غزل شماره ۴۷۳ حافظ در زمان روی کار آمدن امیر مبارزالدین پس از ابواسحاق سروده شده که روزگار را بر شاعر و دیگر مردمان بسیار سخت کرده بود. این غزل با نصیحت به غنیمت شمردن وقت آغاز میشود. حافظ میگوید...
غزل شماره ۴۷۲ حافظ که در آن صراحتاً از سلطان احمد شیخ اویس حسن ایلخانی نام برده شده، خطاب به سلطان احمد جلایر نوه بنیانگذار حکومت ایلخانی است که هرچند در جنگ بی رحم بوده، ولی ارادتی خاص به شخص...
غزل شماره ۴۷۱ حافظ شاه شجاع را مورد خطاب قرار میدهد و شاعر مضامین عقیدتی خویش را در این غزل گلهآمیز به نظم میکشد. حافظ میگوید چه کسی از سوی محبوبم نامهای عاشقانه برایم میآورد؟ باد صبا کجاست که بخشندگی...
غزل شماره ۴۷۰ حافظ احتمالا قبل از قتل عام سمرقند توسط تیمور سروده شده و در آن موقع هنوز حافظ نسبت به تیمور چندان بدبین نبوده است. حافظ میگوید قلبم پر از غصه است، دریغ که مرهمی برای آن نیست....
غزل شماره ۴۶۹ حافظ پس از رسیدن نامه و خبری که از آن بوی فتح و پیروزی به مشام طرفداران شاه شجاع رسانیده شده و در پاسخ آن نامه سروده شده است. حافظ میگوید بوی خوش عود یا درختی خوشبو...
غزل شماره ۴۶۸ حافظ پس از رفتن شاه نعمت الله ولی از شیراز سروده شده است که در لباس طنز و در کمال مهارت و ادب به نقد ادعاهای وی میپردازد. حافظ خود را گدایی میخواند که در جستجوی کسی...
غزل شماره ۴۶۷ حافظ در یک ماه رمضان سروده شده و انگیزه اصلی سرودن آن، تذکری غیرمستقیم به وزیر وقت، برای میانجیگری بین حافظ و شاه شجاع است. حافظ مانند بسیاری از غزلیات دیگر از می و معشوق سخن میگوید...
غزل شماره ۴۶۶ حافظ در ایام پیری یعنی در عهد سلطنت شاه زین العابدین سروده شده و شاعر در آن به بی سر و سامانی اوضاع کشور در این زمان اشاره دارد. از دیگر رویکردهای غزل مقابله با زاهدان و...
غزل شماره ۴۶۵ حافظ در دوران جوانی شاعر، زمانی که هنوز راه خود را در غزلسرایی نیافته و میل دلش گرایشی به مکتب وقوع داشته سروده شده است. غزل با تصویرسازی صبحگاه آغاز میشود که شاعر برای چیدن گل به...
غزل شماره ۴۶۴ حافظ غزلی عاشقانه بوده که در ایام جوانی شاعر و در زمان هجران سروده شده است. شاعر به جای کلمه جسم که به معنای پیکر است کلمه شخص را به معنای پیکر با جان برگزیده است. حافظ...
غزل شماره ۴۶۳ حافظ در زمان تسلط شاه محمود بر شیراز و هنگامی که شاه شجاع در بدترین شرایط دربدری به سر میبرده سروده شده و به صورت نامه برای او فرستاده شده است. غزل با سلام و درود آغاز...
غزل شماره ۴۶۲ حافظ در مدح قاضی خواجه برهانالدین ابونصرفتح الله فرزند خواجه کمالالدین ابوالمعالی، وزیر امیر مبارزالدین در یزد سروده شده است. حافظ این غزل ملمع را با مصراعی عربی آغاز میکند و میگوید ای دهان خندانی که صندوقچه...
