غزل شماره ۴۳۷ حافظ در مدح خواجه تورانشاه وزیر شاه شجاع سروده شده و حافظ در مطلع غزل خواجه وزیر را خطاب قرار داده است؛ هرچند معانی عرفانی نیز از آن برداشت میشود. حافظ میگوید آن همه داستان که از...
غزل شماره ۴۳۶ حافظ مربوط به دورانی است که شاعر در تبعید و در شهر یزد اقامت داشته و مخاطب کلامش شاه شجاع (غالیه خط) میباشد. حافظ میگوید اگر یار خوشخط برای من نامه مینوشت، روزگار در کارم گره نمیانداخت....
غزل شماره ۴۳۵ حافظ بازگو کننده تمام نکات عرفانی مورد تصدیق عرفاست. او این نکات را در قالب ایما و اشاره هر یکی را در یک بیت این غزل گنجانیده است. نخست یاران و دوستان را نهی میکند از اینکه...
غزل شماره ۴۳۴ حافظ خطاب به دل شاعر بیان میشود و در حقیقت مخاطب آن همه انسانها هستند. این غزل سرشار از توصیههای معلمی است که جهان را گشته و جهانیان را دیده است و به این نتیجه رسیده که...
غزل شماره ۴۳۳ حافظ غزلی در مدح شاه یحیی است و پس از توصیفات زیبا، در بیت آخر به نام او اشاره میکند. حافظ در بیت اول ابتدا چهره ممدوح را به ماه و سپس آن را به آفتاب تشبیه...
غزل شماره ۴۳۲ حافظ محصول ایام جوانی شاعر و احتمالا در استقبال از غزل عطار، شاه نعمت الله ولی، اوحدی و یا خاقانی سروده شده است. برخی شارحان از این غزل برداشتهای عرفانی متعدد نمودهاند. حافظ میگوید که خمارآلوده جام...
غزل شماره ۴۳۱ حافظ سراپا عاشقانه محصول جوانی شاعر است که ذهن شاعر دربست در تصرف افکار عاشقانه بوده است. حافظ با بوسیدن لب یار و نوشیدن شراب به آب زندگانی و حیات جاودان دست یافته است. سپس میگوید نمیتوانم...
غزل شماره ۴۳۰ حافظ به فاصله کمی پس از سرودن غزل با مطلع «ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می» و در زمان متواری شدن شاه زین العابدین از شیراز سروده شده است. حافظ به مخاطب میگوید اگر...
غزل شماره ۴۲۹ حافظ در سالهای آخر عمر و شعر و شاعری حافظ در زمان سلطنت شاه زین العابدین جوان با لحنی اندرزگویانه سروده شده است. غزل در بهاران سروده شده که باران بهاری باریده و گل لاله را همچون...
غزل شماره ۴۲۸ حافظ از غزلهای عارفانه سنگین و قابل بحث و مطالعه عارفان در هر زمان و با هرگونه شیوه فکری است که در زمان پختگی شاعر سروده شده است. آنگونه که روال غزلسرایی حافظ و عادت شعری اوست،...
غزل شماره ۴۲۷ حافظ برای بهدست آوردن دل شاه شجاع سروده شده و شاهد این امر وصف دو ویژگی شاه شجاع، یکی خال سیاه بر چهره شاه و دیگری زلف بلند او بوده است. چهره محبوب آنچنان زیباست که شمع،...
غزل شماره ۴۲۶ حافظ غزلی ملمع و متشکل از مصراعهای فارسی و عربی در هر بیت بوده که تحت تأثیر غزل سنایی سروده شده است. شاعر شخصاً برای دوست نامه مینویسد که سوز و گدازی از زبان عاشق است. حافظ...
