غزل شماره ۴۴۹ حافظ در خلال دو سال و کسری تبعید شاعر در یزد سروده شده است. حافظ در مطلع غزل خطاب به شاه شجاع او را معشوقی جفاکار خطاب میکند. در ابیات بعدی او را سیمرغ مینامد که نشان...
غزل شماره ۴۴۸ حافظ در زمان تبعید شاعر به شهر یزد سروده شده و شاه یحیی را مورد خطاب قرار میدهد و نکاتی را دوباره یادآوری میکند. خرابات به معنای مصطلحش نیست و منظور از خرابات، باغ و عمارت شاه...
غزل شماره ۴۴۷ حافظ احتمالا حاصل کار ایام جوانی شاعر و مربوط به سالهایی است که این شاعر خوش سلیقه، آثار جاویدان نظامی مطالعه مینموده است. غزل خطاب به دوست قدیمی و یک شیخ است که گویا وقتی حافظ راه...
غزل شماره ۴۴۶ حافظ خطاب به شاه شجاع است و این ابیات زمانی که شاه از شیراز دور بوده و شاه محمود زمام حکومت را در دست داشته، سروده شده است. حافظ به باد صبا که نسیمی خوش و پیامرسان...
غزل شماره ۴۴۵ حافظ مربوط به سالهای اولیه سلطنت شاه شجاع است؛ زمانیکه هنوز روابط فیمابین شاه و حافظ چندان به سردی نگراییده بود. حافظ محبوب را میگوید تو که به خواسته دلت رسیدهای، به حال بیچارگان غم نمیخوری. جان...
غزل شماره ۴۴۴ حافظ هنگام بر تخت نشستن جانشین جوان شاه شجاع یعنی شاه زین العابدین و به منظور عرض تبریک و تشریفات سروده شده است و در بعضی ابیات آن پند و نصیحت دیده میشود. در بیت اول شیراز...
غزل شماره ۴۴۳ حافظ محصول ایام جوانی شاعر و مربوط به زمانی است که حافظ به استقبال غزلهای شعرای قبل و معاصر خود میرفته؛ یعنی غزلهای ناب ایشان را انتخاب میکرده و با سرودن شعر بر وزن و قافیه آنها،...
غزل شماره ۴۴۲ حافظ بلافاصله پس از غزل «چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی» در زمان شاه شجاع سروده شده است و از لحاظ وزن، قافیه و محتوای کلام مشابه هستند و احتمالاً شاعر هر دو غزل را...
غزل شماره ۴۴۱ حافظ در زمان شاه شجاع و با تمامی گلهگذاریها سروده شده و مضمون بیت پنجم میرساند که غزل هنگام حکومت شاه محمود و زمانی که شاه شجاع از شیراز دور بوده ساخته شده است. حافظ در بیت...
غزل شماره ۴۴۰ حافظ پس از آنکه تیمور مردم خوارزم را قتل عام کرد، سروده شده است. حافظ در این غزل اشاره به بیوفایی دنیا و توجه به قناعت دارد؛ با این حال از مضامین عاشقانه نیز غافل نبوده است...
غزل شماره ۴۳۹ حافظ عاشقانهایست که شاعر در غیاب سه ساله شاه شجاع و هنگامی که شاه محمود حاکم شیراز شده سروده است. حافظ که دور از محبوب به سر میبرد، شب گذشته در خواب دیده ماه یا ماهرویی طلوع...
غزل شماره ۴۳۸ حافظ یکی از شیرینکاریهای شاعر است که در سالهای آخر عمرش به صورت ملمّع ساخته، برای سرودنش از سه زبان فارسی دری، عربی و لهجه قدیمی شیرازی یا همان محاورهای استفاده کرده و دانستههای ادبی و زبانیاش...
