داروهای آرامبخش و خواب آور داروهایی هستند که برای درمان اضطراب، بی خوابی و سایر اختلالات خواب استفاده می شوند. این داروها می توانند بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارند و باعث خواب آلودگی، آرامش و کاهش اضطراب شوند. انواع مختلفی از داروهای آرامبخش و خواب آور وجود دارد که رایج ترین آنها عبارتند از بنزودیازپین ها (دیازپام، آلپرازولام، کلونازپام)، آرام بخش های غیر بنزودیازپین (زولپیدم و زولپیدم)، آنتی هیستامین ها (دیفن هیدرامین و کلرفنیرامین).
داروهای آرامبخش و خواب آور می توانند عوارض جانبی مختلفی داشته باشند، از جمله خواب آلودگی، سرگیجه، ضعف، مشکلات حافظه، مشکلات تمرکز، دوبینی، اختلالات گوارشی، وابستگی و اعتیاد.
داروهای آرامبخش و خواب آور باید فقط در صورت نیاز و در کوتاه مدت استفاده شوند. استفاده طولانی مدت از این داروها می تواند خطر عوارض جانبی جدی مانند وابستگی و اعتیاد را افزایش دهد.
اگر در مورد استفاده از داروهای آرامبخش و خواب آور به اطلاعات بیشتری نیاز دارید می توانید مطالب این بخش از ستاره را مطالعه کنید.
