غزل شماره ۴۱۳ حافظ در اوایل سلطنت شاه زین العابدین سروده شده و شاعر از این نوجوانی که به تازگی عذارش دمیده است از خط سبز و عذار او صحبت میکند. خط عِذار یا همان موهای گرداگرد چهره ممدوح که...
غزل شماره ۴۱۲ حافظ محصول طبع آزمایی شاعر در دوره اول حکومت شاه شجاع است که با ردیف ابرو سروده شده و روی دل شاعر در پرورش مضامین آن به جانب شاه شجاع است. کمان ابروی یار و دلدار چشمِ...
غزل شماره ۴۱۱ حافظ یکی از غزلهایی است که حافظ پیرانهسر برای خوشامدگویی به شاه زین العابدین جوان ساخته و پرداخته است و معانی زیبا و تصاویر خیالانگیز عاشقانه بسیار دارد. یار آنقدر زیباست که بنفشه و غنچه به او...
غزل شماره ۴۱۰ حافظ در زمان کدورت فیمابین شاعر و شاه شجاع سروده شده است. حافظ در این غزل با صریحترین لغات از شاه طلب عفو و بخشش میکند. به ممدوح میگوید لباس پادشاهی برازنده قد و قامت تو بوده...
غزل شماره ۴۰۹ حافظ با الهام از غزل عبید زاکانی که در مدح شاه شیخ ابواسحاق است برای تمجید از شاه منصور توسط شاعر سروده شده است. تمامی ابیات این غزل خطاب به معشوق و در وصف جمال و کمال...
غزل شماره ۴۰۸ حافظ در اوج ناز و نعمت و قدرت شاه شجاع یا به قول خودش پادشاه یا آفتاب حسن و در زمان صدارت خواجه تورانشاه سروده شده است. غزل تا حد مبالغه به وصف زیبایی و لطف ممدوح...
غزل شماره ۴۰۷ حافظ در سالهای پایانی عمر شاعر سروده شده است. شارحان برای آن معانی عرفانی بسیار بیان نمودهاند و از عبارات و کنایاتش نمادهای مختلف برداشت کردهاند. در بیت اول آسمان به مزرعه سبز تشبیه شده و هلال...
غزل شماره ۴۰۶ حافظ و به خصوص بیت ششم آن تحت تأثیر فلسفه خیامی بوده و از بیوفایی دنیا و عمر گذران آدمی سخن به میان آورده است. معشوق حافظ به او گفته است که از خانه برای دیدن ماه...
غزل شماره ۴۰۵ حافظ مربوط به دفاع شاعر از عقاید باطنی خویش است. حافظ از راه طنز به تورانشاه گوشزد میکند که هرکسی که در میخانه است ملحد نیست. حافظ برای بیان این منظور به جان پیر خرابات یا همان...
غزل شماره ۴۰۴ حافظ مربوط به اوایل حکومت شاه شجاع و زمانیست که هنوز کدورت فیمابین شدت نیافته بود و شاعر به اولین رگههای اختلاف سلیقه اشاره دارد. حافظ به مخاطب میگوید به گروه رندان با خوشبینی نگاه کرده و...
غزل شماره ۴۰۳ حافظ یکی از غزلهایی است که شاعر در ایام جوانی و در مخالفت با صوفیان ریاکار و ازرقپوشان سروده است. حافظ میگوید شراب قرمز را سربکش و رخساره ماهرویان را نگاه کن؛ برخلاف شیوه و آیین صوفیان...
غزل شماره ۴۰۲ حافظ در سالهای آخر عمر شاعر، در ستایش شاه منصور که مردی شجاع و متهور و وطندوست بود سروده شده است. برخی شارحان این شعر را سرشار از معانی عرفانی میدانند. حافظ میگوید گوش بسپار تا برایت...
