غزل شماره ۱۰۱ حافظ به احتمال قوی در اواخر دوره شاه شیخ ابو اسحاق و یا اندکی بعد از او سروده شده که حافظ در حسرت زمان او اظهار دلتنگی میکند. حافظ هرگونه عیش و خوشی پنهان را کاری بیهوده...
غزل شماره ۱۰۰ حافظ برای دلداری شاه شیخ ابواسحاق پس از شکستهای متوالی که از امیرمبارزالدین خورده و در بلاد متواری بوده سروده شده است. او از میفروش یا پیر مغان یاد میکند که برای فراموش کردن غصه مستی را...
غزل شماره ۹۹ حافظ درباره یکی از غلامان شاه شجاع به نام فرخ است که حافظ بجای نام بردن از رشادتهایش از قد و بالای او مشتاقانه تمجید میکند. دل حافظ در هوای دیدار ممدوح آشفته و پریشان است و...
غزل شماره ۹۸ حافظ میگوید صلاح کار عاشق هرچیزی که باشد به دست معشوق است، حتی اگر معشوق ریختن خون او را حلال بداند. سپس به توصیف یار میپردازد که تاریکیها سیاهی خود را از زلف سیاه معشوق دارند و...
غزل شماره ۹۷ حافظ میگوید در زندگی خود ظاهر بینی را کنار گذار. پس در نظر داشته باش باطن هر کس است که میتواند بر تو تأثیر گذار باشد. معشوق حافظ تاجی بر سر همه خوبان است که سزاوار است...
غزل شماره ۹۶ حافظ میگوید درد دل و فریادها و آههای جگر سوز او درمان ندارد، هرچند که تقوا پیشه کرده و دل و دین را یکجا پای وصل گذاشته است. خوبان دل و دین از او ربودهاند اما به...
غزل شماره ۹۵ حافظ برای شاه منصور برادرزاده شاه شجاع و برادر شاه یحیی سروده شده که مدت زمان زیادی با حافظ همنشین بوده است. این غزل همچون بسیاری از غزلهای عاشقانه با توصیف پیچ و تاب گیسو، چشمان زیبا...
غزل شماره ۹۴ حافظ دو موضوع به ظاهر از هم جدا و در واقع پیوسته گلهمندی از شاه شجاع و مطرح ساختن چند نظر عرفانی را مطرح میکند. او شکر و شکایت را در هم میآمیزد تا به ممدوح از...
غزل شماره ۹۳ حافظ پس از آنکه دو سال از تبعید وی گذشت و شاه شجاع به کمک تورانشاه وزیر بر اوضاع مسلط شد سروده شده است. شاعر شادمان است که محبوب لطف نموده و یادش کرده است. از او...
غزل شماره ۹۲ حافظ از عشقی بزرگ و بیمحابا سخن میگوید. حافظ در برابر راه رفتن یار جان خود را فدا میکند و حتی در برابر تقاضای او برای فدا کردن جان، قد بلند و چشم شهلایش جانفشانی میکند. حافظ...
غزل شماره ۹۱ حافظ در غیاب شاه و به منظور تجدید ارادت و در صورت امکان کسب اجازه و موافقت برای رفتن نزد شاه سروده شده است. حافظ در ابیات ابتدای غزل به دوست داشتن ممدوح و همچنین جور یار...
غزل شماره ۹۰ حافظ تقریباً تمام ابیات آن متکی به آیههای قرآنی است. با خواندن این غزل میتوان با حال و هوای اندیشه و فکر حافظ آشنا شد. در ابتدای غزل فرستادن هدهد به سرزمین سبا به داستان سلیمان و...
