تربیت فمینیستی پسران؛ نیاز جامعه امروز!

ستاره | سرویس عمومی – برابری زنان و مردان در جامعه یکی از ارکان و عوامل اصلی پیشرفت آن جامعه محسوب می‌شود. جامعه‌ای که در آن زن جنس دوم به حساب آید نیمی از خود را تضعیف کرده است و در نتیجه فرصت‌های کارآمدی خود را مختل می‌کند. اما داشتن جامعه‌ای برابر نه از سمت ارکان قدرت که از پایین و در نتیجه وجود زنان و مردان برابرخواه ایجاد و تثبیت می‌گردد. بنابراین تربیت فمینیستی پسران و دختران می‌تواند گام مهمی در جهت بهبود شرایط اجتماعی و ارتقای فرهنگی در این زمینه باشد.

ابتدا لازم است که فمینیسم را بازتعریف کنیم تا دیوار پیشداوری منفی رایج در جامعه در مورد آن شکسته شود. برخی از افراد در حالی نسبت به این واژه دچار نگرش منفی هستند که خودشان به آنچه که فمینیست‌ها بر آن تاکید دارند معتقد می‌باشند. در واقع اگر شما باور دارید که نوزادان دختر به اندازه‌ی نوزادان پسر حق حیات دارند، اگر باور دارید زنان و مردان در مقابل کار یکسان باید دستمزد برابر دریافت کنند، اگر مخالف سرزنش قربانیان تجاوز هستید و یا به طور کلی حامی حقوق و برابری زنان و مردان باشید، می‌توان شما را یک فمینیست قلمداد کرد. بنابراین تربیت فمینیستی به معنای تربیت فرزندان‌مان در جهت داشتن نگاهی عمیق و برابر به مردانگی و زنانگی و رشد شخصیتی دوجنسیتی است که جامعه را به سمت سلامت روانی بیشتر سوق می‌دهد.

 

 

اما برای داشتن جامعه‌ای برابر لازم است به پسرهای‌مان هم فرصت انتخاب‌های بیشتری داده شود. باید دخترانمان را مثل پسرانمان و پسرانمان را مثل دخترانمان بزرگ کنیم. نقش‌های زنانه در جامعه در صورتی گسترش پیدا می‌کنند که نقش‌های مردانه نیز گسترش یابد. امروزه مشاغلی که با مهارت‌هایی مثل همدلی و همکاری (که اغلب زنانه در نظر گرفته می‌شوند) درگیر هستند، به سرعت در جوامع رشد یافته‌اند. و پسران برای پیشرفت تحصیلی و کاری به چنین مهارت‌هایی نیاز دارند. از طرف دیگر مسلما وجود مردان فمینیست که به زنان نگاه از بالا یا ابزاری نداشته باشند و دنیایشان را برمبنای روابط انسانی و نه برمبنای روابط دو جنس شکل دهند، بسیاری از آسیب‌های اجتماعی (مخصوصا آسیب‌های مرتبط با روابط دو جنس مخالف) را کاهش خواهد داد.

 

 

چه باید کرد؟

این بار که به خرید رفتید تا برای فرزند درراهتان یا پسر خردسالتان اسباب بازی بخرید، در کنار ماشین‌های جوروواجور یک عروسک هم بخرید. بگذارید ارتباط عاطفی برقرار کردن را یاد بگیرد. بگذارید او نیز مراقبت از کودکان را تمرین کند. در کنار آچار و پیچ گوشتی‌های کوچک پلاستیکی برایش یک دست فنجان و نعلبکی یا یک سرویس آشپزی اسباب بازی بخرید و به او آشپزی و مراقبت کردن از خود و دیگران را یاد بدهید. بگذارید وقتی بزرگ شد پختن سوپ برای مادر سرماخورده‌اش و آماده کردن ناهار برای همسر و فرزندانش، برایش کاری معمول و قابل قبول و دوست داشتنی باشد.

اجازه دهید پسرتان یک انسان باشد نه یک ربات! بگذارید گریه کند و بگوید «من می‌ترسم»، یا «من به کمک احتیاج دارم».

الگوهای خوبی باشید و هرگز از کلمه دختر به عنوان توهین استفاده نکنید. نگویید و اجازه ندهید پسر بچه‌تان بگوید «فلانی توپ را مثل یک دختر می‌اندازد». به جای دسته‌بندی دخترها و پسرها آنها را تشویق کنید که با دخترها دوست باشند.

پسر بودن را نیز گرامی بدارید. اینکه به پسرتان بگویید که فلان کار را نکند کافی نیست، بلکه به او بیاموزید قوی باشد در عین حال که احساساتش را می‌پذیرد و سرسخت باشد تا آنجا که جلوی تعصبات خود را بگیرد.

 

 

درگیر آبی – صورتی‌هایی نشوید که سابقه تاریخی‌اش است به کمتر از سی – چهل سال پیش باز می‌گردد و تنها برای تبلیغات تجاری و استفاده‌های اقتصادی ایجاد شده است. بگذارید فرزندانتان رنگ‌های زندگی‌شان را هر گونه که دوست دارند انتخاب کنند. بگذارید دنیایشان با رنگ‌های بیشتر وسیع‌تر شود. صورتی را از دنیای پسران و آبی را از دنیای دخترانتان حذف نکنید. فرزندان مهربان، با اعتماد به نفس و آزاد تربیت کنید که درپی رویاهایشان بروند.

 

سمیه قندهاری

کارشناس ارشد روانشناسی