غزل شماره ۲۴۵ حافظ یکی از غزلهایی است که در سالهای آخر زندگانی شاعر و در سالهای اول سلطنت شاه منصور سروده شده است. این غزل با مخاطب قرار دادن طوطی که اسرار را بازگو میکند، آغاز میشود. حافظ دعا...
غزل شماره ۲۴۴ حافظ در کمال سادگی سروده شده و به رویدادگویی پرداخته است. این غزل نمیتواند مربوط به ایام جوانی شاعر باشد. در آن صحبت از شبی خوش است که دوستان و یاران در خلوت نشستهاند و در آن...
غزل شماره ۲۴۳ حافظ یکی از غزلهایی است که شاعر پس از تعارفات بیت مطلع در بیت دوم به پادشاه میگوید که به دستگیری افتادگان بپردازد. او در مطلع عطر یار را به سخن آشنا تشبیه میکند که باد صبا...
غزل شماره ۲۴۲ حافظ میگوید شما پیروز میشوید و خبر بسیار خوبی نزدیک است که شما را به حد کمال میرساند و حق خودتان را میگیرید. در این غزل پرچم پیروزی پادشاه پدیدار شده و مژده و بشارت فتح او...
غزل شماره ۲۴۱ حافظ بعد از مراجعت از تبعید و در شیراز و هنگامی سروده شده که شاعر در کمال تنگدستی و سختی معیشت به سر میبرده است. گویا همنشینان سابق حافظ در حال عیش و طرب و سرخوشی هستند...
غزل شماره ۲۴۰ حافظ میگوید شاعر از اینکه هنوز نتوانسته دلیل کمتوجهی شاه را پس از بازگشت به شیراز نسبت به خود دریابد، دچار حیرت است. زمستان رفته و باد بهاری میوزد؛ حافظ در این هوای خوش میخواهد که می...
غزل شماره ۲۳۹ حافظ میگوید شکایت و غصه را کنار بگذار. به وظیفهات عمل کن در این صورت است که مژده رسیدن به مراد را به تو میدهند. مژده بهاران رسیده و در دشت و دمن سبزه روییده است، پرندگان...
غزل شماره ۲۳۸ حافظ میگوید هلال ماه در آسمان مانند زینت جهان بر ابروی عید است اما بلافاصله اضافه میکند که عاشقان هلال زیبای عید را نه در آسمان بلکه باید در ابروی یار ببینند. در ادامه حال خویش را...
غزل شماره ۲۳۷ حافظ در زمان تسلط شاه محمود و دوری شاه شجاع از شیراز سروده شده است. حافظ از ناکامی خویش در وصال محبوب گلایه میکند که در حال کشیدن نفس آخر است اما هنوز بختش از خواب غفلت...
غزل شماره ۲۳۶ حافظ در فاصله زمانی که شاه شجاع از حکومت دور بود و شاه محمود بر شیراز حکومت میکرد و در اشتیاق بازگشت مجدد او سروده شده است. حافظ محبوب را به پرندهای از عالم بالا تشبیه کرده...
غزل شماره ۲۳۵ حافظ در زمان تسلط شاه محمود بر شیراز (بین سالهای ۷۶۵ – ۷۶۷ هجری قمری) به انگیزه و امید بازگشت شاه شجاع سروده شده است. حافظ زمان بازگشت یار را زمانی خوش و مبارک میداند که در...
غزل شماره ۲۳۴ حافظ در وصف شاه شیخ ابواسحاق و در زمان دوری او سروده شده که امید بازگشتش به حکومت نبوده است. حافظ جام را به زمین تشبیه کرده و شراب را به خورشید؛ که با طلوع آن چهره...
