در نوکری امام حسین (علیه السلام) است و لا غیر…آن پست و منصب که باید دو دستی چسبید که از دست نرود نوکری اهل بیت و امام حسین(ع) است. همه ی پست های ظاهری دنیائی را که از ما بگیرند، غمی نیست؛ ذره ای نگرانی وجود ندارد؛ تازه از یک نظر، انسان باید خوشحال هم باشد ولی کاری نکنیم که خدای نکرده آقا امام حسین (ع) سِمَت نوکری را از ما بگیرد البته ارباب ها و رئیس های دنیائی امکان دارد که منصب ما را بی جهت بگیرند و خدمات ما را نادیده بگیرند ولی ارباب واقعی دنیا و آخرت ما، آقا امام حسین (ع) اینطور نیست؛ از باب کرم به ما این افتخار را داده است و به بدی های ما هم نگاهی نمی کند؛ فقط بی وفائی نباید کرد اخلاص را نباید از دست داد. ما در نوکری نباید کم لطفی کنیم؛ آقا، آقائی می کنند و بنده نوازی را خوب انجام می دهند.

♦♦♦♦

عاشق و دلباخته اربابت که باشی همه چیز را در او خواهی دید.

و چه زیبا شاعر سروده: در بند کسی باش که در بند حسین است

 

شما می‌توانید دلنوشته برای امام حسین از زبان عاشقان سالار شهیدان را نیز در ستاره بخوانید.