غزل شماره ۱۹۷ حافظ غزلی است عاشقانه که در فرجه پرشور و حال جوانی سروده شده و به آوازی شباهت دارد که رهگذری عاشق در دل شب از دل خود سر دهد. حافظ دلبری زیبارویان را چنان تأثیرگذار میداند که...
غزل شماره ۱۹۶ حافظ اشاره به پاسخ او نسبت به کراماتی دارد که از شاه نعمت الله ولی توسط مریدانش میان مردم پخش شده بود. حافظ میخواهد کسانی که با یک نگاه خاک را طلا میسازند، با گوشه چشم به...
غزل شماره ۱۹۵ حافظ یکی از چند غزل خاص و عاشقانه اوست که در آن شاعر علاوه بر عاشقانه بودن غزل به معاندین خود گوشه و کنایههایی نیز زده است. حافظ معشوق را مخاطب قرار میدهد و شاهان و سروران...
غزل شماره ۱۹۴ حافظ حاصل کار ایام جوانی اوست زیرا در تمام ابیات آن توجه اصلی و اولیه شاعر به اعمال صنعت جناس در اغلب الفاظ است. این جناس و همچنین وزن شعر توانسته غزلی شیوا و زیبا خلق کند....
غزل شماره ۱۹۳ حافظ میگوید از روز ازل میان او و شیرین دهنان، توسط خدا عهد بندگی و مولایی بسته شده و او پیوسته بر سر پیمان خود باقی است. بی‌خبران از عشق حیرتزده هستند و رموز نظربازی حافظ و...
غزل شماره ۱۹۲ حافظ در دوری از محبوب و به هوای او سروده شده است. برخی شارحان میگویند این غزل در زمان دست به دست شدن حکومت از شاه ابواسحاق به امیر مبارزالدین سروده شده است. این غزل تشبیهات زیبایی...
غزل شماره ۱۹۱ حافظ از زلف دراز و بلند و پر و پیچ و تاب محبوب سخن به میان میآورد که علامت و نشانه موهای بلند شاه ابواسحاق است. حافظ به دنبال یاری میگردد که از روی سخا با او...
غزل شماره ۱۹۰ حافظ از یار دور از دیده درخواست توجه به صورت نامه یا فرستادهای را دارد. شاعر میگوید روزی که قلم خوشبوی یار از حافظ یادی کند، ثواب او برابر با آزاد کردن دویست غلام خواهد بود و...
غزل شماره ۱۸۹ حافظ میگوید اگر بار دیگر بخت یاری کند، شاه شجاع به شیراز بازمیگردد. شاعر در بیت مطلع اشاره به طالع نیکوی شاه شجاع هم دارد، طایر دولت همان پرنده اقبال یا باز شاهی است. در ادامه میگوید...
غزل شماره ۱۸۸ حافظ دلالت واضح بر این دارد که شاعر در اواخر عمر خود این غزل را سروده است زیرا صراحتاً در ابیات آن به این موضوع اشاره میکند. فردی صاحب فضل حافظ را به خاطر عاشقی و رندی...
غزل شماره ۱۸۷ حافظ محصول ایام جوانی و مربوط به زمان حکومت شاه شیخ ابواسحاق است که حافظ آرزوی تقرب به او را در دل خود میپرورانده است. حافظ از دل خود میخواهد که در آتش عشق بسوزد چرا که...
غزل شماره ۱۸۶ حافظ در مقام اعتراض به گفتههای شاه نعمت الله ولی برآمده و محترمانه نظریات این عارف را رد کرده است. حافظ عقیده دارد اگر میفروش به رندان شراب بدهد، خداوند گناه ایشان را بخشیده و بلا را...
